door Els D'hollander | mei 15, 2024 | inspiratie, oorzaken, poëzie
Dr. Bates wijdt in zijn boek ‘Perfect Sight Without Glasses’ een volledig hoofdstuk aan ‘Wat brillen ons aandoen’. Hij was niet bepaald een fan van brillen of lenzen. Uit onderzoek stelde hij namelijk vast het
volkomen normaal is dat ogen refractiefouten maken en dat de refractiefouten
nooit constant zijn. De meest voorkomende refractiefouten zijn bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.
HIER kan je trouwens het boek van dr. Bates online lezen of een kopie gratis downloaden.
Brillen, bron van alle ellende?
Dr. Bates stelde eveneens vast dat wanneer er ingegrepen wordt door middel van het voorschrijven & dragen van een bril – of lenzen – ogen niet anders kunnen dan voortdurend de refractiefout aan te houden die ze anders niet voortdurend zouden handhaven. Het zijn met andere woorden brillen – en lenzen – die de refractiefouten bestendigen en blijvend creëren. Ze zijn eveneens medeoorzaak van het voortdurend afnemen van het gezichtsvermogen waardoor de meeste mensen systematisch een sterkere bril – of lenzen – nodig heeft.
Natuurlijke afkeer van brillen
Iedere brildrager zal dit beamen: wanneer je voor de eerste keer een nieuwe bril opzet, voelt dit zeer vreemd aan. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik alle muren krom zag – en niet zo’n beetje krom! – telkens ik als kind een sterkere bril kreeg. ‘Je ogen moeten er nog aan wennen.’ kreeg ik dan van de oogarts te horen. En effectief na een tijd pasten mijn ogen zich aan… aan een – in wezen – veel te sterke bril.
Ik was wat dat betreft een braaf, maar vooral bang kind. Bang om blind te worden. Want dat was wat de oogarts me had verteld dat er zou gebeuren als ik mijn bril niet constant zou opzetten. Het was in mijn proces naar beter zicht cruciaal om mezelf mijn goedgelovigheid, onschuld en onwetendheid te vergeven, maar ook in het reine te komen met de oogarts. Dat laatste was/is best een ding…
Volgens dr. Bates hebben ogen een natuurlijke afkeer van brillen. In zijn praktijk merkte hij dat patiënten dikwijls niet konden wennen aan de brilsterkte. Gelukkig die kinderen en volwassenen die een bril op hun neus en voor hun ogen niet kunnen verdragen en hem weigeren op te zetten.
Hoe het komt dat je vaak een
te sterke bril krijgt na een bezoek bij de oogarts, optometrist of opticien, leer je in
deze video. Je leert er ook hoe je je
het beste voorbereidt op een consultatie bij de oogarts, optometrist of opticien.
Een streepje brillenpoëzie
Dr. Bates is lang niet de enige oogarts of optometrist die ontdekte dat brillen niet het duurzame antwoord op visuele problemen zijn. In het boek van Thomas Quackenbush ‘Relearning to see’ is een veelzeggend gedicht opgenomen. Het werd in 1969 geschreven door Joseph K. Kennebeck, een optometrist met meer dan 50 jaar ervaring!
Tussen haakjes, Tom was mijn eerste ‘vision teacher’. Hij woonde toen nog in Nijmegen, maar ondertussen is hij al een hele tijd met pensioen en woont hij terug in de USA.
I have worn them so long,
Will my eyes ever be strong?
Time was when I
That light must be bright…
Too many are wearing glasses,
They put them on too soon;
For looks, for sight, for pain and strain,
They wear them night and noon.
I’ve done my best to tell the rest
That of glasses I would beware;
You’ll find it’s true, I’m telling you
Glasses will not get you there.
Het is me niet duidelijk of deze optometrist bekend was met het gedachtengoed van dr. Bates, maar gelukkig wij wel 🙂 Wat is jouw ervaring met nieuwe brillen? Deel het in de comments hieronder. Dankjewel.
Tot slot
Tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen kan je je komen onderdompelen in een bad van natuurlijk zien. Want weten en kennis hebben van natuurlijk zien, is een eerste en belangrijke stap, maar het toepassen; brillen & lenzen afbouwen en waarachtig inzicht hebben in wat natuurlijk zien precies is, dat is vaak een struikelblok.
Check
HIER wanneer je aan de eerstkomende retreat kan deelnemen.
door Els D'hollander | feb 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
De intentie waarmee je met natuurlijk zien start of bezig bent, wordt dikwijls over het hoofd gezien. Nochtans valt of staat je succes op weg naar beter zicht ermee. Het lijkt zo klaar als een klontje dat je intentie ‘terug beter willen zien’ is. En dat is het ook, maar tegelijk is dit één van de subtielere valkuilen in het land van waas. En je raadt het al… Ik ken deze valkuil bijzonder goed en heb er laaaang in vast gezeten. Zonder dat ik me er echt van bewust was.
Onze ‘fouten fixen’ mentaliteit
Zoals zovelen was ik eigenlijk – ondanks mijn ‘mooie’ intentie – toch ‘geheel ende volledig’ gefocust op wat ik allemaal niet zag en wou ik die waas weg. Ja, ik had een dagelijkse routine, maar ik deed ‘de oefeningen’ op een eerder mechanische wijze. En – als ik helemaal eerlijk met Mezelf was – vooral om zo snel mogelijk resultaat te zien. Of eerder… Direct verbetering van mijn zicht te eisen telkens ik iets voor mijn ogen had gedaan. Ik wou ze onbewust toch ‘fixen’. Ik was dan ook totaal geprogrammeerd in het mechanische wereldbeeld waarin alles wat in onze ogen fout of slecht is op één of andere manier gefixt wordt. Euh, wat zeg ik? Gefixt moet worden.
De ‘training’ om onze aandacht vooral te richten op wat fout is en zodoende verbeterd moet worden, begint al op zeer jonge leeftijd. Scholen bv. zijn daar erg goed in. Is het niet interessant om vast te stellen dat wanneer je nu bv. aan een rode pen denkt, er een zeer grote waarschijnlijkheid is dat je een rode pen haast automatisch associeert met: ‘fouten en moeten verbeteren.’
Deze zaadjes van dit mechanisch wereldbeeld die systematisch en consequent in ons denken gezaaid werden (en worden), groeiden willens nillens uit tot meestal onbewuste fundamenteel diep verankerde overtuigingen als daar zijn: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben met de foutjes die ik maak. Ik moet ‘gefixt’ worden.’
Onze ogen als ‘klokkenluiders’
Ogen lijden enorm onder dit soort geloofsovertuigingen en laten dat op allerlei manieren zien. De waarheid is dat onze lichamen – in casu onze ogen – geen fouten maken! In tegendeel! Ze zijn bijzonder intelligent en wijs. Waas is met ander woorden geen foutje van onze ogen. Laat ik het nog ‘s herhalen 🙂 Er is echt niets mis met onze ogen! Ze laten je niet in de steek!
Ze hebben een hele goeie reden om te zien zoals ze zien, ook al is dat bv. wazig of dubbel of wat dan ook. Ze laten ons weten dat we onder chronische spanning staan al was het maar omdat we onbewust gaan geloven zijn dat we niet goed zijn zoals we zijn en moeten gefixt worden… Natuurlijk zien zal dan ook voor geen millimeter werken zolang we het vanuit die diepgewortelde ‘fixmentaliteit’ benaderen. Met natuurlijk zien willen we net het vertrouwen in het zelf genezend vermogen van onze lichamen en ogen voeden. In deze video ga ik hier nog wat dieper op in.
De intentie paradox
En zo komen we tot de ogenschijnlijke tegenstelling met betrekking tot de intentie waarmee je natuurlijk zien in je leven toepast: je doet het om beter te zien en tegelijkertijd kan het je waarachtig niets schelen wat het je oplevert want je hebt vrede met wat nu is. Dat is een ‘zuivere’ intentie. Inderdaad, dat is best ‘tricky’ – hahaha.
Wat kan helpen om je intentie ‘zuiverder’ te houden en als het ware ‘af te kicken’ van de ons opgedrongen ‘fixmentaliteit’, is om natuurlijk zien helemaal anders te benaderen. Je focus als het ware te verleggen. Je doet het bijvoorbeeld om goed voor Jezelf en je ogen te zorgen. Of eenvoudigweg voor het plezier of de ontspanning ervan. Wat als je ingesteldheid er één is van een nieuwsgierige onderzoeker? Enthousiast om met één of andere activiteit of spel voor je ogen te experimenteren en je te verwonderen over alle mogelijke resultaten. Alles wat zich aandient verwelkom je. Het mag er zijn. Kan je het verschil in benadering voelen?
Moraal van het ‘intentie verhaal’
Vraag je vanaf nu bij elke ‘oefening’, die je voor je ogen doet, af wat je intentie werkelijk is? ‘Waarom doe ik het? Wil ik ze toch ‘fixen’ of doe ik het voor het plezier? Gun ik mijn ogen een momentje van ontspanning? Durf ik hier en nu zomaar voor Mezelf kiezen?’
Wedden dat je ogen enthousiast reageren?! Met heldere flitsen of een ontspannen gevoel bijvoorbeeld. Laat het weten. Deel je ervaring met deze andere invalshoek hieronder in de ‘comments’. Dankjewel en veel plezier op je pad naar beter zicht.
Als je merkt dat je toch steeds weer in de ‘fixmentaliteit’ vervalt, kan je overwegen om een 1 op 1 sessie te boeken. We creëren dan de tijd & ruimte om samen verwonderd op onderzoek te gaan.
Foto van Dustin Humes op Unsplash
door Els D'hollander | dec 15, 2023 | dr. Bates activiteiten
Toen ik – jaren geleden – met natuurlijk zien startte, had ik een bloedhekel aan ‘de letterkaart’. Zelfs nog maar een glimp van dat ding zien, deed mijn adem stokken en mijn lichaam verkrampen. Ik werd er vaak ook letterlijk misselijk van en in bepaalde omstandigheden lokte de letterkaart zowaar een regelrechte paniekaanval uit. Fascinerend toch?! Hoe zo’n stukje wit papier met zwarte letters dergelijke reacties kan ontketenen!
Reality check
Maar ja… Naar zo’n letterkaart kijken, confronteerde me dan ook loeihard met de realiteit… Vanop de ‘geijkte’ afstand zag ik zelfs de grootste letter niet. Ik kon er niets van maken. Nada. Niente. Tipota. Mijn ogen waren toen zo gespannen dat ik – bij wijze van spreken – bijna met mijn neus tot aan de letterkaart kwam om die grootste letter te kunnen zien. En dat terwijl ‘normale mensen’ de kleinste lettertjes van diezelfde letterkaart vanop 6 meter zonder problemen scherp en helder konden zien.
Oooh, wat voelde ik me een mega grote mislukking! Ik, die gewend was zowat alles wat ik probeerde moeiteloos te kunnen, kon zoiets banaal als zien niet. De letterkaart ‘triggerde’ dan ook mijn grootste angsten, die van het niet te kunnen, niet goed genoeg te zijn, dom te zijn en uitgelachen te worden. Daaronder schuilde mijn angst om niet geliefd te zijn zoals ik ben door de mensen die mij het nauwst aan het hart lagen, mijn ouders en mijn moeder in het bijzonder. En het zat diep, heel diep.
Voelen is de sleutel
Het werd een lang en pittig proces om in het reine te komen met letterkaarten. Ik was namelijk bijzonder vernuftig in het omzeilen van het voelen wat die letterkaarten in mijn lichaam teweeg brachten. En laat dat nu net de sleutel zijn. De sensaties in je lijf voelen zonder oordeel. Als dat lukt, kan het behoorlijk snel gaan. Maar goed. Mijn weg was langzaam maar zeker 🙂
Uiteindelijk kon ik die negatieve geloofsovertuigingen, gevoelens & emoties die ik met letterkaarten associeerde meer en meer ontkoppelen of neutraliseren. Niet dat het mijn favoriete ‘tool’ werd of is. Maar ‘zeg nooit nooit’ – hahaha 🙂
Maak het jezelf gemakkelijk
Een belangrijke stap was de letterkaart te gebruiken op een afstand waarop ik enkele rijen kon lezen. Aanvankelijk kreeg ik dan te maken met stemmetjes in mijn hoofd die me wouden laten geloven dat ik een bedriegster was. Tot ik inzag hoe streng ik voor mezelf was. Een marathonloper die herstelt van een blessure aan zijn voet zal aanvankelijk toch ook kortere afstanden lopen, niet?!
Het werd me ook duidelijk dat gewoon ‘blind staren’ naar een letterkaart – zelfs op kortere afstand – en hopen dat de letters op magische wijze zouden uitklaren niet meteen een geniale strategie was.
Spelen met de letterkaart
Maar ik ontdekte dat als ik er een spel van maakte, de letters zomaar helderder werden. Eureka 🙂 Dit zijn enkele van de spelletjes die ik speel met de letterkaart. Misschien zit er ééntje tussen dat je aanspreekt?
- Ik sluit mijn ogen en laat de letterkaart in mijn verbeelding van links naar rechts springen. Of van boven naar onder. Ik focus daarbij op de beweging van de letterkaart, niet zozeer op de letters.
- Als ik naar de letterkaart kijk, blijf ik me ook bewust van de periferie en alles wat daar al dan niet in beweegt. Het liefst hang ik een letterkaart aan een venster op. Op deze manier heb ik een interessante periferie.
- Als ik naar de letterkaart kijk, stel ik mezelf de vraag of ik de letters zie bewegen (niet zozeer of ik de letters zie).
- Ik sluit mijn ogen en beeld me een pikzwarte poes in die in de letterkaart van letter naar letter springt of met haar of zijn staart rond de letters draait. Soms verstopt de pikzwarte poes zich achter een letter en zie ik enkel zijn of haar oortjes of een stukje staart 😉
- Als een rij te wazig is om de letters te onderscheiden, dan tel ik de wazige vlekjes en teken ik met mijn neuspenseel rond de contouren.
- Ik kies een letter en tel hoeveel keer ik deze letter op de letterkaart terug vind.
Een leuke variante op spelen met de letterkaart zijn woordzoekers. Welke woorden ontdek je in deze woordzoeker? De eerste 4 woorden waar je oog op valt, worden jouw persoonlijke mantra voor je ogen. Op deze website kan je je eigen woordzoeker maken. Wat dacht je om er één te maken met de goede kijkgewoontes?
De missie van meester Letterkaart
Net als juffrouw Waas – die je in deze blog beter kan leren kennen – is haar collega, meester Letterkaart, een eerlijk & toegewijd leraar. Hij vertelt me zonder pardon of ik ontspannen kijk of niet. Ik kan mezelf niet voor de gek houden dat ik kalm, ontspannen en gecentreerd ben – hoe graag ik dat ook doe – als mijn zicht wazig is! Dat is buiten meester Letterkaart gerekend – hahaha.
Hij doet dat niet zozeer om me een slecht gevoel te geven, maar eerder om me erop te wijzen dat ik behoefte heb aan zachtheid, veiligheid, ontspanning en vertrouwen. Zijn missie is om me zelfzorg, balans en zelfliefde bij te brengen en de wetenschap dat ik helemaal oké ben zoals ik hier en nu ben. Als ik dat zo bekijk, nou, dan wordt meester Letterkaart zowaar mijn bondgenoot. ‘Het kan verkeren’ zei Bredero 🙂
Wat is jouw ervaring met meester Letterkaart? Welke sensaties brengt hij in je lichaam teweeg? Hoe is je verhouding met hem? Deel het hieronder. Dankjewel
Ondersteuning nodig met het verbeteren van je relatie met meester Letterkaart? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door Nancy L. Neff coaching and healing
door Els D'hollander | nov 1, 2023 | boeken, inspiratie, oorzaken
‘Waarom zou ik in hemelsnaam vrienden worden met ‘de waas’? Ik wil er juist vanaf! Waas is eerder ‘mijn vijand’ die me – nota bene – flink saboteert in mijn doen en laten! Ik baal er van! Hoe sneller die waas verdwijnt, hoe beter!’
Ik heb werkelijk errug lang in deze ‘loop’ of valkuil vastgezeten. Ik zag echt niet waarom vrienden worden met de waas zo belangrijk was. Nog minder snapte ik wat dat dan precies inhield. Was vrienden worden met de waas, dan niet ‘gewoon’ mijn bril afzetten en wazig zien?
What you resist, persists
Wat ik niet doorhad, was dat ik helemaal geen vrede had met ‘de waas’, maar juist (onbewust) errug veel weerstand tegen de waas had. En … what you resist, persists! Alles waar je je tegen verzet, dat blijft hardnekkig aanwezig. En wordt vaak ook erger!
Zo palmde ik niet voor het plezier van het palmen of om mijn ogen even te ontspannen. Nee, nee, wanneer ik palmde, verwachtte ik – nee, eiste ik – op een soort passief agressieve manier resultaat! In de zin van ‘Als… dan…’. Regelrechte manipulatie dus – hahaha. Daar trapt juffrouw Waas – wat verderop leer je haar kennen – absoluut niet in 😉
Ik zat onbewust goed vast in een zeer yange, dwangmatige manier van ‘zijn’. Voor wat hoort wat, no pain no gain, nu onmiddellijk resultaat willen, blijven proberen, doen, doen, doen en als ik faalde nog beter mijn best doen. Niet verwonderlijk in onze extreem yang georiënteerde maatschappij trouwens.
Mijn ‘natuurlijk zien routine’ was dan ook geen succes. In deze video leg ik verder uit wat er aan de hand is als oogyoga, de dr. Batesmethode en natuurlijk zien niet werken.
Waarom zie ik waas?
Daarnaast zijn we ook zo gewend om dat wat ons niet bevalt of past te negeren, te elimineren, weg te lachen, weg te snijden, te minimaliseren, kortom te ‘cancellen‘. We doen er van alles mee behalve er verantwoordelijkheid voor nemen.
Zo ook met waas. Waas komt altijd ongelegen. We hebben er geen tijd voor. En met brillen of lenzen maken we snel komaf met de waas. Ook lasik doet dat, op een nog dieper niveau! Het symptoom is dan ogenschijnlijk ‘weg’, maar de oorzaak is er nog steeds.
In het natuurlijk zien gedachtengoed is waas net als pijn een ‘feedback loop’ van ons lichaam. Waas laat ons weten hoe het met ons visueel systeem gesteld is. Haast automatisch verwensen we ‘de waas’. Maar wat als we onze kijk op waas veranderen en hem als boodschapper zien? Interessant toch?!
Dr. Bates ontdekte dat de oorsprong van om het even welke zichtafwijking een gedachte is, een ‘verkeerde’ of stressvolle gedachte meer bepaald. Een ‘verkeerde’ gedachte over wie we werkelijk zijn of een stressvolle gedachte over onze relatie met de ander & de wereld. Een gevolg daarvan is dat we letterlijk of figuurlijk gaan staren. En staren geeft altijd wazig zicht.
Vrienden worden met de waas
In haar boek ‘Natuurlijk zien en de Batesmethode’ stelt Saskia Naber voor om de waas als een lerares te zien en haar een naam te geven: juf of juffrouw Waas bijvoorbeeld. Juf Waas is tijdelijk in je leven aanwezig en nodigt je uit om voor Jezelf te kiezen, zachter voor Jezelf te zijn en beter voor Jezelf te zorgen. Ze wil je ook graag leren om in haar aanwezigheid helemaal te ontspannen. Als je dat kan, verdwijnt ze vanzelf.
Juffrouw Waas is trouwens erg toegewijd aan de haar opgedragen taak en wijkt niet! Ze kan hierdoor ogenschijnlijk als een harde meedogenloze tante over komen. Of spiegelt ze ons in dat geval enkel hoe hard en meedogenloos we voor Onszelf zijn? Ja, de lessen van juffrouw Waas kunnen beslist pittig zijn en je kan er een hele kluif aan hebben.
Moraal van het verhaal
De ‘clou’ is dus om helemaal vrede te hebben met de waas; om de waas niet weg te willen, maar hem te verwelkomen! Want op de korrel beschouwt is er geen scherp en helder zicht zonder waas. Waas en helder zicht zijn als 2 kanten van dezelfde medaille.
Wist je trouwens dat mensen met zogenaamd goed zicht ook regelmatig wazig zien? Het verschil is dat ze er niet zo heel veel aandacht aan besteden omdat ze (onbewust) weten dat ze goed zien. Punt. Ze twijfelen daar niet aan en blijven ontspannen bij het verschijnen van de waas.
Vergemakkelijkt juf Waas het vrienden worden met de waas voor je? Wat voel je als juf Waas in de buurt is? Welke emoties ervaar je in het bijzijn van juffrouw Waas? Welke sensaties in je lijf voel je als juf Waas ten tonele verschijnt? Deel je ervaringen en plaats een reactie hieronder. Dankjewel!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van je weerstand tegen juffrouw Waas? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Image by tirachard on Freepik
door Els D'hollander | aug 31, 2023 | inspiratie, zotte oogyoga avonturen
In een VORIGE blog had ik het over hoe weerstand een veel voorkomende ‘roadblock’ op het pad naar beter zicht is. Je bewust worden van de manieren waarop weerstand zich toont, is een eerste stap om deze wegversperring op te ruimen. Als je vervolgens de angsten die er achter liggen herkenning geeft, transformeer je die weerstand in ‘no time’.
Hoe dat precies in zijn werk gaat, illustreer ik in deze blog graag aan de hand van een passage uit mijn ogendagboek waar ik op een bepaald moment nogal wat weerstand ondervond en hoe ik daarmee om ging. Ontdek hoe het bij tijden zelfs ronduit wonderbaarlijk was!
“Ik had om 11u een afspraak met een traumatherapeute. Het was ongeveer een uurtje tot daar. Ik verwachtte weinig verkeer omdat het vakantie was, maar ik vertrok toch een uur en een kwart op voorhand. Kwestie van goed op tijd te zijn en nog wat te kunnen ‘chillen’ voor de sessie. Alles onder controle dus – hahaha.
De avond ervoor had ik ook al even de route gecheckt en ik wist ongeveer hoe ik moest rijden. In het dorp zelf zou ik de Garmin – de gps – opzetten. Dat was het plan. Ja, ik had me goed voorbereid, maar toch voelde ik me zenuwachtig. Een combinatie van me bewust zijn dat de sessie wel ’s één en ander zou kunnen beroeren, de angst om me kwetsbaar op te stellen én de angst voor het onbekende. Ik wist dat we dingen gingen opruimen die ik heeeeel lang niet onder ogen had durven zien. Bijgevolg was ik alert dat weerstand wel ’s een slag kon slaan.
Enfin, ik was nog maar net goed en wel vertrokken en door een onoplettendheid miste ik de straat om naar de autosnelweg te rijden. ‘Hahaha’, dacht ik, ‘Wonderbaarlijk. Daar is ‘mijn’ weerstand al.’ Ik keerde me om en reed vrolijk verder. Maar enkele kilometers verderop miste ik zowaar de oprit van de autostrade! Dit was nota bene een weg die ik al minstens 1000 keer gereden had, bij wijze van spreken. Het was niet dat ik die weg of oprit niet kende. Maar ‘plots’ overviel me een twijfel waardoor ik die oprit miste!
Bijgevolg moest ik helemaal omrijden om op de snelweg te komen. Ik kon er nog om lachen, maar ‘t was toch al wat minder – hahaha. Ik was onder de indruk dat ‘mijn’ weerstand toch groter bleek dan ik ingeschat had. Ondertussen zag ik de tijd tikken en stemmetjes in mijn hoofd deden hun eerste offensief.
Maar de moraal was nog relatief hoog en ik wist die snode stemmen te counteren. Ik had immers voldoende tijd ingecalculeerd. Huppa, de snelweg op en volle gas richting traumatherapeute. Zoals verwacht ging het vlotjes op de Antwerpse ring. Maar ‘Meneer Twijfel’ had besloten zich niet zomaar over te geven. Nee, nee. Hij begon in mijn hoofd tweespalt te creëren: ‘Els, het is de E313 die je moet nemen. Nee, het is de E34. De E313! Zeker weten. Of toch de E34?’. En dat ging zo maar door.
Kwam er nog een stem tussen die ingehuurd was om me een schuldgevoel aan te praten: ‘Je had je toch beter moeten voorbereiden, hé Els. Waarom heb je de route gisterenavond nu niet opgeschreven? Dan had je dit nu niet voor. Zet je gps op. Allez, zet die op. Waarom wil je nu per se zonder gps rijden? Doe ’s normaal. Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? ’
Maar het was net iets te laat om met die gps te beginnen prutsen. De splitsing was nu. Gelukkig sprong mijn fotografisch geheugen, mijn trouwe bondgenoot, me te hulp en samen wisten we die stemmen te temmen. Ik was zeker dat het de E34 was, afrit 22. So far so good. ‘En goed geprobeerd, stemmetjes in mijn hoofd!’ 😉
Toen afrit 22 naderde, besloot ik – zoals gepland – de gps op te zetten. Wat denk je? De gps weigerde dienst. Een slecht contact deed hem steeds weer uitvallen. Een lichte paniek sloeg me om het hart. Ik kreeg het enorm warm en voelde mijn borstkas verkrampen. Bovendien was het ook behoorlijk warm buiten.
Ik haalde regelmatig diep adem, ontspande bewust mijn schouders en deed een lichaamscheck. Toen bedacht ik me dat vanaf de afrit ook pijlen richting het dorp zouden staan. Vroeger – voor het ‘gpsen tijdperk’ – vonden mensen op deze wijze zonder problemen de weg. Zo gezegd zo gedaan. Maar toen ik in het dorp was, wist ik het niet meer. Ik zette me aan de kant in een poging om de gps aan de praat te krijgen. Tevergeefs. Hij bleef steeds weer uitvallen. Ondertussen had ik nog maar 10 minuten om op tijd bij de therapeute te zijn.
Hoe goed voorbereid ik ook was (geweest), ik viel geheel ende volledig ten prooi van paniek. De stemmen in mijn hoofd dreven de aanval op en hielden niets van mij en mijn vastberadenheid heel. Als klap op de vuurpijl stak een zware bui van verlegenheid op. Ik had het ook extreem warm gekregen, ademde nog amper en mijn gezicht zag er niet uit – vond ik. Ik voelde me zodanig ongemakkelijk dat ik de weg niet durfde vragen aan voorbijgangers.
Als ik in dit soort situaties terecht kom, weet ik ondertussen dat het tijd was om een ‘ingreep van hogerhand aan te vragen’ – hahaha. Dat deed ik ook. Ik ademde diep en zei in mezelf: ‘Moeder, vader, waar jullie nu ook moge zijn, onze relatie tijdens deze aardse verschijning was zeer moeilijk en pijnlijk, maar ik weet dat jullie – daar waar jullie nu zijn – heel veel van me houden. Ik heb hier en nu jullie hulp nodig. Leid me a.u.b. op tijd tot bij de therapeute. Ik ben jullie eeuwig dankbaar.’
Ik ademde opnieuw een paar keer heel diep en besefte ten volle dat ik deze situatie zelf aan het creëren was. Iets in mij was zo bang van de confrontatie die er tijdens de sessie zat aan te komen dat het alles in het werk stelde om dat te verhinderen. Ik herkende de angst en gaf hem ook erkenning. Dat stelde mijn innerlijk kindje gerust. Ik voelde hoe een soort aanvaarding over me heen kwam.
Ik nam de Garmin en als bij toverslag werkte hij! De gps leidde me probleemloos tot bij de therapeute. Ik was zelfs 5 minuten te vroeg. Ik bedankte mijn moeder en mijn vader hartelijk en belde opgelucht aan. ‘Oef, ik heb het gehaald – hahaha’ dacht ik.
Tot mijn verbazing ging niet de deur, maar het raam open. ‘Ooh, hadden wij nu al afgesproken?’ vroeg de therapeute verwonderd. Ik begreep er geen snars van. ‘Euh, ja, om 11u’ zei ik. ‘Het is 10u’ opperde de therapeute. Ik kon mijn oren niet geloven en viel compleet uit de lucht. ‘Wat? Is het nog maar 10u?’ vroeg ik vol ongeloof. Ik denk dat mijn gezicht goud waard was – hahaha. ‘Ja’ glimlachte de therapeute. ‘Maar, het is oké. Kom maar binnen.’
Binnen vertelde ik hoe weerstand me parten had gespeeld om daar ‘op tijd’ te geraken. Het ijs was meteen gebroken. We konden niet anders dan er enorm hartelijk om lachen. Want hoe grappig was het niet dat ik – ondanks al die weerstand – toch precies een uur te vroeg was. Blijkbaar was er ook iets in mij dat heel erg naar heling verlangde. En geheel toevalligerwijze had de therapeute om 10u tijd voor me. Het was een bijzonder interessant sessie waarbij ik na het doorvoelen van bepaalde emoties opmerkte dat mijn zicht helderder werd.”
Tussen haakjes een ogendagboek bijhouden heeft zo z’n voordelen. HIER lees je waarom.
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe ga jij er mee om? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
door Els D'hollander | aug 1, 2023 | inspiratie, oorzaken
Weerstand om weer te zien met mijn eigen ogen? Ik? ‘Tuurlijk niet! Ik wil zien! Ik wil net van die stomme bril vanaf.’ denk je misschien. En dat is ook zo. Je wilt zien en tegelijkertijd zal je versteld staan op welke ingenieuze wijze je brein – in het Engels ‘mind’ – je met tig vormen van weerstand ‘saboteert’.
Ik weet – helaas – errug goed waarover ik spreek. Ik mag me zonder schroom een ‘expert in weerstand’ noemen. Mijn wonderbaarlijke brein heeft me echt heel lang op verschillende, zeer vernuftige wijzen om de tuin geleid 🙂 Ik kwam dan ook maar moeizaam vooruit op mijn pad naar beter zicht.
Voor alle duidelijkheid: deze blog heeft niet de bedoeling om je een schuldgevoel aan te praten. In tegendeel! Het gaat er net om je meer en meer bewust te worden van ‘de kracht binnen in jezelf’ en de oneindige creatie mogelijkheden ervan.
Weerstand is ‘part of the deal’
Ergens is het logisch dat er weerstand opduikt want in vele gevallen IS er namelijk een goeie – wat zeg ik – een zeer goeie reden waarom je wazig bent gaan zien. Dat is niet zomaar of per toeval. Die specifieke reden is zeer persoonlijk en heeft over het algemeen te maken met één of andere angst en ‘je veilig willen voelen’.
Je veilig voelen is één van dé belangrijkste basisbehoeften van een mens en ons brein en lichaam gaan ver – heel ver zelfs – om deze basisbehoefte te vervullen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je brein er alles aan doet om het bij ‘het oude’ te laten en je kost wat kost ‘veilig’ te houden.
Toch ook een belangrijke voetnoot! Niet iedereen die zich op het pad naar beter zicht begeeft, ondervindt weerstand. Elkeen is uniek en heeft zijn/haar unieke manier om met ‘de dingen des levens’ om te gaan.
Bewust worden is de eerste stap
Je bewust worden van de verschillende vormen van weerstand is een eerste en echt belangrijke stap. Per slot van rekening, als je je er van bewust bent, kan je het omarmen, vervolgens loslaten om het te veranderen & helen. Laten we een duik nemen in het ‘assortiment weerstand’ – hahaha.
Een niet te onderschatten vorm van weerstand op het pad naar beter zicht is ongeduld. Zoals bijvoorbeeld (onbewust) eisen dat je direct weer beter ziet omdat je één of andere Batesactiviteit doet of deed. Het werkt voor geen meter. Ik pleit schuldig ‘by the way’ 🙂 Ongeduld is onbewuste weerstand tegen leren en veranderen.
Weer beter met je eigen ogen gaan zien, houdt in dat je je kijkgewoontes verandert. Immers, goede kijkgewoontes geven goed zicht, slechte kijkgewoontes slecht zicht. Gewoontes veranderen is een proces en vraagt tijd. Het wakkert tegelijkertijd vaak de angst voor verandering aan. Ook de angst voor het onbekende kan een rol spelen. Wie ben ik zonder mijn bril of lenzen? Wie ben ik zonder wazig zicht? Hoe gedraag ik me als ik goed zie?
Minder doen meer zijn
Als je wazig ziet, mag je er donder op zeggen dat je je vaak (onbewust) overweldigd voelt. Tegelijkertijd heb je de gewoonte ontwikkeld om desondanks door te gaan. Het gevoel van overweldiging voelt dermate vertrouwd dat je er vaak nog een schepje bovenop doet.
Er was bijvoorbeeld een tijd dat ik geabonneerd was op de nieuwsbrief van zowat elke natuurlijk zien leraar die ik ontmoette. Ik kocht ook elk ‘natuurlijk zien’ boek of elke cursus die mijn pad kruiste. Ik zou maar ’s een bepaalde techniek mislopen, weet je wel. Ondertussen had ik echt niet in de mot dat dit een geraffineerde zet van mijn brein was om me weg te houden van het daadwerkelijk toepassen van de methode. Ik was enkel ‘druk bezig’ met het vergaren van kennis.
Ik was ook zó gewend om niet te voelen – of beter gezegd – om me te verzetten tegen dat voelen. Als het zien niet lukte dan moest ik maar beter mijn best te doen, meer proberen, nog meer cursussen doen, meer doen doen doen zoals een rasechte strever. Ik blonk echt uit in mezelf forceren om dingen te doen die ik echt niet leuk vond om te doen, maar die ik uit plichtsbewustzijn toch deed.
Tot e-i-n-d-e-l-ij-k mijn frank viel – in Nederland valt het kwartje 🙂 – ‘Less is more, els’. Minder doen, meer zijn. Dat gevoel van overweldiging is net een signaal om te ontspannen en een uitnodiging om het kalmer aan te doen. Tot op heden nog een uitdaging. Ik verval gemakkelijk in doen doen doen. En dan zijn mijn ogen daar, mijne trouwe dienaars, om me er attent op te maken.
Nog meer weerstand in de aanbieding 😉
Geloof het of niet, maar weerstand heeft nog veel meer ‘vermommingen’ in zijn mars. Hierna deel ik ter inspiratie nog een kleine greep uit de ‘weerstand trukendoos’ 🙂 Ik heb ze bijna allemaal uitgetest 😉
Als ik mezelf op volgende uitspraken of gedachten betrap, weet ik dat ik ‘weerstanditis’ heb:
- Het werkt toch niet voor mij.
- De situatie met mijn ogen is anders en echt wel complex.
- Met mijn oogproblemen weten ze geen raad. Ik heb al zoveel geprobeerd en niets lukt.
- Het is veel te ver om er naar toe te gaan.
- Het is veel te duur.
- Het duurt allemaal veel te lang.
- Ik heb nu geen tijd. Ik doe het straks wel.
- Ik moet eerst dit afwerken en daarna doe ik iets voor mijn ogen.
- Ik begin er morgen mee of de 1ste van de maand.
- Enz. 😉
Ik was – ben – ook goed in mijn macht uit handen geven en anderen te gebruiken om ‘mijn’ weerstand te rechtvaardigen via excuses als daar zijn:
- Het is de schuld van mijn moeder & mijn vader, de kerk, …
- Als ik genoeg geld hebt dan …
- Ik vind maar niet de juiste leraar, therapeut, …
- Mijn familie begrijpt het/mij niet en ik wil mijn familie niet kwetsen.
- Ik moet eerst voor mijn vader zorgen. Vervang naar believen: mijn dochter, zoon, man, vrouw, kleinkind(eren), huisdier,… Je zet m.a.w. iemand anders op de eerste plaats i.p.v. jezelf.
- Mijn dokter zegt dat het toch niet werkt en dat ik blind word als ik mijn bril/lenzen niet draag of me niet laat opereren.
- Ik woon nu niet in de juiste omgeving, maar zodra ik verhuisd ben dan ga ik aan de slag.
- …
Weerstand ‘next level’
Ben je er nog? Fantastisch! Het is best heftig, I know 🙂 En het gaat nog dieper. Weerstand kan zich ook uiten door bijvoorbeeld ziek te worden, tegenslagen te creëren, druk bezig te zijn of gewoon tijd te verspillen. Het is uiteindelijk allemaal niets anders dan weerstand in actie en een manier om je uitstelgedrag te rechtvaardigen. We leven ook in een maatschappij die slachtofferschap faciliteert, maar onze ogen zijn net wegwijzers naar innerlijk leiderschap.
In DEZE blog illustreer ik aan de hand van een anekdote uit mijn ogendagboek hoe weerstand me parten speelde op een bepaald moment en hoe ik er mee om ging. Ontdek hoe wonderbaarlijk het er aan toe gaat!
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe manifesteert het zich? Herken je je in één van deze patronen? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
Voor het schrijven dan deze blog werd ik geïnspireerd door ‘LifeForce Abundance, Vision Improvement and Energy coach’ en fantastische ‘madam’ Nancy L. Neff en het boekje ‘Je kunt je leven helen’ van Louise L. Hay.
Image by benzoix on freepik.
door Els D'hollander | jun 1, 2023 | downloads, veel gestelde vragen
Een belangrijke stap op het pad naar beter zicht is het systematisch afbouwen van de sterkte van je bril of lenzen. Op deze manier geef je je ogen – letterlijk & figuurlijk – speelruimte om de natuurlijke – aka ‘goede’ – kijkgewoontes opnieuw aan te leren.
Doorgaans lukt het aardig om met een minder sterke bril of lenzen in combinatie met het toepassen van de natuurlijke kijkgewoontes in het dagelijkse leven – en dan vooral in de vertrouwde omgeving – goed te functioneren.
Maar hoe zit dat met autorijden met een minder sterke bril?
Het zal je misschien verwonderen dat het niet vereist is om 20/20 of ‘perfect’ zicht te hebben om auto te mogen rijden. Het is m.a.w. volkomen legaal om met een minder sterke bril auto te rijden. Het gaat hier evenwel om rijden met een personenauto of motorfiets. Voor andere voertuigen zoals vrachtwagen e.d. gelden andere regels – zie links hieronder.
Om in België met een personenauto of motorfiets te mogen rijden, moet de visus van de beide ogen samen minstens 0,5 zijn met of zonder correctie. HIER vind je meer & uitgebreide informatie over autorijden met een verminderde visus in België.
Ook Nederland hanteert een visus van minstens 0,5 met of zonder correctie van de 2 ogen samen om auto te mogen rijden. Op DEZE pagina van de Nederlandse overheid vind je daar meer informatie over. Meer bepaald in hoofdstuk 3
Maar…
Wat is een visus van 0,5 precies?
Een visus van 0,5 wil zeggen dat je met of zonder je bril of lenzen de 20/40 lijn op een officiële snellentestkaart kan lezen. Zo eenvoudig is dat 🙂
Als je dus de 5de lijn – P E C F D – met je minder sterke bril en met je beide ogen samen kan lezen, zit je goed om legaal auto te rijden. Laat je niet in de war brengen door de groene lijn. De groene en rode lijn werden toegevoegd om te testen of mensen kleuren kunnen onderscheiden. Ze hebben verder geen functie.
HIER kan je een officiële snellentestkaart gratis downloaden. Zo kan je zelf nagaan of je minder sterke bril voldoet om te mogen autorijden. Deze snellentestkaart gebruik je op een afstand van 2,8 meter. M.a.w. als je met je minder sterke bril de 20/40 lijn op een afstand van 2,8 meter met beide ogen samen kan lezen, mag je autorijden.
Een niet te verwaarlozen uitzondering op de regel 🙂
Kijken met een bril met minder sterke glazen kan aanvankelijk overweldigend aanvoelen. Zeker als je auto wil rijden. ‘Je veilig voelen’ is dan ook dé allerbelangrijkste voorwaarde wanneer je wil gaan autorijden met een minder sterke bril. Voel je je onzeker of onveilig? Kies dan om met een bril- of lenssterkte die je voldoende gezichtsscherpte te rijden. Je zeker van jezelf & veilig voelen gaat boven alles.
Initieel kan je bijvoorbeeld in je vertrouwde omgeving en bij helder en zonnig weer autorijden met een minder sterke bril. Doe het m.a.w. in het begin onder de meest gunstige omstandigheden. Op deze manier bouw je je vertrouwen in jezelf en je ogen op.
Hou verder ook een sterkere bril bij de hand als ‘backup’. Kom je in een situatie terecht waarbij je je toch niet (meer) veilig voelt dan kan je snel van bril wisselen.
Vermijd aanvankelijk te uitdagende situaties
Ook bij valavond, ’s nachts, bij erg slecht of mistig weer kan met een minder sterke bril autorijden een te grote uitdaging zijn. Van het ogenblik dat je spanning en stress ervaart omwille van de minder sterke bril, gun dan op zo’n momenten jezelf een sterkere bril.
Daarnaast hebben we allemaal van die dagen dat het niet lukt, weet je wel. Ben je moe of voel je je niet super en heb je een baaldag? Ga jezelf dan niet forceren om met een minder sterke bril te rijden. Gebruik zonder pardon een sterkere bril 🙂 En let op de stemmetjes in je hoofd die je extra slecht willen laten voelen en je influisteren dat je een mislukkeling bent 😉 Dat ben je niet! In tegendeel. Je kiest er voor om goed voor je zelf te zorgen in de gegeven omstandigheden!
Zelf heb ik het meestal erg prettig gevonden om met een minder sterke bril of zonder bril auto te rijden. Ik merkte dat ik dan over het algemeen veel meer aanwezig én alerter in het verkeer ben. Ik heb een ruim perifeer zicht & heb ‘alles’ gezien zelfs al was – of is – het niet superscherp.
Wat is jouw ervaring met autorijden met een minder sterke bril? Dankjewel om het hieronder te delen
Vind je dit waardevolle informatie en wil je ELS – EyeLoveSeeing 😉 – steunen om het natuurlijk zien gedachtengoed te blijven verspreiden? Dan kan je deze blog delen of via DEZE pagina ELS – EyeLoveSeeing 😉 – een financieel duwtje in de rug geven. Van harte dankjewel.
door Els D'hollander | mrt 1, 2023 | dr. Bates activiteiten, oogproblemen en -ziektes, oorzaken
Een ogendagboek bijhouden als aanvulling op je dagelijkse routine heeft zo z’n voordelen. Op je pad naar beter zicht word je ongetwijfeld geconfronteerd met baaldagen. Het lijkt dan alsof je in de processie van Echternach terecht gekomen bent… 3 stappen vooruit, 2 achteruit.
Je merkt de vooruitgang – ook al is die klein – helemaal niet meer op. Je focus ligt op wat niet lukt en je motivatie slinkt als sneeuw voor de zon. De verleiding om er de brui aan te geven groeit. Op zo’n momenten kan het bijzonder motiverend en inspirerend zijn om je ogendagboek er bij te nemen.
Je ogendagboek ‘to the rescue’
Dr. Bates, de grondlegger van het natuurlijk zien gedachtengoed, stelde vast dat patiënten die hun focus op hun successen hadden opmerkelijk sneller resultaten behaalden. Eén van zijn bekendere quotes is dan ook ‘Forget your failures, rememember your successes!’ Dat betekent zoveel als ‘Vergeet je mislukkingen, herinner je je successen.’
Hij sprak niet over een ogendagboek bijhouden, maar dat neemt niet weg dat het een uitstekend middel is om je je successen te herinneren. Twee vliegen in 1 klap als het ware: doordat je je successen telkens opschrijft, blijf je automatisch gefocust op je positieve resultaten en wat je aandacht geeft groeit. En als het dan toch wat minder gaat, kan je er meteen motivatie uit putten.
Zelf lees ik graag zo nu en dan weer ’s in mijn ogendagboek. Soms ga ik weer lachen bij het lezen van de bij tijden uiterst grappige gebeurtenissen die me op mijn pad naar beter zicht overkwamen, maar altijd ik sta versteld van de weg die ik afgelegd heb en mijn wonderbaarlijke evolutie.
Uit het ogendagboek van ELS
Zaterdag 20 juli 2013
“Vandaag de klimop & co gesnoeid zonder bril! Was bij tijden vervelend. Had serieuze drang om bril op te zetten want het moest snel gaan en ik wilde per se alles zien. Veel gejaagdheid. Waarom eigenlijk? Ik had tijd.
Ik heb telkens die drang opkwam zo goed en zo kwaad ik kon dat gevoel toegelaten. Best heftig gevoel. Ik vind dat niet zo gemakkelijk, maar ik merk dat als ik dan bewust een paar keer op mijn adem let, die spanning en gejaagdheid vermindert.
En eerlijk gezegd had ik tijdens het snoeien en het opruimen meer dan 1 keer de indruk dat ik beter zag. Het was alsof mijn zicht op elk moment kon doorbreken. Ik dacht dan: ‘Stel dat ik vanaf NU voortaan weer helder kan zien. Hoe zou dat voelen?’ Ik voelde de vreugde al.
Maar dan doemden meteen andere gedachten op. Als daar zijn: ‘Ja maar, kan je dat wel aan, Els? Durf ik wel helder zien? Mag ik, Els, helder zien met mijn eigen ogen?’ Het was alsof ik onbewust de overtuiging nog heb dat ik niet het recht heb om helder te zien met mijn eigen ogen. Of dat ik het niet waard ben. Interessante vaststelling.
Al bij al best fier op mezelf omdat ik de klimop dan toch zonder bril snoeide en dat vervelende gevoel durfde voelen. Maar vooral ook dat ik enkele heldere flitsen had.”
Zin in nog meer ogendagboekverhalen? Lees dan HIER verder.
Nog een laatste ogendagboektip
Als je je aangesproken voelt om een ogendagboek te gaan bijhouden, koop dan een schriftje met een leuke cover. Een cover waar je ogen blij van worden wanneer ze er naar kijken of hun interesse opwekt. Tover desnoods met een collage de cover om tot een ‘oogsnoepje’ 🙂
Zo wordt ook je ogendagboek een middel dat je kan gebruiken om dr. Batesactiviteiten en –technieken – zoals bv. ‘sketching & shifting’ – toe te passen. Wonderbaarlijk, hé, hoe zo iets eenvoudig zoveel mogelijkheden biedt om je ogen en je reis naar beter zicht te ondersteunen.
Mocht je desondanks vastlopen op je pad naar beter zicht, neem dan HIER een kijkje.
Welke successen heb jij m.b.t. je ogen vandaag opgemerkt? Inspireer ons en deel ze hieronder. Dankjewel!
door Els D'hollander | feb 1, 2023 | dr. Bates activiteiten, oogproblemen en -ziektes, oorzaken
Leesbrillen nemen de dag van vandaag zowaar epidemische proporties aan. Er heerst dan ook een geloof of overtuiging dat je zo ongeveer vanaf je 40ste aan de leesbril moet. Vanwege de ouderdom. Vanwege slijtage of het verharden van de lens.
Maar laten we nu ’s eerlijk zijn… 40! Je zit nog volop in de fleur van je leven, toch?! Zoals we dat in België zeggen. Voor de Nederlandse lezer: we bedoelen hiermee ‘in de bloei van je leven zijn. Waarom zou je ‘op die leeftijd’ niet meer gezond en kwiek zijn? Op alle vlakken?
We worden er ook te pas en te onpas aan ‘herinnerd’ dat we vanaf ‘ongeveer 40’ niet aan leesbrillen ontsnappen. Via reclame, TV, de radio, sociale media. Leesbrillen worden bovendien zeer toegankelijk gemaakt. Elke zichzelf respecterende warenhuisketen biedt er tegenwoordig aan. Voor een fluitje van een cent. Ook grote optiekketens rijzen als paddenstoelen uit de grond. Bij voorkeur in winkelstraten. Je loopt er zo binnen.
Leesbrillen ‘all over the place’
Op deze manier worden we netjes geprogrammeerd. En wanneer we dan ‘die leeftijd’ bereiken en we op een dag wat minder zien – wat overigens volkomen normaal is! – denken we automatisch: ’Het is zo ver. Ik heb een leesbril nodig.’ Het is een soort zichzelf vervullende voorspelling. Je krijgt wat je denkt en verwacht. De kracht van gedachten & het systematisch herhaling van geloofsovertuigingen.
Wat als dit ‘an sich’ al één van de belangrijkere oorzaken van leesbrillen is? Sterker nog… Wat als leesbrillen zelf de waas in stand houden en zelfs de oorzaak zijn van het steeds slechter gaan zien? Want hoe komt het dat je start met een klein ‘onschuldig’ leesbrilletje en je na enkele jaren er donder op kan zeggen dat je gevangen zit in een multifocale bril? Ik heb me hier altijd al zeer veel vragen over gesteld.
Vragen bij de vleet eigenlijk zoals:
Waarom nemen wij klakkeloos aan dat ‘leesbrillen’ veroorzaakt worden door ‘de ouderdom’? Hoe wetenschappelijk is het argument ‘de ouderdom’ als oorzaak van deze ‘ziekte’? Hoe komt het dat ‘leesbrillen’ een verschijnsel is dat zich hoofdzakelijk de laatste decennia in de beschaafde wereld manifesteert?
Maar ook… Hoe komt het dat een behoorlijk aantal mensen boven de 40 – en veel ouder – nog perfect zien? Zowel ver weg als dichtbij? Hoe kan dat? Zijn zij dan niet onderhevig aan ‘de ouderdom’?
Niets nieuws onder de zon?
Ook in de tijd van dr. Bates – de grondlegger van natuurlijk zien en de dr. Batesmethode – zo’n 100 jaar geleden waren ‘leesbrillen’ al een ‘hot topic’. Toen al werd binnen de moderne ooggeneeskunde aangenomen dat ouderdom en het verharden van de lens dé oorzaak was van een vorm van verziendheid op latere leeftijd. In het Nederlands gebruiken we zelfs het woord ouderdomsverziendheid voor dit verschijnsel. Voor in het geval je aan dé oorzaak zou durven twijfelen 😉
Leesbrillen fascineerden dr. Bates. Temeer omdat hij er zelf één had voor – naar eigen zeggen – ‘de maximale graad van presbyopie’. Gedreven als hij was, ontdekte hij een manier om zichzelf helemaal van ouderdomsverziendheid te genezen. Hijzelf was de eerste patiënt die hij genas. Daarna volgden nog velen. Wat ontdekte dr. Bates en wat deed hij precies om zijn gezichtsvermogen te herstellen?
Het ontdekken van een methode om refractiefouten – waaronder leesbrillen – te vermijden en zelfs te genezen werd hem nota bene niet in dank afgenomen door de gangbare oog geneeskunde. In tegendeel. Hij werd vakkundig uit de Orde der Geneesheren gezet omwille van zijn ideeën en het succesvol genezen van het gezichtsvermogen van mensen. Te gek voor woorden eigenlijk.
De werkelijke oorzaak van leesbrillen
In zijn boek: ‘Zie beter zonder bril of lenzen’ schrijft dr. Bates:
“De waarheid van presbyopie is dat het niet een ‘normaal resultaat van het ouder worden’ is, want het kan zowel verhinderd als geëlimineerd worden. Het wordt niet door het verharden van de lens veroorzaakt maar door spanning om van dichtbij te zien.”
Interessant, dr. Bates, maar waarom dan precies rond ‘die leeftijd’? Nou, verziendheid is niet iets wat zich enkel rond ‘die leeftijd’ kan manifesteren. Maar laat ons zeggen dat ‘de massahypnose’ een serieus handje helpt. Verziendheid komt ook voor op jongere leeftijd zoals bij kinderen bijvoorbeeld. Verzienden zien – zoals het woord aangeeft – over het algemeen goed ver weg en wazig dichtbij.
‘Als de oorzaak spanning is om van dichtbij te zien, wat veroorzaakt dan die spanning?’, vraag je je misschien af. Vooraleer hier op in te gaan, is het belangrijk te vermelden dat goed zicht moeiteloos is. Je hoeft er m.a.w. absoluut niets voor te doen. Van het ogenblik dat je je bewust of onbewust inspant om te zien, zal je onvermijdelijk wazig zien.
Wat doe je precies als je met spanning kijkt?
Als je je zicht wil verbeteren, is het interessant om in eerste instantie te weten en je er bewust van te worden wat je dan precies doet als je met spanning kijkt waardoor je ‘plots’ wazig ziet van dichtbij. Laten we even grasduinen in de verschillende opties 😉
Een belangrijke bron van spanning is met inspanning kijken of je best doen om te kijken. Dat doe je als je bv. staart of je ogen dichtknijpt en gaat ‘piepen’ of achteruit gaat leunen om beter te focussen of wanneer je de allerkleinste print neemt om jezelf te bewijzen dat je het niet (meer) kan lezen.
Dat laatste is een zeer gekende valkuil en typisch voor een yange benadering van zien. In de zin van een ongezond streven naar perfectie, sterk zijn, presteren, willen, nu onmiddellijk, no pain no gain enzovoort. Je vraagt een kind dat leert lezen toch ook niet meteen om een roman te lezen? Om dan te zeggen: ‘Zie je wel, je kan niet goed lezen, hé.’ Maar dat is precies wat we met onze ogen doen die ons eigenlijk gewoon feedback geven en laten weten dat ze nood aan ontspanning hebben!
Een niet te onderschatten vorm van spanning voor de ogen – en volgens sommige Batesleraren dé oorzaak van het ontstaan van wazig zicht dichtbij – is trouwens voelen dat je ogen moe zijn of pijn doen, maar toch doorgaan. Je ogen m.a.w. niet genoeg rust geven. Beginnende waas van dichtbij is een schreeuw van je ogen om rust.
Vermoeide of pijnlijke ogen worden verder mee veroorzaakt door onvoldoende knipperen. Een gezond oog knippert om de 2 à 3 seconden. Hierdoor krijgt de optische zenuw om de 2 à 3 seconde even geen informatie te verwerken. Het maakt ook dat je ogen voldoende vochtig blijven en aangenaam aanvoelen. Waarom nu ’s niet even bewust knipperen? 😉
Een vrij ongekende vorm van extra druk en spanning is een bril voor bijziendheid gebruiken om een lange tijd dichtbij activiteiten te doen zoals bv. lezen, werken met beeldschermen en dergelijke. Ik herhaal: het zet je ogen onder extra druk en spanning. Je bril is immers gemaakt om scherp te zien op een afstand van 6 meter. Als je lang genoeg – soms decennia! lang – consequent je bril voor ver weg te zien gebruikt om op 50 à 70 centimeter te kijken, komt er onvermijdelijk een moment dat je ogen er de brui aan geven en je met je bril voor ver weg dichtbij wazig gaat zien. Je krijgt dan een multifocale bril.
Of als je je ogen jarenlang naar dingen hebt laten kijken die ze eigenlijk helemaal niet interessant vinden waardoor de weegschaal teveel doorsloeg naar ‘niet leuk’ dan geven ze op een bepaald moment aan: ‘Stop! Ik heb er genoeg van. Ik heb behoefte aan meer balans.’
Verder zijn je hoofd niet bewegen of naar achter leunen als je leest of over je bril kijken gewoontes die nefast zijn voor goed zicht van dichtbij. Het zet je nekspieren onder spanning. Gespannen nekspieren dragen bij tot spanning in het visuele systeem.
De spanning kan ook emotioneel, mentaal of spiritueel van aard zijn. Denk aan een eenzijdige of negatieve kijk hebben op bepaalde dingen zoals bv. focussen op wat je niet (meer) kan – in casu kleine print lezen. We worden daar trouwens erg goed in opgeleid op school 😉 Zeer toxische gewoonte.
Ook heftige emoties die je niet of moeilijk kan verwerken, vastzitten in bepaalde angsten, kost wat kost onaangename ‘dingen’ willen vermijden, een groot verdriet niet onder ogen kunnen zien, chronisch piekeren enz. Het kan zich allemaal uiten in een tijdelijk (!) verminderd gezichtsvermogen.
Leesbrillen voorgoed verleden tijd?
Wat als we wazige zien van dichtbij als een ‘feedback’ mechanisme van ons lichaam – of zelfs van onze ziel – kunnen zien? Een boodschapper die ons er op attent wil maken dat we onder spanning staan of met spanning kijken. Onze ogen zijn met andere woorden in zekere zin onze stressbarometers.
Dat opent perspectieven. We kunnen onszelf gaan observeren en bewust worden wanneer we met spanning kijken en er dan voor kiezen de spanning los te laten. Dat is de eerste stap!
Dankzij zijn geniale inzichten hoe ons visueel systeem werkt en zijn eigen genezing ontwikkelde dr. Bates zijn methode. In DEZE VIDEO kan je proeven hoe je spanning om dichtbij te kijken kan leren loslaten. Smaakt het naar meer? Sluit dan nu eerst je ogen even en tel tot 20 en lees dan zeker HIER verder 😉
Welke vormen van spanning herken je bij jezelf? En hoe laat je deze spanning los? Deel het hieronder. Laten we elkaar inspireren 🙂
door Els D'hollander | jan 15, 2023 | dr. Bates activiteiten, inspiratie
Een dagelijkse routine opstarten begint met ‘goede voornemens’. Dat zit dus snor aan het begin van dit nieuwe jaar 😉
Kennis hebben van de goede kijkgewoontes en de basisactiviteiten – zoals palmen, zwaaien, zonnen, enz. – is één ding. De volgende stap is de goede kijkgewoontes en activiteiten ook daadwerkelijk toepassen en integreren in je dagelijkse leven.
Hiervoor is het in eerste instantie nodig om de intentie te zetten om elke dag bepaalde activiteiten te gaan doen en er een dagelijkse routine van te maken. Kies die activiteiten waarvan je opmerkt dat ze je ogen ontspannen en die goed voelen.
Deze stap is ook een beetje ‘tricky’ want het gaat niet om oefeningen doen. In de zin van snel snel wat oefeningen voor mijn ogen doen en dan mijn dag verder zetten zoals gebruikelijk. Beter gaan zien gaat immers over kijkgewoontes veranderen met de bedoeling uiteindelijk 24/7 je ogen op een ontspannen en moeiteloze manier te gebruiken.
En zo’n dagelijkse routine is een ideale manier om de principes – zoals beweging, ontspanning, moeiteloosheid, enz. – die er achter zitten te ontdekken, te verkennen en je eigen te maken zodat goed zien na verloop van tijd weer ‘automatisch’ gaat.
Start je dag met je dagelijkse routine
Ik had aanvankelijk een enorme weerstand tegen een dagelijkse routine. Als ik ’s morgens wakker werd, waren er al meteen zoveel andere dingen om eerst te doen. Dingen die belangrijker en dringender waren, weet je wel. En voor ik het dan goed en wel besefte was de dag voorbij, had ik niets voor mijn ogen gedaan en had ik alweer een stok om mezelf te slaan. Niet bepaald bevorderlijk om beter te gaan zien…
Vandaar deze gouden raad 😉 Begin meteen als je wakker wordt en nog voor je uit je bed komt met je dagelijkse routine. Het is echt een keuze. Zet desnoods je wekker een kwartiertje of een half uurtje vroeger. Het hoeft niet zo lang te duren. Beter aanvankelijk 15 à 30 minuutjes dan niets 🙂
Begin alvast nog voor je opstaat
Help je lichaam zachtjes verder te ontwaken door het te rekken en te strekken. Als je dit doet, zal je merken dat je hoogstwaarschijnlijk ook gaat geeuwen. En geeuwen schakelt het natuurlijke ‘bevochtigingssysteem’ van je ogen in 🙂 Inderdaad, geeuwen stimuleert je traankliertjes en zorgt er op die manier voor dat je ogen voldoende bevochtigd worden en prettig aanvoelen.
Je kan vervolgens dé bekendste oogyoga oefening doen en dat is naar boven, naar onder, naar links, naar rechts, schuin boven links, schuin onder rechts, schuin boven rechts en schuin onder links kijken. Tot slot draai je je ogen nog ’s rond. Eerst met de klok mee en daarna tegen de klok in. Doe dit bij voorkeur met gesloten ogen en voel hoe ook je oogspiertjes rekken en strekken.
Na de oogyoga is een korte palmsessie welgekomen. Bovendien, als je net wakker geworden bent, zijn je handen nog lekker warm. Voel hoe die heerlijke warmte van je handen je ogen ontspannen. Visualiseer of beeld je in hoe je oogspiertjes rondom je ogen zich ontspannen, hoe het spiertje rondom je lens zich ontspant en hoe je oogbol weer perfect rond wordt. Voel hoe aangenaam dat voelt.
Na het palmen kan je nog enkele acupressuurpunten rondom je ogen lichtjes masseren of stimuleren zoals in DIT filmpje wordt uitgelegd. Of je kan een zachte oogbolmassage doen. Hoe je dat precies doet, dat ontdek je HIER. Of je kan je oogkassen rondom zachtjes bekloppen.
Afhankelijk van hoeveel tijd je hebt, kan je afronden met een korte ademsessie. Dat hoeft niets speciaals te zijn bv. gedurende 3 ademhalingen je natuurlijke adem observeren. Voel hoe je adem je lichaam in beweging brengt.
Enkele tips voor je dagelijkse routine van zodra je opstaat
Om je ogen meteen in beweging te brengen én te laten herinneren hoe ze van nature bewegen, kan je best meteen na het opstaan een 100-tal keer de lange zwaai doen. Wees je daarbij bewust van de tegenovergestelde beweging. Sluit ook ’s je ogen terwijl je zwaait en beeld je de tegenovergestelde beweging in. Let ook op je snelheid. Speel er mee.
Als de zon schijnt, ga dan ook enkele minuutjes zonnen. Doe een raam open en laat de heerlijke zonnestralen in je gesloten ogen schijnen. Z-a-l-i-g! Bekijk HIER hoe je precies zont. Ga na het zonnen nog even heel kort palmen.
Als je op deze manier elke dag je dag begint, zet je een trend die ongetwijfeld de manier hoe je je dag beleeft en je ogen gedurende de dag gebruikt zal beïnvloeden. Het wordt dan van hoe langer hoe gemakkelijker om ook gedurende de dag beter voor je ogen te zorgen en de goede kijkgewoontes toe te passen.
Sluit je dag af met een avondritueel
Je kan ‘s avonds een soortgelijke routine opstarten zoals rond zonsondergang nog even enkele minuutjes te zonnen.
Maak er een gewoonte van om een uur tot enkele uren voor je gaat slapen enkel in schemerlicht – zoals bv. kaarslicht of het licht van een zoutlamp – te vertoeven. Of zelfs geen licht 🙂 Over de vele voordelen van duisternis lees je HIER meer.
Vlak voor je gaat slapen, doe je opnieuw 100 x de lange zwaai. Doe hem zo traag mogelijk. Op deze manier neem je de beweging & ontspanning mee in je slaap.
En wanneer je in je bed ligt, kan je terug enkele minuutjes palmen terwijl je je minstens 5 dingen herinnert die je die dag beleefde en waar je helemaal vrolijk en dankbaar van werd. Voel opnieuw de vreugde! Verschijnt er een glimlach op je gezicht? Hoe zalig is dit om in te slapen 🙂
The next level
Wil je je dagelijkse routine naar een volgend niveau tillen dan kan je bv. rond de middag – wanneer er het beste licht is qua intensiteit – enkele activiteiten met de letterkaart integreren.
Ga ook bv. gedurende de dag regelmatig bewust ademen of knipperen of op de periferie letten of centrale fixatie toepassen. Keuze te over 🙂
Dit is een voorbeeld van een dagelijkse routine. Ieders pad is uniek. Wat voor mij werkt, kan voor jou niet werken en omgekeerd.
Wat past er bij jou? Hoe ga jij je dagelijkse routine vorm geven? Waar loop je tegenaan? Deel het hieronder
