door Els D'hollander | mrt 1, 2023 | dr. Bates activiteiten, oogproblemen en -ziektes, oorzaken
Een ogendagboek bijhouden als aanvulling op je dagelijkse routine heeft zo z’n voordelen. Op je pad naar beter zicht word je ongetwijfeld geconfronteerd met baaldagen. Het lijkt dan alsof je in de processie van Echternach terecht gekomen bent… 3 stappen vooruit, 2 achteruit.
Je merkt de vooruitgang – ook al is die klein – helemaal niet meer op. Je focus ligt op wat niet lukt en je motivatie slinkt als sneeuw voor de zon. De verleiding om er de brui aan te geven groeit. Op zo’n momenten kan het bijzonder motiverend en inspirerend zijn om je ogendagboek er bij te nemen.
Je ogendagboek ‘to the rescue’
Dr. Bates, de grondlegger van het natuurlijk zien gedachtengoed, stelde vast dat patiënten die hun focus op hun successen hadden opmerkelijk sneller resultaten behaalden. Eén van zijn bekendere quotes is dan ook ‘Forget your failures, rememember your successes!’ Dat betekent zoveel als ‘Vergeet je mislukkingen, herinner je je successen.’
Hij sprak niet over een ogendagboek bijhouden, maar dat neemt niet weg dat het een uitstekend middel is om je je successen te herinneren. Twee vliegen in 1 klap als het ware: doordat je je successen telkens opschrijft, blijf je automatisch gefocust op je positieve resultaten en wat je aandacht geeft groeit. En als het dan toch wat minder gaat, kan je er meteen motivatie uit putten.
Zelf lees ik graag zo nu en dan weer ’s in mijn ogendagboek. Soms ga ik weer lachen bij het lezen van de bij tijden uiterst grappige gebeurtenissen die me op mijn pad naar beter zicht overkwamen, maar altijd ik sta versteld van de weg die ik afgelegd heb en mijn wonderbaarlijke evolutie.
Uit het ogendagboek van ELS
Zaterdag 20 juli 2013
“Vandaag de klimop & co gesnoeid zonder bril! Was bij tijden vervelend. Had serieuze drang om bril op te zetten want het moest snel gaan en ik wilde per se alles zien. Veel gejaagdheid. Waarom eigenlijk? Ik had tijd.
Ik heb telkens die drang opkwam zo goed en zo kwaad ik kon dat gevoel toegelaten. Best heftig gevoel. Ik vind dat niet zo gemakkelijk, maar ik merk dat als ik dan bewust een paar keer op mijn adem let, die spanning en gejaagdheid vermindert.
En eerlijk gezegd had ik tijdens het snoeien en het opruimen meer dan 1 keer de indruk dat ik beter zag. Het was alsof mijn zicht op elk moment kon doorbreken. Ik dacht dan: ‘Stel dat ik vanaf NU voortaan weer helder kan zien. Hoe zou dat voelen?’ Ik voelde de vreugde al.
Maar dan doemden meteen andere gedachten op. Als daar zijn: ‘Ja maar, kan je dat wel aan, Els? Durf ik wel helder zien? Mag ik, Els, helder zien met mijn eigen ogen?’ Het was alsof ik onbewust de overtuiging nog heb dat ik niet het recht heb om helder te zien met mijn eigen ogen. Of dat ik het niet waard ben. Interessante vaststelling.
Al bij al best fier op mezelf omdat ik de klimop dan toch zonder bril snoeide en dat vervelende gevoel durfde voelen. Maar vooral ook dat ik enkele heldere flitsen had.”
Zin in nog meer ogendagboekverhalen? Lees dan HIER verder.
Nog een laatste ogendagboektip
Als je je aangesproken voelt om een ogendagboek te gaan bijhouden, koop dan een schriftje met een leuke cover. Een cover waar je ogen blij van worden wanneer ze er naar kijken of hun interesse opwekt. Tover desnoods met een collage de cover om tot een ‘oogsnoepje’ 🙂
Zo wordt ook je ogendagboek een middel dat je kan gebruiken om dr. Batesactiviteiten en –technieken – zoals bv. ‘sketching & shifting’ – toe te passen. Wonderbaarlijk, hé, hoe zo iets eenvoudig zoveel mogelijkheden biedt om je ogen en je reis naar beter zicht te ondersteunen.
Mocht je desondanks vastlopen op je pad naar beter zicht, neem dan HIER een kijkje.
Welke successen heb jij m.b.t. je ogen vandaag opgemerkt? Inspireer ons en deel ze hieronder. Dankjewel!
door Els D'hollander | feb 1, 2023 | dr. Bates activiteiten, oogproblemen en -ziektes, oorzaken
Leesbrillen nemen de dag van vandaag zowaar epidemische proporties aan. Er heerst dan ook een geloof of overtuiging dat je zo ongeveer vanaf je 40ste aan de leesbril moet. Vanwege de ouderdom. Vanwege slijtage of het verharden van de lens.
Maar laten we nu ’s eerlijk zijn… 40! Je zit nog volop in de fleur van je leven, toch?! Zoals we dat in België zeggen. Voor de Nederlandse lezer: we bedoelen hiermee ‘in de bloei van je leven zijn. Waarom zou je ‘op die leeftijd’ niet meer gezond en kwiek zijn? Op alle vlakken?
We worden er ook te pas en te onpas aan ‘herinnerd’ dat we vanaf ‘ongeveer 40’ niet aan leesbrillen ontsnappen. Via reclame, TV, de radio, sociale media. Leesbrillen worden bovendien zeer toegankelijk gemaakt. Elke zichzelf respecterende warenhuisketen biedt er tegenwoordig aan. Voor een fluitje van een cent. Ook grote optiekketens rijzen als paddenstoelen uit de grond. Bij voorkeur in winkelstraten. Je loopt er zo binnen.
Leesbrillen ‘all over the place’
Op deze manier worden we netjes geprogrammeerd. En wanneer we dan ‘die leeftijd’ bereiken en we op een dag wat minder zien – wat overigens volkomen normaal is! – denken we automatisch: ’Het is zo ver. Ik heb een leesbril nodig.’ Het is een soort zichzelf vervullende voorspelling. Je krijgt wat je denkt en verwacht. De kracht van gedachten & het systematisch herhaling van geloofsovertuigingen.
Wat als dit ‘an sich’ al één van de belangrijkere oorzaken van leesbrillen is? Sterker nog… Wat als leesbrillen zelf de waas in stand houden en zelfs de oorzaak zijn van het steeds slechter gaan zien? Want hoe komt het dat je start met een klein ‘onschuldig’ leesbrilletje en je na enkele jaren er donder op kan zeggen dat je gevangen zit in een multifocale bril? Ik heb me hier altijd al zeer veel vragen over gesteld.
Vragen bij de vleet eigenlijk zoals:
Waarom nemen wij klakkeloos aan dat ‘leesbrillen’ veroorzaakt worden door ‘de ouderdom’? Hoe wetenschappelijk is het argument ‘de ouderdom’ als oorzaak van deze ‘ziekte’? Hoe komt het dat ‘leesbrillen’ een verschijnsel is dat zich hoofdzakelijk de laatste decennia in de beschaafde wereld manifesteert?
Maar ook… Hoe komt het dat een behoorlijk aantal mensen boven de 40 – en veel ouder – nog perfect zien? Zowel ver weg als dichtbij? Hoe kan dat? Zijn zij dan niet onderhevig aan ‘de ouderdom’?
Niets nieuws onder de zon?
Ook in de tijd van dr. Bates – de grondlegger van natuurlijk zien en de dr. Batesmethode – zo’n 100 jaar geleden waren ‘leesbrillen’ al een ‘hot topic’. Toen al werd binnen de moderne ooggeneeskunde aangenomen dat ouderdom en het verharden van de lens dé oorzaak was van een vorm van verziendheid op latere leeftijd. In het Nederlands gebruiken we zelfs het woord ouderdomsverziendheid voor dit verschijnsel. Voor in het geval je aan dé oorzaak zou durven twijfelen 😉
Leesbrillen fascineerden dr. Bates. Temeer omdat hij er zelf één had voor – naar eigen zeggen – ‘de maximale graad van presbyopie’. Gedreven als hij was, ontdekte hij een manier om zichzelf helemaal van ouderdomsverziendheid te genezen. Hijzelf was de eerste patiënt die hij genas. Daarna volgden nog velen. Wat ontdekte dr. Bates en wat deed hij precies om zijn gezichtsvermogen te herstellen?
Het ontdekken van een methode om refractiefouten – waaronder leesbrillen – te vermijden en zelfs te genezen werd hem nota bene niet in dank afgenomen door de gangbare oog geneeskunde. In tegendeel. Hij werd vakkundig uit de Orde der Geneesheren gezet omwille van zijn ideeën en het succesvol genezen van het gezichtsvermogen van mensen. Te gek voor woorden eigenlijk.
De werkelijke oorzaak van leesbrillen
In zijn boek: ‘Zie beter zonder bril of lenzen’ schrijft dr. Bates:
“De waarheid van presbyopie is dat het niet een ‘normaal resultaat van het ouder worden’ is, want het kan zowel verhinderd als geëlimineerd worden. Het wordt niet door het verharden van de lens veroorzaakt maar door spanning om van dichtbij te zien.”
Interessant, dr. Bates, maar waarom dan precies rond ‘die leeftijd’? Nou, verziendheid is niet iets wat zich enkel rond ‘die leeftijd’ kan manifesteren. Maar laat ons zeggen dat ‘de massahypnose’ een serieus handje helpt. Verziendheid komt ook voor op jongere leeftijd zoals bij kinderen bijvoorbeeld. Verzienden zien – zoals het woord aangeeft – over het algemeen goed ver weg en wazig dichtbij.
‘Als de oorzaak spanning is om van dichtbij te zien, wat veroorzaakt dan die spanning?’, vraag je je misschien af. Vooraleer hier op in te gaan, is het belangrijk te vermelden dat goed zicht moeiteloos is. Je hoeft er m.a.w. absoluut niets voor te doen. Van het ogenblik dat je je bewust of onbewust inspant om te zien, zal je onvermijdelijk wazig zien.
Wat doe je precies als je met spanning kijkt?
Als je je zicht wil verbeteren, is het interessant om in eerste instantie te weten en je er bewust van te worden wat je dan precies doet als je met spanning kijkt waardoor je ‘plots’ wazig ziet van dichtbij. Laten we even grasduinen in de verschillende opties 😉
Een belangrijke bron van spanning is met inspanning kijken of je best doen om te kijken. Dat doe je als je bv. staart of je ogen dichtknijpt en gaat ‘piepen’ of achteruit gaat leunen om beter te focussen of wanneer je de allerkleinste print neemt om jezelf te bewijzen dat je het niet (meer) kan lezen.
Dat laatste is een zeer gekende valkuil en typisch voor een yange benadering van zien. In de zin van een ongezond streven naar perfectie, sterk zijn, presteren, willen, nu onmiddellijk, no pain no gain enzovoort. Je vraagt een kind dat leert lezen toch ook niet meteen om een roman te lezen? Om dan te zeggen: ‘Zie je wel, je kan niet goed lezen, hé.’ Maar dat is precies wat we met onze ogen doen die ons eigenlijk gewoon feedback geven en laten weten dat ze nood aan ontspanning hebben!
Een niet te onderschatten vorm van spanning voor de ogen – en volgens sommige Batesleraren dé oorzaak van het ontstaan van wazig zicht dichtbij – is trouwens voelen dat je ogen moe zijn of pijn doen, maar toch doorgaan. Je ogen m.a.w. niet genoeg rust geven. Beginnende waas van dichtbij is een schreeuw van je ogen om rust.
Vermoeide of pijnlijke ogen worden verder mee veroorzaakt door onvoldoende knipperen. Een gezond oog knippert om de 2 à 3 seconden. Hierdoor krijgt de optische zenuw om de 2 à 3 seconde even geen informatie te verwerken. Het maakt ook dat je ogen voldoende vochtig blijven en aangenaam aanvoelen. Waarom nu ’s niet even bewust knipperen? 😉
Een vrij ongekende vorm van extra druk en spanning is een bril voor bijziendheid gebruiken om een lange tijd dichtbij activiteiten te doen zoals bv. lezen, werken met beeldschermen en dergelijke. Ik herhaal: het zet je ogen onder extra druk en spanning. Je bril is immers gemaakt om scherp te zien op een afstand van 6 meter. Als je lang genoeg – soms decennia! lang – consequent je bril voor ver weg te zien gebruikt om op 50 à 70 centimeter te kijken, komt er onvermijdelijk een moment dat je ogen er de brui aan geven en je met je bril voor ver weg dichtbij wazig gaat zien. Je krijgt dan een multifocale bril.
Of als je je ogen jarenlang naar dingen hebt laten kijken die ze eigenlijk helemaal niet interessant vinden waardoor de weegschaal teveel doorsloeg naar ‘niet leuk’ dan geven ze op een bepaald moment aan: ‘Stop! Ik heb er genoeg van. Ik heb behoefte aan meer balans.’
Verder zijn je hoofd niet bewegen of naar achter leunen als je leest of over je bril kijken gewoontes die nefast zijn voor goed zicht van dichtbij. Het zet je nekspieren onder spanning. Gespannen nekspieren dragen bij tot spanning in het visuele systeem.
De spanning kan ook emotioneel, mentaal of spiritueel van aard zijn. Denk aan een eenzijdige of negatieve kijk hebben op bepaalde dingen zoals bv. focussen op wat je niet (meer) kan – in casu kleine print lezen. We worden daar trouwens erg goed in opgeleid op school 😉 Zeer toxische gewoonte.
Ook heftige emoties die je niet of moeilijk kan verwerken, vastzitten in bepaalde angsten, kost wat kost onaangename ‘dingen’ willen vermijden, een groot verdriet niet onder ogen kunnen zien, chronisch piekeren enz. Het kan zich allemaal uiten in een tijdelijk (!) verminderd gezichtsvermogen.
Leesbrillen voorgoed verleden tijd?
Wat als we wazige zien van dichtbij als een ‘feedback’ mechanisme van ons lichaam – of zelfs van onze ziel – kunnen zien? Een boodschapper die ons er op attent wil maken dat we onder spanning staan of met spanning kijken. Onze ogen zijn met andere woorden in zekere zin onze stressbarometers.
Dat opent perspectieven. We kunnen onszelf gaan observeren en bewust worden wanneer we met spanning kijken en er dan voor kiezen de spanning los te laten. Dat is de eerste stap!
Dankzij zijn geniale inzichten hoe ons visueel systeem werkt en zijn eigen genezing ontwikkelde dr. Bates zijn methode. In DEZE VIDEO kan je proeven hoe je spanning om dichtbij te kijken kan leren loslaten. Smaakt het naar meer? Sluit dan nu eerst je ogen even en tel tot 20 en lees dan zeker HIER verder 😉
Welke vormen van spanning herken je bij jezelf? En hoe laat je deze spanning los? Deel het hieronder. Laten we elkaar inspireren 🙂
door Els D'hollander | jan 15, 2023 | dr. Bates activiteiten, inspiratie
Een dagelijkse routine opstarten begint met ‘goede voornemens’. Dat zit dus snor aan het begin van dit nieuwe jaar 😉
Kennis hebben van de goede kijkgewoontes en de basisactiviteiten – zoals palmen, zwaaien, zonnen, enz. – is één ding. De volgende stap is de goede kijkgewoontes en activiteiten ook daadwerkelijk toepassen en integreren in je dagelijkse leven.
Hiervoor is het in eerste instantie nodig om de intentie te zetten om elke dag bepaalde activiteiten te gaan doen en er een dagelijkse routine van te maken. Kies die activiteiten waarvan je opmerkt dat ze je ogen ontspannen en die goed voelen.
Deze stap is ook een beetje ‘tricky’ want het gaat niet om oefeningen doen. In de zin van snel snel wat oefeningen voor mijn ogen doen en dan mijn dag verder zetten zoals gebruikelijk. Beter gaan zien gaat immers over kijkgewoontes veranderen met de bedoeling uiteindelijk 24/7 je ogen op een ontspannen en moeiteloze manier te gebruiken.
En zo’n dagelijkse routine is een ideale manier om de principes – zoals beweging, ontspanning, moeiteloosheid, enz. – die er achter zitten te ontdekken, te verkennen en je eigen te maken zodat goed zien na verloop van tijd weer ‘automatisch’ gaat.
Start je dag met je dagelijkse routine
Ik had aanvankelijk een enorme weerstand tegen een dagelijkse routine. Als ik ’s morgens wakker werd, waren er al meteen zoveel andere dingen om eerst te doen. Dingen die belangrijker en dringender waren, weet je wel. En voor ik het dan goed en wel besefte was de dag voorbij, had ik niets voor mijn ogen gedaan en had ik alweer een stok om mezelf te slaan. Niet bepaald bevorderlijk om beter te gaan zien…
Vandaar deze gouden raad 😉 Begin meteen als je wakker wordt en nog voor je uit je bed komt met je dagelijkse routine. Het is echt een keuze. Zet desnoods je wekker een kwartiertje of een half uurtje vroeger. Het hoeft niet zo lang te duren. Beter aanvankelijk 15 à 30 minuutjes dan niets 🙂
Begin alvast nog voor je opstaat
Help je lichaam zachtjes verder te ontwaken door het te rekken en te strekken. Als je dit doet, zal je merken dat je hoogstwaarschijnlijk ook gaat geeuwen. En geeuwen schakelt het natuurlijke ‘bevochtigingssysteem’ van je ogen in 🙂 Inderdaad, geeuwen stimuleert je traankliertjes en zorgt er op die manier voor dat je ogen voldoende bevochtigd worden en prettig aanvoelen.
Je kan vervolgens dé bekendste oogyoga oefening doen en dat is naar boven, naar onder, naar links, naar rechts, schuin boven links, schuin onder rechts, schuin boven rechts en schuin onder links kijken. Tot slot draai je je ogen nog ’s rond. Eerst met de klok mee en daarna tegen de klok in. Doe dit bij voorkeur met gesloten ogen en voel hoe ook je oogspiertjes rekken en strekken.
Na de oogyoga is een korte palmsessie welgekomen. Bovendien, als je net wakker geworden bent, zijn je handen nog lekker warm. Voel hoe die heerlijke warmte van je handen je ogen ontspannen. Visualiseer of beeld je in hoe je oogspiertjes rondom je ogen zich ontspannen, hoe het spiertje rondom je lens zich ontspant en hoe je oogbol weer perfect rond wordt. Voel hoe aangenaam dat voelt.
Na het palmen kan je nog enkele acupressuurpunten rondom je ogen lichtjes masseren of stimuleren zoals in DIT filmpje wordt uitgelegd. Of je kan een zachte oogbolmassage doen. Hoe je dat precies doet, dat ontdek je HIER. Of je kan je oogkassen rondom zachtjes bekloppen.
Afhankelijk van hoeveel tijd je hebt, kan je afronden met een korte ademsessie. Dat hoeft niets speciaals te zijn bv. gedurende 3 ademhalingen je natuurlijke adem observeren. Voel hoe je adem je lichaam in beweging brengt.
Enkele tips voor je dagelijkse routine van zodra je opstaat
Om je ogen meteen in beweging te brengen én te laten herinneren hoe ze van nature bewegen, kan je best meteen na het opstaan een 100-tal keer de lange zwaai doen. Wees je daarbij bewust van de tegenovergestelde beweging. Sluit ook ’s je ogen terwijl je zwaait en beeld je de tegenovergestelde beweging in. Let ook op je snelheid. Speel er mee.
Als de zon schijnt, ga dan ook enkele minuutjes zonnen. Doe een raam open en laat de heerlijke zonnestralen in je gesloten ogen schijnen. Z-a-l-i-g! Bekijk HIER hoe je precies zont. Ga na het zonnen nog even heel kort palmen.
Als je op deze manier elke dag je dag begint, zet je een trend die ongetwijfeld de manier hoe je je dag beleeft en je ogen gedurende de dag gebruikt zal beïnvloeden. Het wordt dan van hoe langer hoe gemakkelijker om ook gedurende de dag beter voor je ogen te zorgen en de goede kijkgewoontes toe te passen.
Sluit je dag af met een avondritueel
Je kan ‘s avonds een soortgelijke routine opstarten zoals rond zonsondergang nog even enkele minuutjes te zonnen.
Maak er een gewoonte van om een uur tot enkele uren voor je gaat slapen enkel in schemerlicht – zoals bv. kaarslicht of het licht van een zoutlamp – te vertoeven. Of zelfs geen licht 🙂 Over de vele voordelen van duisternis lees je HIER meer.
Vlak voor je gaat slapen, doe je opnieuw 100 x de lange zwaai. Doe hem zo traag mogelijk. Op deze manier neem je de beweging & ontspanning mee in je slaap.
En wanneer je in je bed ligt, kan je terug enkele minuutjes palmen terwijl je je minstens 5 dingen herinnert die je die dag beleefde en waar je helemaal vrolijk en dankbaar van werd. Voel opnieuw de vreugde! Verschijnt er een glimlach op je gezicht? Hoe zalig is dit om in te slapen 🙂
The next level
Wil je je dagelijkse routine naar een volgend niveau tillen dan kan je bv. rond de middag – wanneer er het beste licht is qua intensiteit – enkele activiteiten met de letterkaart integreren.
Ga ook bv. gedurende de dag regelmatig bewust ademen of knipperen of op de periferie letten of centrale fixatie toepassen. Keuze te over 🙂
Dit is een voorbeeld van een dagelijkse routine. Ieders pad is uniek. Wat voor mij werkt, kan voor jou niet werken en omgekeerd.
Wat past er bij jou? Hoe ga jij je dagelijkse routine vorm geven? Waar loop je tegenaan? Deel het hieronder
door Els D'hollander | nov 30, 2022 | dr. Bates activiteiten, events, inspiratie, oorzaken, werken met ELS
Steek jij bij de minste schemering het licht aan? Misschien doe je dat zowat automatisch? Maar wist je dat duisternis eigenlijk een bondgenoot om beter te zien is en dat deze reflex niet meteen een goede gewoonte voor goed zicht is? Dat komt omdat onze ogen net zoveel behoefte hebben aan duisternis als aan licht om goed of beter te kunnen zien. Dat heeft o.a. te maken met hoe onze pupillen functioneren en hoe ze bijdragen aan ons gezichtsvermogen.
De pupil heeft namelijk 2 ronde spiertjes: ééntje die de pupil laat samentrekken als er veel fel licht is en ééntje die de pupil laat verwijden als er weinig licht is om zo meer licht binnen te laten om het zien te vergemakkelijken. Je zou kunnen zeggen dat ze werken als een tandem: hoe beter de één kan samentrekken, hoe beter de ander kan verwijden en omgekeerd.
(Tussen haakjes: Het samentrekken van de pupillen saboteren we in deze moderne tijden meestal onbewust o.a. door het te pas en te onpas dragen van zonnebrillen. In deze video leg ik uit waarom dat zo is.)
Terug naar de duisternis, ‘onze’ bondgenoot om beter te zien 😉
Maar met die duisternis is het de dag van vandaag in ‘onze’ wereld vol lichtpollutie behoorlijk triestig gesteld. Die overdaad aan licht ’s nachts is eerder een recent fenomeen. Nog niet zo zot lang geleden was er veel minder lichtvervuiling en juist, ook veel minder oogproblemen en minder brillen.
Als we onze ogen te weinig op schemering en volledige duisternis trakteren, ontnemen we m.a.w. de pupillen de kans om enerzijds om te gaan met de subtiele verschillen in lichtintensiteit tijdens de overgang van schemering naar duisternis en anderzijds om zich aan de volledige duisternis aan te passen.
Wist je dat onze pupillen pas volledig verwijd zijn na ongeveer 50 minuten in de duisternis?
Lang leve lange donkere winternachten
Nu de dagen met rasse schreden korter worden en de avonden & nachten langer verlekker ik me er dan ook op om regelmatig ’s avonds in het donker te vertoeven of een nachtwandeling te maken. Doe je mee? Oh ja, uiteraard doe je dit zonder bril of lenzen! Maar hou het veilig!
Wanneer wandelen in het donker zonder je bril of lenzen een brug te ver is, dan kan je thuis starten met ‘duisternisgewenning’ 🙂 Zo kan je bv. een uur voor je gaat slapen alle lichten doven. Wedden dat het plezant is om te ontdekken wat je nog allemaal kan doen, maar vooral zien in ‘den donkere’ 🙂 En misschien gaat de kwaliteit van je slaap er ook op vooruit!
Nog een tip voor de absolute nachtwandelaar-beginner 🙂 Start met je eerste nachtwandeling tijdens een heldere nacht bv. bij volle maan of een zeer heldere sterrenhemel. Een wereld van lichtverschil 🙂
Ik geef toe dat zo’n wandeling alleen in het donker hier rond het meer waar ik woon een beetje een ‘stretch’ voor me is – hahaha. Bij tijden is mijn geest te onrustig om alleen in het donker te wandelen. Er komen dan teveel griezelige beelden of enge gedachten boven drijven.
Maar geen nood 🙂 Met een wandel metgezel heb ik daar minder of helemaal geen last meer van en eerlijk… Het is werkelijk z-a-l-i-g om in de duisternis te wandelen. Op het eind van zo’n nachtwandeling sta ik telkens weer versteld hoeveel ik zie en hoeveel verschil in duisternis er is.
Nachtwandelen ‘the next level’ 😉
Soms – als ik me echt veilig voel – doe ik aan nachtwandelen ‘the next level’ 😉 Dan dek ik mijn sterke oog af en wandel ik enkel met mijn zwakkere oog. Als ik dat doe, voel ik gelijk heel mijn lichaam opspannen en overvalt me een onbestemde angst. Het komt er dan op aan om goed te voelen en mijn gedachten te observeren. Gegarandeerd stokt aanvankelijk mijn adem en vertraagt mijn tempo aanzienlijk. Maar wanneer ik weer met beide ogen kijk… Waauhw! Echt indrukwekkend hoe goed ik dan zie. Een echte aanrader als je je nachtzicht wil boosten.
Weet je niet welk oog je sterke oog is? Ontdek in deze video hoe je je sterke oog bepaalt. Wil je nog meer tips om je nachtzicht te verbeteren? Lees dan ook deze blog.
De moraal van dit duistere verhaal 😉
De clou is echt om je angsten voor en in de duisternis onder ogen te (durven) zien en ze te transformeren en te helen. Hoe meer je daar in slaagt, hoe meer ontspannen je in het donker aanwezig kan zijn en hoe meer je je op je gemak in het donker voelt. En dat loont!
Ik was me niet echt bewust van deze angsten tot ik op nachtwandeling ging – hahaha. Vooral als ik alleen ging. Langzaam maar zeker kreeg ik voeling met deze angsten. Enige tijd nadat ik systematisch in het donker had gezeten of op nachtwandeling was geweest, begon ik op te merken dat ik veel beter zag in de schemering en in het donker.
Er ging echt een nieuwe wereld voor me open, een wereld van zoveel mogelijkheden in het donker waar ik vroeger – toen ik brilde – totaal niet bij stil stond of me bewust van was. Ik zie nu zelfs de letterkaart veel beter in het donker en het heeft ook een zeer gunstig effect op mijn zicht overdag.
Wat is jouw ervaring met in het donker zitten of nachtwandelingen doen? Deel jouw donkere avonturen & bevindingen hieronder.
Wil jij ook beter gaan zien met je eigen ogen? Trakteer jezelf op een 1 daagse wellnessretreat voor de ogen. Vier keer per jaar – rond de seizoenwissels – dompelen we ons een dag lang onder in een bad van natuurlijk zien activiteiten en technieken. Lees er HIER meer over.
door Els D'hollander | nov 1, 2022 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken, werken met ELS
Heb je er ooit al bij stilgestaan dat wazig of slecht zicht een optische illusie is? Nee? Dat had ik ook niet. Tot dat Gloria Gin van de ‘School of Better Eyesight’ me daar attent op maakte. Het idee dat wazig of slecht zicht een optische illusie is, was een echte ‘game changer’ voor mij op mijn pad naar beter zicht. Misschien is het dat voor jou ook? Laten we dit idee gaan onderzoeken 🙂
Waar situeert ‘slecht zicht’ zich precies?
Als je naar de buitenwereld kijkt en je ziet hem wazig of slecht, betekent dat dan dat de buitenwereld wazig is? Nee. Want mocht de buitenwereld wazig zijn dan zou iedereen hem wazig zien. Maar dat is niet zo!
Ligt het dan aan je ogen? Ja? We zijn inderdaad gewoon om onze ogen ‘de schuld’ van ons slecht zicht te geven, maar is dat werkelijk zo? Kunnen je ogen beslissen om de buitenwereld wazig te maken? Nee! Technisch gezien kijken je ogen slechts naar de buitenwereld en verzamelen visuele informatie die via de optische zenuw naar je visuele cortex gestuurd wordt.
Voor wie toch nog twijfelt… Stel dat je ogen zouden kunnen beslissen om de buitenwereld wazig te maken, welk oog beslist dat dan? Je rechter- of je linkeroog? En is er dan overleg tussen die 2 ogen? Wat bij onenigheid? 😉 Je begrijpt mijn punt 🙂 Je ogen zijn niet verantwoordelijk voor slecht zicht!
Maar wie of wat maakt die buitenwereld dan wazig? Nee? Toch wel 😉 Dat ben jij zelf. Oeps 😉 En toch is dit goed nieuws want het opent interessante perspectieven én brengt ons een stapje dichter in het doorgronden van de stelling dat slecht zicht een optische illusie is. Maar laten we – vooraleer hierover uit te weiden – ons eerst even verdiepen in hoe wij zien.
Het wonderbaarlijke zie-proces
Het was de briljante oogarts en grondlegger van het natuurlijk zien gedachtegoed, dr. Bates, die ontdekte dat zien voor meer dan 90 % mentaal is en zich hoofdzakelijk in de visuele cortex afspeelt.
In die bewuste visuele cortex wordt namelijk alle visuele informatie die van de beide ogen komt verwerkt tot een beeld. Het beeld wordt m.a.w. in je optische brein samengesteld! Je visuele cortex legt als het ware een gigantische puzzel met al die stukjes visuele info van je ogen. Het doet dit met de hulp van je zogenaamde visuele bibliotheek of visueel geheugen. Dat is als het ware een verzameling van bekende beelden die je in de loop van je leven zag.
Het nut of belang van je visuele geheugen of bibliotheek kan je vergelijken met een puzzel leggen met of zonder afbeelding. Een puzzel leggen waarbij je kan terugvallen op de afbeelding van wat je puzzelt, dat gaat sneller en vlotter. Zonder een vooraf gekende afbeelding een puzzel leggen, is een stuk moeilijker.
Dat is trouwens ook één van de redenen waarom niet gekende situaties altijd een lichte vorm van bijziendheid uitlokken, maar dit geheel terzijde.
Hier lees je wat dr. Bates ontdekte over de rol van geheugen bij slecht zicht:
“A perfect memory changes the elongated eyeball of myopia into the shorter length of the normal eye. No matter how high a degree of myopia one may have, when he has a perfect memory of some one thing, he is no longer myopic, but has normal eyes with normal vision.” ––
“Een perfecte herinnering verandert de langwerpige oogbol van bijziendheid in de kortere lengte van het normale oog. Het maakt niet uit hoe bijziend iemand is, wanneer hij een perfecte herinnering aan iets heeft, is hij niet langer bijziend, maar heeft hij normale ogen met een normaal gezichtsvermogen.” – Dr. William H. Bates
Maar er is meer…
Er is zowaar nog een derde component die een rol speelt in het samenstellen van het beeld in de visuele cortex. Wanneer namelijk bepaalde informatie ontbreekt, wordt deze verder aangevuld met je verbeelding!
Dit zegt dr. Bates over de relatie verbeelding en gezichtsvermogen:
“When the vision is imperfect, the imagination is also imperfect. The mind, in short, adds imperfections to the imperfect retinal image. A great part of the phenomena of imperfect sight is, therefore, imaginary.” – Dr. Bates.
“Als het gezichtsvermogen onvolmaakt is, is de verbeelding ook onvolmaakt. Kortom, de geest voegt onvolkomenheden toe aan het onvolmaakte netvliesbeeld. Een groot deel van de verschijnselen van onvolmaakt zicht is daarom denkbeeldig.” – Dr. Bates
H3t g3volg hi3rvan is dat j3 visu3l3 br3in in d3 maling kan g3nom3n word3n. Denk ook aan dit soort optische illusies:
De witte bollen lijken groter dan de zwarte, maar ze zijn precies even groot!
Terug naar ‘onze’ stelling dat slecht zicht een optische illusie is 🙂
“It is a well-known fact that vision is a process of mental interpretation. The picture which the mind sees is not the impression on the retina, but a mental interpretation of it.” – dr. Bates
Zien is m.a.w. absoluut geen exacte wetenschap! Het is eerder een wonderbaarlijk én beïnvloedbaar proces. Ja, ik geef het grif toe! Het is veel gemakkelijker om onze ogen de schuld van ons wazig of slecht zicht te geven of beeldschermen of de leeftijd of de oogarts of onze slechte genen of wie of wat dan ook. Maar op deze manier geven we onze macht af en blijven we ons – meestal onbewust! – in een slachtofferrol wentelen.
Maar nu duidelijk werd hoe beelden in de visuele cortex ‘gemaakt’ worden en hoe beïnvloedbaar dit proces is, m.a.w. hoe zien- en slecht zien in het bijzonder – zowaar een optische illusie is, kunnen we er voor kiezen om de verantwoordelijkheid voor het wazig of slecht zicht op te nemen én als het ware onze visuele macht terug te eisen! Dát is wat natuurlijk zien doet!
Hoe deze kennis toepassen op wazige beelden die in de visuele cortex ontstaan?
De vaststelling dat slecht zicht een optische illusie is, biedt een aantal schitterende mogelijkheden om je gezichtsvermogen te verbeteren! Door enerzijds je visualisatievermogen te ontwikkelen & te optimaliseren en anderzijds je visuele geheugen te stimuleren kan je bewust kiezen om het zie-proces positief te beïnvloeden en beter te zien.
Dit zijn dan ook 2 belangrijke technieken die in de dr. Batesmethode aangeleerd worden. Deze video vat alles nog ’s mooi samen en nodigt je uit om met een activiteit om je geheugen te stimuleren aan de slag te gaan.
Wat is jouw ervaring met visualisatie en geheugen op je pad naar helder zicht? Deel het hieronder in de comments. Dank je wel.
Ben jij klaar om opnieuw de controle over je visuele cortex te nemen – en bijgevolg over je gezichtsvermogen? Wil je concreter aan de slag met deze en andere technieken om je gezichtsvermogen te verbeteren? Check dan HIER wanneer de eerstkomende funshop is of boek een privéles.
door Els D'hollander | okt 1, 2022 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, werken met ELS
Wist je dat de invloed van de seizoenen op ons, mensen, groter is dan je misschien ooit vermoedde? En onze ogen spelen daarin de hoofdrol!
Als je aan je ogen denkt, associeer je ze wellicht direct met ‘zien’. Met onze ogen zien we. Punt. Het straffe is dat ‘zien’ in feite maar een ‘bijverschijnsel’ van onze ogen is. Wablief?
Ja, onze ogen zijn ontvangers van licht en dat licht wordt o.a. gebruikt om te zien, maar – en daar zijn we ons niet altijd van bewust – het overgrote deel van licht dat door onze ogen naar binnen valt, heeft een andere functie. Kort door de bocht gesteld – of toch niet 😉 – regelt het licht dat door onze ogen naar binnenvalt hoe we functioneren! Het klinkt ‘spiriwiri’ maar we zijn echt letterlijk lichtwezens. Effectief, of we het nu leuk vinden of niet, we zijn rasechte ‘zonnebloemen’ 🙂 En dat heeft zo zijn consequenties…
Veel buiten zijn – ook als de zon niet schijnt – is bijgevolg cruciaal om ge-zon-d 😉 te zijn en goed te functioneren, maar laat dit nu net voor de moderne mens, die met zijn beeldschermen vergroeid lijkt te zijn, een hele grote uitdaging zijn. Het vele binnen zitten in combinatie met veel schermtijd zijn dan ook mee oorzaak van een exponentieel groeiend aantal mensen en ook steeds jonger wordende kinderen met oogproblemen.
Gespannen ogen = gespannen zenuwstelsel
Uit de embryologie, de wetenschap die de ontwikkeling van embryo’s bestudeert, weten we dat de ogen in feite verlengstukjes van onze hersenen zijn. Inderdaad! Als we naar onze ogen kijken, zien we een stukje hersenweefsel. Hoe bijzonder!
Als gevolg hiervan staan onze ogen als het ware aan het hoofd van één van onze belangrijkste stelsel van ons lichaam, nl. ons zenuwstelsel dat onze hersenen, ruggengraat en onze zenuwen omvat. Wanneer onze ogen onder druk, stress en spanning staan, al dan niet met wazig zicht als gevolg, staat ook ons hele wezen onder druk, stress en spanning. Nee, het is geen toeval dat ‘zonnen’ één van de basis ontspanningsactiviteiten uit de dr. Batesmethode is 😉
Ga lekker zelf ervaren hoe weldadig & ontspannend ‘zonnen’ kan zijn. HIER vind je meer info over hoe je best kan zonnen.
En zo krijgen we meer en meer zicht 😉 op hoe groot de invloed van de seizoenen met hun verschillende lichthoeveelheid en lichtintensiteit op onze ogen – en bij uitbreiding op ons hele wezen – is. Maar er is meer.
De invloed van de seizoenen op onze natuurlijke ritmes
Het licht dat via onze ogen binnenvalt, stuurt ook onze hormoonklieren aan. Denk maar aan bv. de pijnappelklier die onder invloed van het licht ons dag- en nachtritme aanstuurt. Hormonen functioneren in ritmes! Elk mens heeft zo z’n unieke ritmes.
Zou het kunnen dat oogproblemen erop wijzen dat ons unieke ritme verstoord is?
Nu de zomer weliswaar abrupt eindigde en we – willens nillens – de herfst intuimelden, neemt ook de lichthoeveelheid en lichtintensiteit systematisch af. Het is volkomen normaal om je in de herfst ietwat minder energiek te voelen en sneller moe te zijn. De natuur – en wij dus ook – bereidt zich voor om en ‘rustmodus’ te gaan.
Maar daar wringt het schoentje voor de moderne mens die totaal niet meer gewend is om rekening te houden met de invloed van de seizoenen. We blijven ‘gaan met die banaan’. Ook in de herfst en in de winter. Met heel veel ongemak en zelfs ziekte tot gevolg.
Hoe onze levensstijl aanpassen?
Toen ik ooit in Afrika op safari was, leefde ik op het ritme van de zon. Ik zal nooit vergeten hoe hilarisch ik het vond toen ik op een bordje met de openingsuren van een dorpswinkelje las: ‘zonsopgang – zonsondergang’. Zalig! Ik werd het erg snel gewend, dat leven op het ritme van de zon. Het voelde echt goed. Maar eenmaal terug thuis hield ik dat niet vol. Eén van de redenen was omdat het hier maatschappelijk niet ondersteund wordt en er zooooveel afleiding is.
Maar goed, we hoeven onze levensstijl niet zo drastisch aan te passen 🙂 Kleine ‘ingrepen’ kunnen haalbaar zijn en al een wereld van verschil geven. Zoals bv. ’s avonds enkele kaarsen aansteken i.p.v. kunstlicht. Kaarslicht is zeer zacht en ontspannend voor de ogen. Het verstoort je natuurlijke ritme niet. En het komt tegenwoordig de energierekening ten goede 😉 2 vliegen in 1 klap 🙂
Je zou ook zonder licht je avondritueel kunnen doen en/of naar bed kunnen gaan. Wedden dat je versteld zult staan hoeveel je nog kan zien, zelfs in het donker?! En hoe goed je zal slapen! Een nieuwe huisregel zou kunnen zijn om bepaalde avonden geen beeldschermen meer te kijken en een avondwandeling te doen of ‘houtkachel-vuur-kijken’ te ontdekken.
Bovendien zijn dit uitstekende manieren om de staafjes, dat zijn de lichtgevoelige cellen in je oog die ’s nachts zien, te voeden. Inderdaad, staafjes hebben duisternis nodig om goed te functioneren! En ze zitten vaak op hun honger in onze wereld waar heel veel lichtpollutie is. Dus laten we van de langere avonden en nachten die voor de deur staan profiteren om onze staafjes te verwennen.
Hoe zou jij nog meer rekening kunnen houden met de invloed van de seizoenen op je ogen en in je leven? Laat het weten in de ‘comments’ hieronder
Trouwens… Als ode aan de invloed van de seizoenen op onze ogen en ons hele wezen, organiseert ELS rond de seizoenwissels 1 daagse ‘wellnessretreats voor de ogen’ met telkens aandacht voor de bijzonderheden van elk seizoen dat voor de deur staat. Het is een dag waar je bewust op de pauzeknop drukt en tijd voor Jezelf en je ogen neemt om je onder te dompelen in een ontspannend speels bad van dr. Batesactiviteiten en veel meer. HIER lees je er meer over.
En zoals dr. Bates zei: ‘Hoe rustiger de geest, hoe beter het zicht.’
P.S. In dit artikel heb ik het nog niet gehad over de invloed van de seizoen op de lever. Over de relatie seizoenen – lever – ogen is zoveel te vertellen dat ik er binnenkort een volledig blogartikel aan wijd.
door Els D'hollander | sep 1, 2022 | inspiratie, werken met ELS
1 september staat – althans in het Belgisch collectief geheugen – gegrift als ‘terug naar school’ dag. Zelden staan we stil bij de impact van ‘school’ op de ogen van onze kinderen. Zelf was ik ooit als meisje van 6 op school zo goed als de enige die een brilletje had. De dag van vandaag is dat helemaal anders. We stellen vast dat een zorgwekkend aantal kinderen op steeds jongere leeftijd gaat ‘brillen’.
Hoe beïnvloedt ‘terug naar school’ en het schoolgebeuren de ogen van kinderen?
Dat ‘de school’ een kweekvijver van brilletjes is, is geen nieuw gegeven. Zelfs zo’n 100 jaar geleden viel het ook dr. Bates, de grondlegger van de dr. Batesmethode, op dat de school een grote impact op het zicht van kinderen had.
In z’n ‘Better Eyesight Magazine’ van augustus 1924 schrijft hij:
“When a child first enters school it is well to keep in mind that children in school have a great many new and unexpected things to contend with. They are brought in contact with many other children who are new, strange and different. Their own teachers and the teachers in the other classes have an effect upon the child. Going to and from school, the child meets many strangers and these strangers have an effect upon the mind of the child. Children are great imitators. They learn to walk by watching others walk. They learn to talk and play from the influence of other children. Being great imitators they absorb many bad habits as well as new and strange ones.”
Vrij vertaald schrijft dr. Bates dat het goed is om ons er van bewust te zijn dat wanneer een kind opnieuw naar school gaat het met heel veel nieuwe en onverwachte dingen te kampen heeft. Ze komen in contact met andere kinderen die ze niet kennen, die vreemd en anders zijn. Ook hun eigen leerkracht en de leerkrachten van andere klassen hebben een invloed op het kind. Wanneer het kind van en naar school gaat, ontmoet het vreemden en deze onbekenden hebben een invloed op de geest van het kind. Kinderen zijn immers fantastische imitators, ‘copycatjes’ 🙂 Ze leren lopen door anderen te zien lopen. Ze leren spreken en spelen onder invloed van andere kinderen. Net omdat ze zo’n uitstekende ‘copycatjes’ zijn, absorberen ze zowel veel slechte gewoontes als nieuwe en vreemde.’
Terug naar school gaan – of naar schoolgaan ‘tout court’, is m.a.w. best overweldigend, spannend en stresserend voor kinderen. Het ene kind zal daar beter mee overweg kunnen dan het andere. Ieder van ons heeft z’n eigen ‘stress veerkracht’. Daarnaast is het ene kind meegaander en gevoeliger dan het andere.
Wat kan je als ouder doen?
Het begint met bewust zijn dat de overgang van vakantie- naar schoolmodus betekent dat je kind vele nieuwe en vreemde indrukken te verwerken krijgt. Verandering vraagt tijd en geduld om aan het nieuwe te wennen. Als je kind van nature gevoeliger is, wees dan extra waakzaam. Vraag het regelmatig hoe het zich voelt en hou in het oog dat het genoeg ontspant en voldoende ‘lummeltijd’ heeft. Er is niks mis met niksen 🙂
Weet ook dat wanneer de ‘stress veerkracht’ van je kind door het ‘terug naar school gaan’ en het schoolgebeuren systematisch overschreden wordt, dit een weerslag kan hebben op het gezichtsvermogen van je kind. Vaak geeft je kind al signalen nog voor het effectief waziger gaat zien. Als je kind – nu het terug naar school gaat of tijdens het schooljaar – bv. regelmatig klaagt over buik-, hoofd- of andere pijntjes, hou er dan rekening mee dat dit een signaal kan zijn dat het systematisch teveel is voor je kind.
Als je je bewust bent dat je kind jou kopieert, kan je je de vraag stellen hoe jij met stress omgaat. Hoe ontspannen sta jij in het leven? Sla je vlug in paniek als er iets ‘mis’ gaat (met je kind)? Verlies je snel je geduld (met je kind)? Je kan er donder op zeggen dat je kind ook jouw manier van omgaan met stress kopieert. Toegegeven dat kan best een uitdaging zijn, maar weet dat daar jouw macht en kracht ligt!
Het gevaar van ‘kopieergedrag’
Even terug naar onze briljante dr. Bates en zijn bevindingen met schoolkinderen. Naar aanleiding daarvan was hij niet bepaald mals voor leerkrachten met brillen. In z’n ‘Better Eyesight Magazine’ van augustus 2024 lees ik:
“It should be emphasized that teachers wearing glasses or teachers with imperfect sight should not be allowed a license to teach.”
Naar de letter vertaald: “Het moet worden benadrukt dat leraren die een bril dragen of leraren met een onvolmaakt zicht geen vergunning mogen krijgen om les te geven.” Slik! Dr. Bates! Dat is een boude uitspraak! ‘Ik weet het.’ zou dr. Bates wellicht fijntjes gezegd hebben met een twinkel in zijn ogen – hahaha. Hij was niet te beroerd om zijn waarheid te spreken. Verder schrijft hij:
“It is a fact that some teachers who do not wear glasses seldom have children acquire imperfect sight in their classes. Teachers who wear glasses or who have imperfect sight, have a large percentage of children with acquired poor vision while under their care. It is not necessary to theorize on this matter. It is sufficient to know that teachers who have imperfect sight are under a great mental and nervous strain. This strain is contagious. After children are transferred to a room in which the teacher has normal vision, many of the pupils regain their normal sight again.”
Wat dr. Bates hier vertelt, is dat hij veel onderzoek in scholen heeft gedaan en hij keer op keer vaststelde dat wanneer de leerkracht brilde of slecht zag, het aantal kinderen dat tijdens het schooljaar gezichtsproblemen kreeg, beduidend hoger lag dan in klassen waar de leerkracht een goed zicht had. In klassen met leraren met goed zicht trof hij zelden leerlingen met slecht zicht aan!
Voor dr. Bates was het zo klaar als een klontje dat brillende leraren onder zeer grote mentale en nerveuze stress staan en dat dit soort stress besmettelijk is. Zeker voor kinderen die van nature het gedrag van volwassenen kopiëren. Wanneer hij de kinderen naar een ander klaslokaal bracht en ze een leerkracht gaf die goed zag, herstelde heel veel van de kinderen hun gezichtsvermogen en konden de meeste leerlingen weer normaal goed zien.
Uiteraard is het absoluut niet de bedoeling wie dan ook met een schuldgevoel op te zadelen! In tegendeel! Het is eerder een uitnodiging om uit de onwetendheid en de slachtofferrol te stappen. Dat begint met bewust te worden en inzicht te krijgen in hoe we de verantwoordelijkheid kunnen opnemen. Het Engelse woord voor verantwoordelijkheid is ‘responsability’ of ‘the ability to respond. Het gaat m.a.w. over de vaardigheid om te reageren, te antwoorden op een situatie. Ver-antwoord-elijkheid.
Kiezen we een destructief of constructief antwoord? Hierin ligt onze kracht en macht!
Met een goed gevoel terug naar school?!
Maar, ELS, ik heb toch geen controle over het feit dat mijn kind op school terecht komt bij een leerkracht met een bril of lenzen? Of een leerkracht die gelaserd is? Inderdaad, dat hebben we niet. Toch hoef je niet machteloos toe te kijken.
Allereerst is het goed om je bewust te zijn dat de dag van vandaag de kans groot is dat je kind les krijgt van leraren met slecht zicht. Je kan er dan naar handelen en bv. kiezen om proactief goed te gaan zorgen voor de ogen van je kind door je in eerste instantie goed te informeren over hoe ogen zien en hoe het visuele systeem werkt. Kennis is macht. De juiste kennis wel te verstaan! Maar als je dit leest en geabonneerd bent op de nieuwsbrief van ELS zit je goed 😉
Daarnaast kan je heel concreet aan de slag gaan door bv. een letterkaart thuis ophangen en er een spelletje van maken om samen met je kind de letterkaart elke dag te lezen. Dr. Bates was grote fan van regelmatig de letterkaart lezen, zeker ook in de klas. Hij stelde vast dat dit een zeer weldadig effect op het zicht van kinderen en de leerlingen had. Heb je geen letterkaart? Stuur me een mailtje en ik zend je er ééntje toe.
Als je zelf brilt of lenzen draagt, kan je overwegen om opnieuw op een ontspannen manier te leren kijken en je gezichtsvermogen te verbeteren. Ik voorspel dat je versteld zult staan wat een positieve invloed jouw herwonnen gezichtsvermogen op dat van je kind kan hebben. Kom bv. de dr. Batesmethode ontdekken tijdens een 1 daagse ‘wellnessretreat voor je ogen’. Lees er HIER meer over. Of je kan een ‘vision walk’ of een 1 op 1 sessie boeken. Voor meer informatie en opties, neem HIER contact met me op.
Je kan verder je steentje bijdragen door over dit gedachtengoed te vertellen want er is nog heel veel onwetendheid rond dit onderwerp. Je kan bv. dit blogartikel delen of in gesprek gaan met de school van je kind.
Heb jij nog meer ideeën? Laat het ons weten in de ‘comments’ hieronder.
door Els D'hollander | aug 1, 2022 | inspiratie, werken met ELS
Jaaa, het is weer ‘efkes’ geleden dat ik een nieuwsbrief of blogbericht schreef. Excuses genoeg. Maar de belangrijkste reden is dat ik ‘het’ niet voelde. En als ik ‘het’ niet voel, dan doe ik ‘het’ niet (meer). En dat blijkt een goeie houding te zijn op mijn pad naar helderder zicht.
Want als er iets is wat mijn pad naar helderder zicht me leerde of liet inzien, dan is het dat het systematisch dingen doen uit plichtsbewustzijn – en dus eigenluck systematisch tegen mijn intuïtie en ware natuur ingaan – super nefast voor goed zicht is.
Ik was zelfs zo goed in dingen doen uit plichtsbewustzijn – die me verder totaal niet boeiden – dat het me behoorluck wat tijd en ’verstilling’ kostte om zicht te krijgen op wat ik dan eigenluck echt graag deed. Vanuit een onvervalste interesse. Vanuit spontaan mezelf zijn.
‘Wat brengt me echte onvervalste vreugde? En wat niet?’ That’s the question 🙂
Spontane aandacht versus willekeurige aandacht
Wat je echte onvervalste vreugde brengt, hangt nauw samen met waar je aandacht van nature naartoe getrokken wordt. In zijn boek ‘The Art of Seeing’ brengt Aldous Huxley het verschil in aandacht onder de aandacht – haha.
Hij heeft het over spontane en willekeurige aandacht. De eerste is ongedwongen, natuurlucke aandacht die mensen en dieren hebben voor dingen die ze zien. De laatste is aandacht die onder bewuste controle staat.
Huxley legt het verschil in aandacht uit met een voorbeeld. Hij schrijft:
‘Een kleine jongen die met sommen bezig is, heeft willekeurige aandacht; dat wil zeggen, als hij al aandacht heeft. Als dezelfde jongen een spel speelt, heeft hij spontane aandacht. Bij willekeurige aandacht komt altijd ‘werk’ kijken en dit leidt in meer of mindere mate tot vermoeidheid.’
Door onszelf te dwingen, om welke reden ook, om de aandacht te richten op iets waar we geen interesse in hebben, saboteren we het natuurlucke waarnemingsproces.
Het is een vorm van mis-bruik. Wanneer dit mis-bruik een gewoonte wordt en blijft duren, schaadt het onze ogen en resulteert het onvermijdeluck in een verminderd gezichtsvermogen. Goed zien hangt m.a.w. af van de bewegingsvrijheid van de aandacht en van de ogen. Spontane aandacht is de sleutel.
Kan je zien hoe een bril dit mis-bruik in stand houdt en zelfs beloont? En hoe een bril je eigenluck systematisch leert je spontane aandacht te onderdrukken ten voordele van willekeurige aandacht? Tot het een onbewust patroon wordt…
Totaal het noorden kwijt op mijn pad naar helderder zicht
Toen ik aanvankeluck – na meer dan 30 jaar brillen – mijn zware bril afzette, was ik totaal maar dan ook totaal in de war. Ik had geen flauw idee meer wat me werkeluck echte diepe vreugde bracht.
Het bleef iets waar ik tijdens mijn pad naar helderder zicht regelmatig over struikelde…
Nu bleek de afgelopen tijd willens nillens een ‘ideale’ tijd om een niveau dieper te gaan in het uitvissen waar ik precies echt vroluck van werd/word. Het was een tijd die niemand onberoerd liet en die mij uitnodigde nog meer – zo niet alles – in vraag te trekken en te onderzoeken, maar vooral ook te verstillen.
Zo onderzocht ik ook of ‘oogleraar zijn’ wel echt bij me paste en nam ik van de ‘bizarre buitenwereld situatie’ gebruik om de ‘Natural Vision Teacher Training’ bij Greg Marsh te volgen.
Daaruit ontstonden de afgelopen tijd spontaan online 1 op 1 lessen en coachings en offline kregen de 1 op 1 ‘vision walks’ vanzelf vorm. En wonder boven wonder brachten deze 1 op 1 sessies me onvervalste diepe vreugde.
Ja! Ik mag me ondertussen gecertificeerd natuurluck zien leraar volgens de dr. Batesmethode noemen! Jeuj 🙂
Waar worden jouw ogen spontaan heel erg vroluck van? Waar kijken jouw ogen graag naar? Wat doe jij uit plichtsbewustzijn? Deel het in de ‘comments’ hieronder. We horen het graag!
Heb je interesse in een ‘vision walk’ of een online 1 op 1 sessie? Mail me op eyeloveseeing@gmail.com. Tot kijks 😉
door Els D'hollander | sep 6, 2019 | boeken, hulpmiddelen
Ik heb er sinds kort een nieuwe ‘verslaving’ bij. En wat voor één: 3D figuurtjes ontdekken in een – op het eerste gezicht – zeer mislukte tekening. Deze ‘verslaving’ heb ik geheel ende volledig te danken aan de aankoop van een 3D prentenboek van Magic Eye.
Sinds de jaren 90 van vorige eeuw – klinkt laaaaang geleden 😉 – maakt Magic Eye met zijn 3D prenten furore. Ze kruisten dan ook vrij snel mijn pad toen ik de ‘natuurlijk zien’ weg insloeg. Maar konden me aanvankelijk a-b-s-o-l-u-u-t niet bekoren.
In tegendeel. Ik kon er niets – maar dan ook echt niets – in vinden. Hypernerveus en super gefrustreerd werd ik van deze gekke plaatjes. En dat is het laatste wat je wil bereiken met oogyoga en andere natuurlijk zien activiteiten. Het is net de bedoeling dat je er schaamteloos plezier aan beleeft. Dàt is immers dé sleutel tot goed zicht.
En ik maar proberen en proberen, mijn best doen, blijven gaan met die banaan 😉 en meer van die dingen. Ik had toen helemaal nog niet door dat deze manier van werken net het tegenovergestelde effect heeft en je geen meter – wat zeg ik, zelfs geen millimeter – beter zicht oplevert. Laat staan dat het verborgen 3D beeld zich op deze manier zou laten zien. Not.
Op zich is deze houding niet zo vreemd eigenlijk aan een behoorlijke bijziende. Dat ben je nota ben als je meer dan – 5 dioptrieën aftikt. Het is zelfs een typisch kenmerk van bijziendheid in het algemeen, niet van de persoon zelf! Een klein doch niet onbelangrijk onderscheid. Voor alle duidelijkheid, deze houding is niet exclusief voor bijzienden, maar tegenwoordig een algeheel voorkomende ‘plaag’.
Daarnaast zijn bijziende ‘kraks’ in scherp en helder zien van dichtbij. Ze zijn bijgevolg erg goed in het convergeren. Dit is – zeer kort door de bocht uitgelegd – een beweging naar binnen die ogen maken om dichtbij te kunnen zien. En laat nu net divergeren – inderdaad de omgekeerde beweging – aan de basis liggen om succesvol dat 3D beeld te kunnen zien.
Dus… Je raadt het al… Die 3D prenten zijn op zich een schitterende activiteit om opnieuw te leren divergeren. Zeker voor bijzienden. Divergeren doe je trouwens ‘automatisch’ als je in de verte kijkt. Dit is overigens een bijzonder ontspannende activiteit voor onze ogen. ‘As a matter of fact’… Ze zijn daar eigenlijk dol op.
Ready for some magic?
De truc om dat 3D beeld te zien te krijgen is dan ook om je neus tegen het centrum van de prent te houden, ondertussen door de prent te kijken en je focus op een voorwerp in de verte te houden. Tussen haakjes met die prent tegen je neus zie je alles wazig. Dit is volkomen normaal.Verwijder dan de prent erg traag van je neus weg en hou je blik op de verte gericht. Hier ligt meestal de uitdaging, maar terwijl je dit doet, ontvouwt – op een bepaald moment – ‘het wonder’ zich en verschijnt er langzaam maar zeker een 3 D afbeelding.
M-a-g-i-s-c-h 🙂
Ik word er telkens weer zó intens vrolijk van. Het is echt dè max! En nee, het lukt me zeker nog niet elke keer! Het zijn perfecte stressmeters 😉 Maar als het lukt… En of het ontspannend is. Telkens dat 3D beeld tevoorschijn komt, voel ik een zekere ontspanning over mijn ogen komen.
V-e-r-r-u-k-k-e-l-ij-k!
Nog een bijkomstigheidje – om niet te zeggen een zeer te waarderen voordeel – van deze 3D prentactiviteit is dat je je ogen spelenderwijs ‘traint’ in ‘teamwork’. De gebrekkige samenwerking tussen mijn beide ogen was aanvankelijk ook één van de redenen waarom het niet lukte dat 3D beeld te zien. Ik zat immers opgezadeld met een behoorlijk verschil tussen mijn linker- en mijn rechteroog.
Voor dit verschijnsel heeft men in de optometrie een moeilijke naam nl. anisometropie. Het resultaat hiervan is hoofdzakelijk dat je beide ogen minder goed samenwerken. In DIT filmpje ga ik dieper in op het samenwerken van onze ogen als je wil weten wat je kan doen om dit te verbeteren. Ben je tussen haakjes nog niet geabonneerd op mijn kanaal dan kan je dat meteen ook nog doen.
‘Het kan verkeren’ zei Bredero. En dat deed het ook 🙂 Hoewel dit in mijn geval niet van een leien dakje liep. Laat je hierdoor vooral niet ontmoedigen op je pad naar helder zicht. In tegendeel. Ik ben het levende bewijs dat – hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt – natuurlijk zien echt werkt.
Moraal van het verhaal
Zo’n Magic Eye prentenboeken zijn een super leuk cadeau. Niet alleen om aan jezelf te geven, maar aan om het even wie. Zeker ook aan kinderen. Wedden dat je het origineelste cadeau hebt?
HIER vind je mijn favoriete Magic Eye prentboek en kan je een exemplaar aanschaffen.
En ik wens dat je er net zoveel plezier als ik aan beleeft.
HIER kan je alvast ’s ‘voorproeven’. Zie jij het 3D hart in deze prent? Laat het weten in een bericht hieronder.
door Els D'hollander | jun 26, 2019 | inspiratie
Uit de comfortzone komen…
Het is ‘hip’ de dag van vandaag. Te pas en te onpas hoor je ‘het’…
‘Ja, als je succesvol wil zijn in je leven, dan moet je uit je comfortzone durven komen.’ Of
‘Je comfortzone? Dat is je gouden kooi.’ En wie wil er nu in een kooi zitten zelfs al is ze van goud?!
Vooral coaches gebruiken ‘het’ graag.
Ik krijg er wat van 🙂
Ik heb dan – of ik dat nu wil of niet – het idee dat ik een watje of een regelrechte ‘loser’ ben als ik niet uit mijn comfortzone wil – of nog ‘erger’ niet durf – komen. En je wil geen ‘loser’ zijn, toch?
Vaak gaat ‘uit de comfortzone’ gepaard met woorden als ‘moeten’ of ‘overtuigen’ of merk je een onderliggende toon van dwang op. Er wordt wat ‘afgeforceerd’ in het coachingwereldje. Trouwens… Als ik het woord ‘overtuigen’ hoor, denk ik haast automatisch aan een leraar van me die ooit zei: ‘Als je een paard overtuigt, zakt het door zijn poten.’ Daar hoeven we geen tekeningetje bij te maken, denk ik.
Ja, ‘uit de comfortzone gaan’ wordt heel vaak verkeerd begrepen en nog ‘verkeerder’ uitgevoerd. Er heerst m.a.w. enorm veel verwarring rond wat ‘uit de comfortzone komen’ nu precies is. Want voor je het goed en wel beseft, ben je jezelf aan het forceren en nog niet een beetje ook. En boy, heb ik me vele keren laten vangen door goed bedoelende coaches – laat ik daar van uit gaan – waardoor ik massa ’s meer stress dan gewoonlijk ervaarde. Daarom dat ik het nu zo helder heb 😉
Uit de comfortzone komen wanneer je geen verbinding met of geen goed zicht op jouw gevoel hebt, geeft alleen maar meer stress, druk en spanning.
En dat is niet de bedoeling van ‘uit de comfortzone komen’. Maar wat dan wel? Want het gaat wel degelijk om grenzen verleggen, maar daarvoor is het eerst belangrijk je grenzen te kennen en te erkennen. Het is m.a.w. een delicate evenwichtsoefening.
Ben je aan de bril, lens of had je een laserbehandeling? Dan heb je – met je bril, lens of laserbehandeling – overigens een zeer goede leermeester in het jezelf forceren. Met de waas geven jouw ogen immers te kennen dat het evenwicht – jouw balans – verstoord is, dat het even allemaal wat teveel is en dat je aanpassingsvermogen overbevraagd is. Maar met je bril, lenzen of de laserbehandeling doe je ‘gewoon’ onverstoord verder.
Terug naar de comfortzone en een kritische vraag durven stellen: ‘Wat als jouw bril, lens of laserbehandeling jouw gouden kooi is?’
Anders uit de comfortzone
Op een gezonde en duurzame manier uit de comfortzone gaan, vraagt in eerste instantie dat je erg dicht bij jezelf en je gevoel blijft en een goede kijk hebt op waar jouw grenzen liggen. Dat vraagt stille aanwezigheid en veel geduld.
Even een concreet voorbeeld uit de praktijk…
Onlangs wees iemand me op ‘mijn taakverdeling’ – zie afbeelding. Eerlijk… Puntjes 2 & 4 zijn voor een doorwinterde ‘zie-me-graag-junk’ als ik best een uitdaging. Wanneer iets in een bepaalde situatie niet goed voor mij voelt en ik door de buitenwereld geweldig onder druk wordt gezet met allerlei zeer aannemelijke, verstandelijke redenen, wanneer ik dan toch mijn buikgevoel honoreer, ‘liefdogenloos’ nee zeg – en jaaaa, de daarbij horende angst van niet meer geliefd te zijn toelaat en voel –
Dàt noem ik pas uit mijn comfortzone gaan!
Hoe meer ik authentiek durf zijn, hoe meer ik mijn waarheid durf spreken, hoe meer ik durf leven vanuit vertrouwen, hoe meer de waas opheldert. Ja, juffrouw Waas is een harde tante, maar ‘she’s on my side’ – and yours too!’. Ze vertelt me dat ik nog meer voor Mezelf mag kiezen.
En bovendien kom ik hierdoor haast vanzelf gemakkelijker en moeitelozer uit die andere comfortzone, de visuele comfortzone, maar daar in een volgende blog meer over.
Wat betekent voor jou ‘uit de comfortzone’ komen? Deel je ervaring in een reactie hieronder.
Comfortzones zijn hoogst persoonlijk. Je bril afzetten of je lenzen uitdoen kan al behoorlijk uit de comfortzone voor je zijn. Tijdens een privéles gaan we uiterst respectvol om met de grenzen die jouw ogen aangeven. Van hieruit ‘flirten’ we met de grens van jouw comfortzone en stretchen we met zachtheid en geduld je grens. Een privéles boeken? Dat doe je HIER.
