door Els D'hollander | mei 5, 2025 | inspiratie, oorzaken
Zouden er veel mensen met brillen in Bosnië rondlopen? En vind je er gemakkelijk een optiekzaak of zijn er grote optiek ketens? Dat waren de vragen die ik me stelde toen ik onlangs op reis door Bosnië ging. Ik geef toe, een beetje last van ‘beroepsmisvorming’ – hahaha.
En zoals je weet: daar waar je je focus op houdt, daar valt je oog meer op. Het was dan ook des te bijzonder dat ik opvallend weinig brillen in Bosnië opmerkte. Als ik er al zag, bleken het vaak toeristen te zijn of Bosniërs die in het buitenland wonen en er op vakantie waren.
Jong en oud
Ik hield in het bijzonder ook senioren, kinderen en jongeren in het oog. Zo zag ik regelmatig senioren op een terras koffie drinken en sigaretten roken, maar niet één met een leesbril op zijn neus gezien. De kinderen met brilletjes die ik zag, kan ik op beide handen tellen.
Dat in schril contrast met de situatie in onze contreien waar er een regelrechte explosie van brilletjes bij kleine kinderen en jongeren is en waar er zowat op elke neus van een senior een leesbril – en helaas in vele gevallen een bi- of multifocale – bril prijkt. Ik weet het, misschien overdrijf ik lichtjes, maar toch.
Waarom zo weinig brillen in Bosnië?
Wat me ook meteen opviel, was dat het niet zo evident was om een ‘optika’ of optiekzaak te vinden. Meestal waren de ‘optika’s’ amper enkele vierkante meter groot en hadden ze een beperkt aanbod.
Noch vond ik winkels à la ‘Kruidvat, Hema, Action, Wibra en dergelijke waar je voor een prikje een leesbril kan aanschaffen. Ook nergens één of andere grote optiek keten gespot. En zeggen dat je nota bene bij ons tegenwoordig in zowat elke grote en minder grote gemeente of stad een filiaal van één of andere optiek keten vindt.
Wat mij betreft is het dan ook geen toeval dat er minder mensen brillen in Bosnië. Want hoe toegankelijker iets is, hoe normaler het lijkt en hoe meer je geneigd bent – of is het ‘verleid wordt’ – het aan te schaffen. Met alle gevolgen van dien.
Geen helder zicht zonder waas
Maar laat het duidelijk zijn: het is volkomen normaal dat je gezichtsscherpte fluctueert. Ook voor Bosniërs 😉 Dat kan op 1 dag zelfs tot 2 dioptrieën zijn! Ja, je leest dat goed! Waas hoort erbij, maar meestal merk je het niet op. Tenzij je er natuurlijk op gefocust bent 😉 en het kost wat kost weg wil.
Dat onze gezichtsscherpte zo fluctueert, komt omdat we geen machines noch robots zijn, maar mensen met gevoelens, emoties, kortom onderhevig aan de ‘ups & downs’ van het leven. Een dat kan zich in je gezichtsscherpte weerspiegelen.
Meestal is waas dan ook een tijdelijk verschijnsel en herstelt je gezichtsvermogen zich vanzelf. Zelfs vrij snel. Maar dat lijken we tegenwoordig massaal vergeten te zijn. Bovendien zijn we als het ware ziekelijk geneigd in te grijpen.
Er wordt ook ijverig ingespeeld op onze angsten waardoor we het vertrouwen in het zelf genezend vermogen systematisch verliezen. Daarentegen ‘vertrouwen’ we op brillen en helaas eens je een bril gebruikt, wennen je ogen snel en gaat je gezichtsscherpte in het merendeel van de gevallen vlug bergaf. Een bril creëert immers mee ‘het wazig probleem’ én houdt het in stand!
De invloed van levensstijl
Nu mag het gezegd dat er in Bosnië een eerder ontspannen en relaxte atmosfeer hangt. Uit gesprekken die ik met jongeren had, leek het er op school ‘chiller’ aan toe gaat. Minder prestatiedruk. Bosniërs lijken ook niet zo gebonden aan (verkeers)regels en toch functioneert alles. Het zijn zelfs uitstekende chauffeurs!
Ik had er eerlijk gezegd een jaren 90 gevoel. Geen camera’s op elke straathoek, geen trajectcontroles, geen GASboetes, geen verplichte ‘cashless’ toestanden, maar heerlijk contant, geen dominant aanwezige smartfoons in het straatbeeld, niet dagelijks om de haverklap sirenes van politie, ambulance of brandweer en ga zo maar door. Z-a-l-i-g!
Verder heeft elke zichzelf respecterende Bosniër een moestuin. Elke vierkante meter wordt benut. Velen zijn ook uitstekende vissers. En dat is allemaal in verschillende opzichten een ware zegen voor de ogen!
Daarnaast worden ogen in Bosnië meer dan verwend met prachtige landschappen, schitterende kleuren zoals azuurblauwe rivieren en meren en een weelderige fauna en flora, zelfs in steden zoals Sarajevo. Een waar paradijs voor ogen. Je kan m.a.w. niet niet verbonden zijn met de rustgevend vibratie van de natuur daar.
Aap uit de mouw
Op het eind van onze reis spendeerden we onverwachts enkele uren in Banja Luka, de tweede grootste stad van Bosnië. Het viel ons meteen op dat er een meer gespannen sfeer hing. De mensen leken er meer onder druk te staan. De stad doet ook meer Westers aan.
En geloof het of niet… Op die enkele uren in Banja Luka heb ik meer optika’s gespot dan op onze hele Bosniëreis! En ja, hoor, ik zag ook opvallend meer brillen in het straatbeeld. Zo zie je maar, brillen in Bosnië… Het kan verkeren 😉
Wil je het vertrouwen in je ogen en gezichtsvermogen terugwinnen? Check HIER het aanbod van ELS.
Foto: Dimitri Maes van www.qigongathome.be
door Els D'hollander | apr 1, 2025 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Heldere flitsen zijn momenten waarop je zicht zonder je bril of lenzen plots uitklaart en je de wereld kristalhelder ziet. Iedereen die zich op het pad naar beter zicht begeeft zal ze – vroeg of laat – ongetwijfeld ervaren. Soms duren ze slechts een fractie van een seconde; op andere momenten houden ze een minuut aan of zelfs nog langer.
Wanneer je deze heldere flitsen begint te ervaren is dat een teken dat je visuele systeem als het ware aan het wakker worden is als gevolg van het toepassen van natuurlijk zien technieken, activiteiten en zo meer. De heldere flitsen geven aan dat de chronisch visuele spanning aan het verminderen is. Eureka!
Je eerste heldere flitsen
Die eerste heldere flitsen maken meestal een zeer diepe indruk op je. Zeker als de heldere flits wat langer duurt. Zoals enkele minuten bijvoorbeeld. Maar aanvankelijk – bij erg kortstondige heldere flitsen – is de kans groot dat de Grote & Oppermachtige Trol der Zelftwijfel je wil laten geloven dat je het je ingebeeld hebt of dat je je vergist hebt. Laat je niet in de maling nemen! Hoe kort of hoe miniem de heldere flits ook was, je hebt het wel degelijk scherp(er) en helder(der) gezien!
Ik vergeet nooit meer dat gevoel van verbijstering, opwinding en ongekende vreugde toen ik zomaar alles glashelder zag na een palmsessie begeleid door mijn leraar en mentor, Greg Marsh, tijdens de tweede dag van een weekendretreat. Jaaaa! Ook die ‘verdoemde’ letterkaart* zag ik tot op de laatste lijn scherp en helder 😉
* Letterkaarten zijn heel lang een hele grote stressfactor voor me geweest. In deze blog deel ik daar meer over.
Emotionele rollercoaster
Het was best erg emotioneel. Ik slaakte vreugdekreten, voelde me tegelijkertijd overdonderd en barstte in tranen uit. Maar de heldere flits bleef aanhouden en ik wist er zowaar geen blijf mee. Uiteindelijk schoot ik weer in mijn ‘vertrouwde denken’.
Met alle gevolgen van dien. Ik vergat ik te ademen, durfde niet meer knipperen en alle gekheid op een stokje… Ik was zowaar haast opgelucht toen alles weer lekker wazig werd. Inderdaad, het kan er soms best erg tegenstrijdig aan toe gaan op dat pad naar beter zicht.
Hoe dan ook heldere flitsen blijven aanvankelijk een spannende en opwindende gebeurtenis, maar gelukkig slaag je er na een tijd in om gelijkmoediger te blijven wanneer ze zich voordoen. Want het is net die rollercoaster aan emoties die er voor zorgt dat de heldere flits weer verdwijnt. Goed zicht is per slot van rekening je geboorterecht en ‘an sich’ niets speciaals.
Heldere flitsen als wegwijzer
Dat is wat ik dan ook tegen mezelf begon te zeggen telkens ik een helder flits had: ‘Els, dit is je normale zicht. Tegelijk bijzonder en ook niets speciaals.’ Ik ging er ook op letten of ik kon achterhalen wat ik precies anders deed of gedaan had wanneer een heldere flits zich manifesteerde.
Zo ontdekte ik welke natuurlijk zien activiteiten & technieken, welke geloofsovertuigingen of gemoedstoestanden en welke houding zowel letterlijk als figuurlijk me heldere flitsen gaf. Op deze manier kon ik na verloop van tijd de heldere flitsen als het ware ‘oproepen’. Mijn belangrijkste uitdaging hierin was de geniepige kwelgeest ‘Meneer Perfectiedrang’ te herkennen en te ontmaskeren. Hoewel ‘Meneer Perfectiedwang’ misschien beter de lading dekt.
Saboteurs liggen op de loer
In het Land van Waas verschuilen zich talloze trollen, kwelgeesten, duiveltjes en andere saboteurs die je van de weg naar Beter Zicht willen houden. Laat je hierdoor niet ontmoedigen! In tegendeel! Als je ze kent, kan je hen zo onderscheppen. ‘Meneer Perfectiedwang’ is er zo één.
Hij duikt op kort nadat je je eerste heldere flitsen had en laat je geloven dat je de heldere flitsen kan of moet afdwingen en dat je je best moet doen om heldere flitsen te krijgen. Niets is minder waar. Hij laat je ook allerlei manipulatieve spelletjes met je ogen spelen. In de zin van: ‘Als ik dit of dat doe, dan zou ik toch een heldere flits moeten hebben of dan moet ik beter zien.’ Ja, hij gaat zeer subtiel te werk en is een meester om je gefrustreerd en teleurgesteld te laten voelen!
Hij ontneemt je kortweg alle plezier in het verkennen, experimenteren en spelen met de oefeningen en technieken en laat je enkel focussen op het doel, het resultaat. Maar zo werkt het niet. Het doel is in feite ondergeschikt. De mate waarin je er plezier aan beleeft is eerder de maatstaf en sleutel tot succes.
Wat ging er door jou heen de eerste keren dat je een heldere flits had? Welke van de saboteurs ontmoet(te) jij op je pad naar Beter Zicht? Deel het in een reactie hieronder.
Wil je je de natuurlijk zien activiteiten of technieken verkennen of je er verder in verdiepen, dan kan je overwegen om deel te nemen aan een 1 daagse retreat. HIER vind je meer info.
Foto door mezelf
door Els D'hollander | mrt 1, 2025 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Je veilig voelen is één van de basisbehoeftes van een mens of misschien zelfs dé belangrijkste behoefte. Tegelijkertijd is het eerder iets subjectief: wat voor de één veilig voelt, kan voor iemand anders juist erg onveilig voelen. Wie of wat bepaalt dat? En wat is het verband met je zicht?
Als je je veilig voelt, heb je vertrouwen dat je kan omgaan met ‘de dingen des levens’ waar je zowel op fysiek, emotioneel, sociaal, financieel of zelfs op spiritueel vlak mee geconfronteerd wordt. Het is een gevoel van inherent beschermd en geborgen zijn. Ondanks de kwetsbare positie waarin je je bevindt, voel je je weerbaar en veerkrachtig. Je ziet het aan je krachtige houding, je straalt, je leeft.
Je niet veilig voelen
Soms gebeuren er dingen waardoor je je niet veilig voelt of kom je in situaties terecht die je zelfs extreem onveilig kunnen laten voelen. Je lichaam gaat dan automatisch in een ‘vluchten, vechten of bevriezen modus’. Vaak krimp je dan in elkaar om je minder kwetsbaar te voelen, ga je oppervlakkiger adem halen en zo meer.
Maar als wat je ziet zo hevig en intens is, je geen antwoord hebt op wat je ziet en je tegelijkertijd ook geen uitweg ziet, dan komt ‘je veilig voelen’ ernstig in het gedrang. Op zo’n momenten is het mogelijk dat je lichaam – in casu je ogen – tijdelijk waas creëren. Op deze manier wordt de heftigheid van wat je ziet afgezwakt en kan je je min of meer veilig voelen. Ook al is dat in wezen eerder een schijnveiligheid.
Je verbreekt dus tijdelijk je verbinding met wat hier en nu is. Inderdaad, waas is een symptoom dat je vertelt dat je hier en nu niet aanwezig bent. Vaak vlucht je naar je hoofd, in je denken. Het verleden of de toekomst. Je ogen kijken, maar je aandacht is er niet bij. Dit veroorzaakt altijd waas.
Wanneer onveilige situaties lang genoeg duren en je veerkracht en weerbaarheid systematisch overschreden worden, kan het gevoel van je niet veilig voelen chronisch worden. Je zit in een overlevingsmodus. Met alle gevolgen van dien.
Om over na te denken…
Kinderen zitten willens nillens in een situatie waarin ze afhankelijk zijn van autoriteitsfiguren die meestal onbewust of met de beste bedoelingen hun machtspositie misbruiken. Een kind is bijzonder kwetsbaar en wordt erg gemakkelijk in de mindere positie gezet. Erger nog, dat wordt in onze maatschappij meestal ook nog als ‘normaal’ beschouwd. Kinderen moeten zoveel… Of ze dat nu leuk vinden of niet. Er wordt te vaak geen rekening gehouden met wat ze echt nodig hebben.
Het is dan ook fascinerend om vast te stellen dat bijziendheid een refractie fout is die zich nagenoeg uitsluitend in kinderen, pubers of jongvolwassenen manifesteert. Zou er een verband zijn?
Daarnaast leven we de dag van vandaag in een wereld waarin direct ingegrepen wordt wanneer je tijdelijk van de zogenaamde norm afwijkt. Bijgevolg staat er vaak al een bril op de neus van het kind nog voor hij of zij het goed en wel beseft. Werd er gevraagd hoe het zich voelt? Of er de afgelopen tijd iets veranderd of gebeurd is waar hij of zij heel erg bang van werd of zich niet veilig voelde? Wat het nodig heeft om zich veilig te voelen? Ik vrees er voor.
Brillen, meer kwaad dan goed?
Het probleem met brillen (maar ook met lenzen & lasik) is dat ze systematisch de gewoonte verankeren om uit te zoomen, niet te voelen, te vluchten of te bevriezen. Brillen maken er m.a.w. een gewoonte van om niet in het hier en nu aanwezig te zijn. En dat is – zoals ik al aangaf – nefast voor goed zicht.
Maar de onveilige situatie kan tijdelijk zijn of misschien vond je ondertussen een manier om er mee om te gaan zodat je je weer veilig kan voelen. In normale omstandigheden – dat is wanneer er niet ingegrepen wordt middels een bril, lenzen of lasik – zal de waas dan ook vanzelf weer verdwijnen wanneer de waas zijn doel – nl. je veilig laten voelen – verliest.
Dat was de baanbrekende vaststelling die dr. Bates, de grondlegger van het natuurlijk zien gedachtengoed, deed toen hij opmerkte dat patiënten die hun bril niet of nauwelijks droegen na verloop van tijd weer beter zagen. In tegenstelling tot de patiënten die plichtbewust hun bril droegen. Hun ogen gingen er na verloop van tijd opmerkelijk op achteruit! Hij stelde ook vast dat het volkomen normaal is dat je gezichtsscherpte fluctueert. Soms wel tot 2 dioptrieën op een dag! Ja, je leest dat goed 🙂
Brillen houden m.a.w. het onveilig gevoel in stand. Ze leren je om uit te zoomen, te bevriezen, niet aanwezig te zijn en in je denken te vluchten. Ik val in herhaling – hahaha, maar het is zo van wezenlijk belang. Want op deze manier wordt ‘je niet veilig voelen’ na verloop van tijd als normaal ervaren. Maar dat is het niet! Het gaat zelfs zo ver dat je op den duur helemaal niet meer bewust bent van dat onveilige gevoel.
Kan je leren om je veiliger te voelen?
Conclusie is dat ‘je veilig voelen’ cruciaal is om goed te kunnen zien. Het is tevens een subjectief gevoel. In vele gevallen zijn de onveilige omstandigheden al lang verleden tijd, maar ‘dankzij’ de bril blijft het onveilig gevoel verankerd. Nu is het in sommige omstandigheden volkomen normaal dat je je onveilig voelt, maar in andere situaties kan je je vragen stellen.
Zo kreeg ik bv. vroeger van een banale letterkaart een extreem onveilig gevoel. Tot paniekaanvallen toe. Dat is niet normaal. Gelukkig kan je met natuurlijk zien leren om je weer veilig te voelen in situaties die niet meteen levensbedreigend zijn zoals bv. het zien van een letterkaart. In deze blog vertel ik hoe ik met natuurlijk zien leerde om me langzaamaan veiliger te voelen met letterkaarten.
Opnieuw met je eigen ogen leren zien is dan ook het proces aangaan om bewust te kiezen om in het hier en nu aanwezig te zijn, je weerbaarheid te versterken en weer te durven voelen met je ogen. Zien is voelen met je ogen! Op een dieper niveau gaat het om het aanleren van vaardigheden om bij Jezelf te blijven los van wat er in de buitenwereld gebeurt. Het is het proces van het terugvinden van je innerlijke autoriteit.
Wil je leren wat jouw ogen nodig hebben om zich veiliger te voelen? Dat kan! Bijvoorbeeld tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen. HIER vind je meer info.
Foto door MART PRODUCTION
Deze foto deed me denken aan mezelf als klein meisje. Ik zat nl. regelmatig in deze positie verstopt in de vestiaire achter de jassen in het donker. Daar voelde ik me veilig.
door Els D'hollander | nov 15, 2024 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken, veel gestelde vragen
Onlangs ontving ik een berichtje van een student dat er met de ogen helaas geen vooruitgang was. Deze student geloofde dat ze met natuurlijk zien geen resultaten had. Vroeg of laat overkomt het menig natuurlijk zien student dat ze geen vooruitgang met de ogen opmerken. Soms lijken ze zelfs achteruit te gaan. Het lijkt wel alsof dit een onderdeel van het pad naar beter zicht is.
Als je denkt dat je geen vooruitgang met je ogen hebt, onderzoek dan de 7 mogelijke oorzaken die ik hieronder deel. Al deze oorzaken heb ik zelf – vaak willens nillens – verkend en doorleefd. Ik was – wat dat betreft – een slechte natuurlijk zien student – hahaha. Nu ja, het hangt er vanaf hoe je er naar kijkt natuurlijk. Dat brengt me meteen naar de eerste mogelijke reden:
1. Wat is je definitie van vooruitgang?
Ik bedoel: misschien is er wel vooruitgang, maar merk je het niet op omdat je je onbewust als het ware blind staart op één aspect van zien en dat is helder(der) zien.
We kunnen het onszelf niet kwalijk nemen want in onze maatschappij worden we systematisch van kinds af aan opgevoed – of geprogrammeerd – om ons gezichtsvermogen te reduceren tot al dan niet scherp zicht. Maar zien omvat zoveel meer!
Ter inspiratie kan je de blog ‘Welke tekenen wijzen op je vooruitgang’ lezen. Je vindt er een waslijst van mogelijke tekenen van vooruitgang. Jawel, een waslijst 🙂 Aarzel niet om regelmatig een moment voor jezelf te nemen en in je ogendagboek jouw tekenen van vooruitgang te noteren.
2. Meten is…
Daarnaast is het ook best mogelijk dat je al beter ziet, maar dat niet opmerkt. De waas kan immers behoorlijk overweldigend zijn, zeker wanneer je een redelijk sterke bril hebt of een complexe visuele situatie zoals bv. cataract, een bifocale bril en dergelijke. Een verbetering van bv. een kwart dioptrie zal je in die zee van waas niet opmerken.
Een manier om deze kleine vooruitgang in je zicht toch op te merken, is je zicht regelmatig te meten bv. elke 1ste en 3de woensdag van de maand. Studenten die klagen dat ze geen vooruitgang hebben, meten meestal hun zicht niet. En ja, ik gebruik bewust het woord ‘meten’ en niet testen 😉
Je hoeft daarvoor niet naar de opticien. Je zicht meten kan je zelf thuis met een letterkaart. Let er daarbij op dat je steeds dezelfde afstand tot de letterkaart aanhoudt en dat ook het licht zoveel als mogelijk hetzelfde is. In de blog ‘Spelen met de letterkaart’ vind je meer ideeën hoe je een letterkaart kan gebruiken.
Vergeet niet de resultaten in je ogendagboek te noteren, maar let ook hier op: meten kan eveneens een grote valkuil zijn. Wees alert op prestatiedrang, perfectionisme, teveel willen helder zien of te snel helderder willen zien. Hou jezelf en je gedachten goed in de gaten. Wees zacht en geduldig met jezelf en je ogen. Je zit in een proces, geen ‘quick fix’.
3. ‘Oefening’ baart kunst
Laten we eerlijk zijn: als je iets wil veranderen in je leven of als je iets nieuw wil leren, dan heb je toewijding, tijd en ruimte nodig om je doel te bereiken. Als je bv. wil leren dansen of Japans wil leren dan ga je ongetwijfeld wekelijks op een vaste dag en uur les volgen, tenminste als je vooruitgang wil boeken. Dat kan zelfstudie zijn of les bij een leraar.
Naast die les of lessen zal je wellicht ook ‘oefenen’ omdat je weet: oefening baart kunst. Eens je die vaardigheid of taal onder de knie hebt, heb je er behoorlijk wat tijd, geduld en toewijding ingestopt. Dat geldt eveneens wanneer je opnieuw met je eigen ogen leert zien.
Als mensen me zeggen dat ze met natuurlijk zien geen vooruitgang hebben en ik hun vraag wat ze precies consequent (elke dag) doen om hun zicht te verbeteren dan blijkt dat de meesten niet echt met ‘oefenen’ bezig zijn. Sommigen doen soms wat oefeningen, maar het ontbreekt hen aan een zekere structuur die goed voelt.
Ik pleit ‘schuldig’. Ik was bij tijden heel goed in doen alsof ik iets deed en mezelf te misleiden, maar op de korrel beschouwd deed ik niet echt iets van ‘oefeningen’ of activiteiten. Om de één of andere reden kwam ik er niet toe. Er waren altijd zogenaamd belangrijker dingen om te doen. Zo leek dat. Ik had niet door hoe ik mezelf al die tijd in de kou liet staan. Mezelf verwaarloosde. Als jij niet met jezelf tijd en ruimte voor je ogen afspreekt dan zal niemand anders dat voor je doen! Gelukkig won de aanhouder hier 😉
Als je meer wil weten wat je kan doen om een dagelijkse routine op te starten, lees dan zeker deze blog.
4. Hoe ‘oefen’ je?
Als je consequent met natuurlijk zien ‘oefent’, maar je toch geen vooruitgang met je ogen hebt, kan je onderzoeken met welke ingesteldheid je de activiteiten doet.
Stel jezelf de volgende vragen:
– Doe ik de ‘oefeningen’ of activiteiten vanuit spanning, inspanning of angst?
– Gun ik mezelf deze tijd voor mijn ogen van harte of doe ik het snel snel om er vanaf te zijn?
– Doe ik de ‘oefeningen’ vanuit plichtsbewustzijn of vanuit vreugde en voor de ontspanning die het doen van de ‘oefeningen’ mij en mijn ogen geeft?
– Ben ik onbewust – uit gewoonte – toch gehaast als ik de oefeningen doe?
– Doe ik bepaalde activiteiten omdat een autoriteit buiten mezelf gezegd heeft dat ik ze moet doen, maar beleef ik er geen plezier aan?
– Ben ik er onbewust van overtuigd dat ik mijn best moet doen om resultaat te hebben? Deze ‘no pain no gain’ overtuiging kan erg diep geworteld zitten en wordt vaak van generatie op generatie doorgegeven.
– Oefen ik omdat ik de waas weg wil? Bestrijd ik m.a.w. het symptoom? Waarom het bestrijden van het symptoom niet werkt, leg ik verder in deze video uit.
– Zet ik mezelf en mijn ogen tijdens het ‘oefenen’ onbewust onder druk?
Als we het zenuwstelsel in balans willen brengen, lukt dat niet vanuit druk, frustratie, inspanning en dergelijke. In tegendeel, dat veroorzaakt alleen maar nog meer stress, druk en spanning. Ik moet ontspannen werkt niet. Dit is dus niet de weg.
De eerste stap is bewust worden van je ingesteldheid. Daarna kan je telkens weer bewust kiezen om de activiteiten te doen vanuit zelfzorg en omdat het goed voelt voor je ogen en jezelf.
5. De kracht van gewoontes
Als je regelmatig ‘oefeningen’ doet en toch geen vooruitgang hebt dan kan het liggen aan de kracht van bepaalde onderliggende gewoontes en patronen die wazig zicht veroorzaken. Je bewust worden van deze onderliggende patronen en gewoontes is in deze optiek belangrijker dan het doen van ‘oefeningen’.
In natuurlijk zien gaat het dan ook in wezen niet om ‘oefeningen’ doen. Toch is het belangrijk om ze te doen omdat ze je helpen weer te bewegen en te ontspannen. Ja, wie zich in natuurlijk zien verdiept, zal soms op ogenschijnlijke paradoxen – zoals deze – botsen.
Je kan je afvragen hoe je je ogen gebruikt? Wat je kijkgewoontes zijn? Of je naar de signalen van je ogen luistert en er naar handelt? Wat het onderliggend patroon is dat maakt dat je met je ogen reageert op stress, druk en spanning.
Het gaat dus in wezen om het veranderen van gewoontes en kijkgewoontes. Gewoontes veranderen is best een ding. Visualisatie kan een krachtig middel zijn om verandering te brengen. Maak het een onderdeel van je dagelijkse routine om jezelf voor te stellen als iemand die goed ziet. Stap alvast in die persoon die helder ziet zodat je je brein als het ware programmeert en klaarstoomt voor een andere realiteit.
Om je visualisatie nog krachtiger te maken, kan je mensen met goed zicht observeren. Wat doen zij anders m.b.t. hun ogen? Hoe reageren zij op stress, druk en spanning? Hoe gebruiken zij hun ogen?
6. Saboteren emoties je vooruitgang?
Zien is een complex proces waarbij de visuele gegevens die onze ogen ontvangen o.a. door het emotionele brein gefilterd worden. Onverwerkte heftige trauma gerelateerde emoties kunnen er dan ook voor zorgen dat we visuele problemen ondervinden. Als je op een bepaald moment niet meer vooruitgaat, kan dat een signaal zijn dat bepaalde emoties – of trauma’s – schreeuwen om geheeld te worden.
Mensen met trauma lijden vaak aan het ‘Love, Peace & Happiness’ Syndroom – LPH Syndroom. Ook hier pleit ik weer ‘schuldig’ 🙂 Ik had totaal niet in de mot dat ik spiritualiteit gebruikte – maar eerder misbruikte – om te ontsnappen aan de emotionele beerput waarop ik zat. Dat wordt ook spirituele bypassing genoemd en ik merk het regelmatig op bij natuurlijk zien studenten.
Maar onze ogen zijn onze trouwste dienaren en laten ons niet in de steek! Ze lijden onder dat LPH Syndroom en nodigen ons uit om emoties en trauma’s, die een diepe innerlijke vreugde in de weg staan, op te ruimen. Dat vraag moed, heel veel moed, maar de bevrijding en innerlijke vreugde die dat met zich meebrengt, zijn onbetaalbaar.
7. Onbewuste mentale stress
Met deze 7de oorzaak val ik misschien wat in herhaling, maar is dat niet de moeder van alle wijsheid? 😉 Het valt op dat mensen die geen vooruitgang hebben veel te veeleisend en loeihard voor zichzelf en hun ogen zijn. Met alle stress gevolgen van dien op het mentale – en verwachtingsniveau.
Deze mentale – en verwachtingsstress wordt ook dikwijls gevoed door een onbewuste zeer subtiele manipulatie van je ogen of door je ogen voor een ultimatum te zetten. Het werkt voor geen meter.
Ook hier zijn bewust worden van dit soort patronen en met meer empathie naar jezelf kijken sleutels die de weg van vooruitgang ontgrendelen. Sommige complexe visuele situaties zijn het resultaat van jaaaarenlang met spanning, druk en stress te kijken. Meestal heb je dan ook meer tijd, ruimte, geduld en toewijding nodig om het tij te keren en de achterliggende patronen, gewoontes of trauma’s te veranderen of te helen.
Dit leidt naar een tweede – en misschien wel dé belangrijkste – natuurlijk zien paradox: Laat elk verlangen naar vooruitgang los en concentreer des te meer op wat jou en je ogen vreugde & ontspanning brengt. Je zal merken dat je zicht dan vanzelf weer uitklaart.
En als dat niet gebeurt, dan is ook dat oké want het allerbelangrijkste van deze weg of van dit proces is het plezier dat je er aan beleeft, de bevrijding die het je geeft en je levenskwaliteit die zonder meer verbetert. Je komt echt al een heus eind als je deze houding voor 50% van de tijd kan aannemen.
Hier enkele affirmaties die je kan opnemen in je dagelijkse routine:
– Ik laat het resultaat los en geniet van het pad.
– Ik vertrouw mijn lichaam. Ik vertrouw mijn ogen. Ik vertrouw het proces. Ik vertrouw.
– Ik heb vrede met het niet weten hoe & wanneer ik beter zie. Ik vertrouw.
– Ik laat alle verwachtingen los en ik vertrouw.
– Ik doe meer en meer datgene waarvan ik merk dat het mij en mijn ogen vreugde geeft en goed doet.
– Ik laat alle angst, dwang & manipulatie los en vertrouw dat het beter zicht komt. Vroeg of laat.
– Ik heb geduld met mezelf en mijn ogen.
Welke affirmatie resoneert het beste met je?
Moraal van het verhaal?
Geen vooruitgang hebben kan ook positief zijn. Het is maar hoe je het bekijkt want geen vooruitgang leidt je naar diepere oorzaken van de disbalans in je (visuele) systeem en biedt je een unieke kans om je persoonlijke ritme en innerlijk leiderschap te vinden en te respecteren.
Welke van de 7 oorzaken is op jou van toepassing? Deel het hieronder. Dankjewel.
Voel je je op de één of andere manier overweldigd of weet je niet goed waar te beginnen op je pad naar beter zicht? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen. Of misschien heb je nood aan een bad van natuurlijk zien en wil je je omringen met gelijkgestemden? Dan is mogelijks een 1 daagse retreat geknipt voor jou.
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door Marina Montiel van ‘Vision Hacking’
Afbeelding van Dele Oke via Pixabay
door Els D'hollander | okt 15, 2024 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Wat het effect van mijn adem op mijn gezichtsvermogen is? Dat vergeet ik nooit! Ik herinner me nog als de dag van gisteren mijn allereerste natuurlijk zien weekend bij Guido van Mierlo en zijn vrouw Heleen in het verre Friesland. Hij maakte me er op attent dat ik niet ademde en vroeg of ik me daar bewust van was. Totaal niet – hahaha. Ik viel uit de lucht. Ik was dan ook diep verdwaald in het Land van Waas. Het was meteen mijn allerbelangrijkste inzicht tijdens dat ogenweekend. Ik ben nadien enkele jaren in ademtherapie gegaan.
Staren nefast voor je adem
De gewoonte om te staren is in het natuurlijk zien gedachtegoed één van de belangrijkste oorzaken van slecht & wazig zicht. Maar wat gebeurt er precies met je adem als je staart? Laten we dat ‘s onderzoeken. Mag ik je hier en nu uitnodigen om even flink te gaan staren?
Merk je op dat je oppervlakkig gaat ademen als je staart of dat je adem zelfs helemaal stokt? Het omgekeerde is ook waar: als je bewust en vanuit je buik gaat ademen, ervaar je misschien dat je beter ziet? Of dat je in ieder geval – wanneer je bewust ademt – minder spanning in je lichaam en je ogen voelt of je een zekere rust of ontspanning ervaart.
Het is niet moeilijk, het is gemakkelijk!
Een ander kenmerk van staren is dat je hier en nu niet volledig aanwezig bent en daardoor onbewust meestal in je hoofd vertoeft. Als je wazig ziet, is het je misschien al opgevallen dat je veel gemakkelijker ideeën & theorieën onthoudt dan dat je je effectief zintuiglijke indrukken zoals wat je ziet, voelt, hoort, ruikt of proeft herinnert.
Mensen met brillen, lenzen of lasik hebben dan ook vaak weinig echte voeling met hun lichaam en hun ogen in het bijzonder. Ze zijn nauwelijks of niet geaard. Of anders gezegd: ze bewonen hun lichaam niet echt. Ik durf zelfs beweren dat hoe hoger de dioptrieën zijn, hoe minder geaard iemand is en hoe meer iemand in zijn of haar denkwereld leeft. Ik was ooit een krak in ‘denkvoelen’. Jawel, ik heb erg lang gedacht dat ik voelde. En het leek net echt, edoch dat was het niet!
Maar het is mijn ervaring – en die van vele anderen – dat weer beter gaan zien hand in hand gaat met daadwerkelijk dieper en dieper in je lichaam zakken, uit dat hoofd komen en weer echt gaan voelen. En inderdaad! Laat de adem nu dé eenvoudigste manier zijn om weer hier en nu in je lijf aanwezig te zijn. En dat op om het even welk moment!
Tijd voor een experiment
Zullen we het meteen ’s toepassen? Sluit je ogen en ga met je aandacht naar je ademhaling. Observeer hoe je precies ademt en waar je adem zit. Hoe voelt de lucht die je inademt? Kan je de weg die de lucht aflegt in je lichaam voelen? Merk je op hoe je lichaam beweegt als je ademhaalt? Wat beweegt er allemaal? Misschien maakt je ademhaling ook geluid?
Als je je adem op deze manier even gadeslaat, ontdek je niet alleen jouw persoonlijke ademritme; ik wed dat je gedachten ook moeiteloos stiller werden – als je er überhaupt nog had. Fantastisch toch? En je hoefde het niet eens te proberen!
Als je fysiek aanwezig bent en je alleen focust op je adem, dan ben je automatisch veel minder in gedachten verzonken of in je denkwereld. Wat een verademing 😉 Zolang je fysiek aanwezig blijft, kunnen je gedachten je niet overnemen. Ze hebben geen schijn van kans.
Al je tijd – of toch het overgrote deel ervan – aan denken besteden is een gewoonte die in onze samenleving heel erg gecultiveerd wordt. We hechten er ook (te) veel waarde aan. Dat is dus een dingetje. Maar op de korrel beschouwd is maar heel weinig waar je de hele dag aan denkt van enige waarde. Toch? Het meeste waar je aan denkt wordt steeds maar weer zinloos herhaald. Vaak zijn het ook niet eens zo’n constructieve gedachtes.
Adem als middel om beter te zien
Wanneer je fysiek aanwezig bent dankzij je adem, heb je de controle. Echte controle.
Fysiek aanwezig zijn betekent dat je de gedachten die er nog zijn opmerkt als iets dat losstaat van wie jij werkelijk bent. Je bent je op dat moment ook bewuster van je eigen fysieke handelingen.
Als je dan bv. met een letterkaart – of een ander voorwerp – aan de slag gaat, kun je beter observeren wat je precies aan het doen bent. Hierdoor kan je jezelf betrappen op dingen die je doet of gewoontes die je hebt, maar die eigenlijk schadelijk voor je ogen en je zicht zijn. Een letterkaart geeft je trouwens onmiddellijk feedback. Meer over hoe je met letterkaarten je zicht kan verbeteren, lees je in deze blog.
Tijd voor verandering
De situatie waarin je ogen zich nu bevinden, is het gevolg van een verzameling gewoontes die het ooit met de beste bedoelingen van je over genomen hebben. Toen hadden ze zin. Al was het maar om je basisbehoeftes aan veiligheid, bescherming of koestering te vervullen, maar op langere termijn werken ze niet meer voor jou.
Hier en nu is er wellicht veel veranderd in je leven. Je hebt hoogstwaarschijnlijk meer vaardigheden verworven om met ‘bepaalde situaties’ om te gaan. Of je bent bereid om ‘bepaalde ongemakkelijke situaties’ of trauma’s op een andere manier te verwerken of aan te pakken. Anders las je dit niet 🙂 Fantastisch!
Je adem is alvast een excellente bondgenoot om je bewust te worden van je huidige kijkgewoontes, ze onder de loepe te nemen en te veranderen. Je bent voorbestemd om succesvol te zijn!
Wat is jouw ervaring met je adem en je zicht? Deel het via een reactie hieronder. Dankjewel!
Misschien vind je het leuk om je samen met gelijkgestemden onder te dompelen in een bad van natuurlijk zien? Dat kan tijdens onze 1 daagse retreats. HIER vind je wanneer de eerstkomende ogenretreat georganiseerd wordt. Welkom!
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door David van Iblindness
Afbeelding met dank aan Freepik
door Els D'hollander | sep 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
Je in zekere mate haasten is de dag van vandaag zowaar ‘normaal’. Niemand lijkt nog op te kijken wanneer je minstens 5 dingen tegelijkertijd doet. In tegendeel! Je wordt er veelal door ‘het systeem’ systematisch voor geprezen of beloond.
Los daarvan merk je ongetwijfeld ook op dat het aantal brillende mensen in ‘onze’ westerse maatschappij exuberant stijgt en met name ook het aantal brillende kinderen. En dan zien we nog niet eens de visuele beperkingen van al diegenen die lenzen dragen of gelaserd zijn. Zou het kunnen dat al die brillen, lenzen & lasik symptomen van een compleet ontwrichte samenleving zijn? Is er mogelijks een verband tussen haasten en het gezichtsvermogen?
Willens nillens tegen de klok leren meedraaien
Als kind voelde ik me dikwijls vreemd in de ‘grote mensenwereld’. Veel van het gedrag van ‘grote mensen’ begreep ik niet. Wat ik zag in hun uitstraling kwam vaak niet overeen met wat ze vertelden. Ik voelde me hierdoor geregeld niet veilig en overweldigd. Zeker ook op school!
Daar moest ik niet alleen erg veel dingen tegen de tijd doen, maar eveneens behoorlijk wat dingen die regelrecht tegen mijn natuur indruisten zoals een eeuwigheid stil zitten. Niet zomaar stil stillen, nee, nee, rechtop stil zitten op harde stoelen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je het overgrote deel van de tijd moest zwijgen en soms gecontroleerd en mits het krijgen van toestemming mocht ‘spreken’. En als klap op de vuurpijl moest je vooral opletten & luisteren. Eindeloos opletten en luisteren naar het verhaal van de juf of ik dat nu interessant vond of niet.
Iets in mij werd daar erg verdrietig, boos & opstandig van, maar vooral enorm gefrustreerd en gestresseerd. Want ik zag geen uitweg uit die doffe schoolellende waar ik systematisch over mijn grenzen moest gaan, me moest forceren en moest meedraaien met een tempo dat niet bij me paste. Deed je niet mee, dan werd je zonder pardon gestraft of – godbetert! – ‘geshamed’ (vertaling: iemand beschamen). En wat wou ik graag een voorbeeld leerling zijn en kost wat kost straf vermijden.
Haasten wordt een gewoonte
Deze innerlijke verscheurdheid en uitzichtloosheid kon niet anders dan zich op de één of andere manier via mijn lichaam uiten want onze lichamen zijn zo eerlijk als goud. Ze kunnen niet liegen. Toen ik een jaar of 6 – 7 was kreeg ik dan ook mijn eerste brilletje. Meteen een behoorlijk sterk brilletje voor bijziendheid. Ik kon nu meedraaien met het tempo dat de juf – en bij uitbreiding de maatschappij – bepaalde. Hoe ik me voelde kon ik ‘dankzij’ het brilletje vakkundig negeren. Mijn voellichaam werd er als het ware door verdoofd.
Maar het brilletje deed nog meer… Het beïnvloedde op een subtiele manier ook mijn denken en het (ver)vormde – niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk! – de manier waarop ik de wereld zag en ervoer en hoe ik me gedroeg! Ik leerde door te gaan ook als mijn lichaam – in casu mijn ogen – aangaven dat het veel teveel was. Mijn ritme was niet belangrijk, voelen evenmin, maar doen, doen en nog ‘s doen des te meer.
Zo werd ik zonder het in de mot te hebben een professionele overpresteerder. Ik werd een krak in taakjes die ik toegewezen kreeg zo snel mogelijk uit te voeren en al met het volgende te beginnen zonder te pauzeren. Genieten of plezier beleven aan het volbrengen of het goed doen van iets ontging me t-o-t-a-a-l. Ik deed alles vanuit inspanning, met moeite en vanuit een beklemmende angst niet te voldoen aan wat van me verwacht werd of om niet genoeg te doen of om het niet snel genoeg te doen.
Ontwaken uit de ‘zich haasten valkuil’
Het heeft best erg lang geduurd eer ik me bewust werd hoe diepgeworteld deze gewoonte was geworden om me systematisch te haasten bij alles wat ik deed en om stelselmatig veel te veel hooi op mijn vork te nemen. Het is iets waar ik nog steeds behoorlijk waakzaam op mag zijn. Voor ik het goed en wel besef, ben ik mezelf weer aan het voorbij hollen, doe ik 13 dingen tegelijkertijd of staan er 25 tabbladen open op mijn pc.
Toen ik aanvankelijk met natuurlijk zien begon te experimenteren, was ik me helemaal niet bewust dat deze gewoonte om me te haasten ook een grote impact op mijn zicht had. Ik nam helemaal geen tijd om te kijken en was totaal niet aanwezig in het moment. Ik merkte op dat ik erg veel in het verleden vertoefde of over de toekomst piekerde.
Daarnaast kocht ik het ene boek na het andere en volgde de ene cursus na de andere… Krampachtig, zoals ik gewend was in het leven te staan. Ik was verbeten op zoek naar die ene oefening of die ene methode die me van mijn bijziendheid zou verlossen. Ik deed ‘de oefeningen’ als het ware mechanisch en beleefde er geen sikkepit plezier aan. Maar ik dacht wel dat ik de basistechnieken onder de knie had en toepaste.
Op haast militaristische wijze deed ik vlug vlug mijn ‘vision drills’ – als ik ze al deed – en verwachtte dan meteen resultaat. Na bv. wat palmen of zwaaien testte ik onmiddellijk of ik beter zag en meer van die dingen. Jaren heb ik in deze ‘loop’ vastgezeten. Ik gedroeg me als een kind dat tijdens een lange reis om de 5 minuten aan zijn ouders vraagt: ‘Zijn we er al?’. Geen wonder dat ik niet echt vooruit kwam.
Tijd om te kijken
In de loop van de tijd begon het me stilaan duidelijk te worden hoe dit patroon van haasten, me opgejaagd te voelen en doen, doen, doen mij en mijn zicht in de weg stond. Het was werkelijk telkens opnieuw mezelf en mijn gedrag observeren en me bewust worden dat ik die strenge juffrouw die ongeduldig met haar voet tikt en op mijn vingers staat te kijken, dat ik die zonder pardon de laan mag uitsturen. Ik mag die hardvochtige, autoritaire en meedogenloze lerares – die vooral alleen nog in mijn hoofd bestond – ‘deleten’ en zonder schaamte resoluut voor mijn eigen tempo en ritme kiezen.
Dat betekent concreet vrede vinden met mijn tragere ik, mezelf de tijd en ruimte geven om hier en nu aanwezig te zijn en geïnteresseerd te kijken en alle details en kleuren te verkennen. Of bij momenten zelfs schaamteloos te kiezen om helemaal niets te doen, te lummelen en de stemmen in mijn hoofd, die me dan willen laten geloven dat ik lui ben of een nietsnut, vriendelijk te bedanken. Waarom zou ik me haasten? Ik heb genoeg tijd om te zien wat er te zien valt op mijn tempo. Ik kies er voor om uit mijn hoofd te komen en mijn lichaam en mijn ogen te durven voelen. Ik weet wie ik ben en heb vrede met mezelf.
In welke mate voel jij je opgejaagd en welke impact heeft dit op je zicht? Deel het met ons in de comments hieronder.
Kom een dag ont-haasten en je eigen ritme en tempo vinden tijdens de 1 daagse retreats. HIER vind je alle info en de eerstkomende datum.
De blogs van Nancy L Neff inspireerden me bij het schrijven van deze blog.
Afbeelding van George Milton – Fotografie (pexels.com)
door Els D'hollander | aug 1, 2024 | hulpmiddelen, inspiratie, veel gestelde vragen, zotte oogyoga avonturen
Een belangrijke stap op je weg naar beter zicht is een minder sterke bril aanschaffen. Zo’n minder sterke bril is aan te raden wanneer de waas zonder je bril te overweldigend aanvoelt of wanneer je zonder je bril niet meer goed kan functioneren. Een minder sterke bril wordt ook een transitiebril of overgangsbril genoemd. Zo’n bril stelt je dan in staat om toch behoorlijk te functioneren terwijl je tegelijkertijd je ogen de ruimte geeft om opnieuw te leren ontspannen en bewegen.
Hoe bepaal je de sterkte van een minder sterke bril?
Het bepalen van de sterkte van een minder sterke bril hangt o.a. af of het gaat om een eenvoudige leesbril of om een bril om scherp in de verte te zien. Heb je een meer complexe visuele situatie dan kan het interessant zijn om je eerst goed te informeren – zie verderop in deze blog.
Eenvoudige leesbrillen hebben het voordeel dat je deze goedkoop in verschillende winkelketens vindt. Hierdoor kan je zelf gaan experimenteren met een brilletje van een kwart of een halve dioptrie minder dan je gebruikelijke leesbril.
Wanneer het gaat om een bril om scherp in de verte te zien, schaf er dan één aan waarmee je met beide ogen samen de 20/40 regel op de Snellen testkaart kan lezen. HIER kan je een officiële Snellen testkaart gratis downloaden. 20/40 is trouwens voldoende om auto te rijden. In deze blog lees je daar meer over.
Hou verder het aantal dioptrieën dat je vermindert gelijk voor beide ogen. Zo vermijd je dat er een verschil gecreëerd wordt tussen beide ogen of als er al een verschil in dioptrieën tussen beide ogen is, dat dit verschil groter wordt.
Ik herhaal 😉 Vermijd dat er een verschil in dioptrieën tussen je ogen ontstaat of dat het vergroot. We willen – op termijn – net beide ogen weer in balans brengen!
Naar de opticien voor een minder sterke bril
Afhankelijk van je situatie zal het al dan niet nodig zijn om langs te gaan bij de opticien om een minder sterke bril aan te schaffen. Misschien heb je ook een oogarts of optometrist nodig. Check deze video zodat je je goed voorbereid kan laten testen.
Heb je al wat ervaring met minder sterke brillen en heb je kennis van de technische aspecten dan kan je eventueel via online webwinkels een overgangsbril aanschaffen. Het scheelt behoorlijk in prijs.
In mijn praktijk hoor ik regelmatig dat een minder sterke bril aanschaffen vaak niet voor de hand liggend is en het nogal wat standvastigheid en doorzettingsvermogen vraagt. Soms word je ronduit betuttelend behandeld. Het is in vele gevallen een ‘oefening’ om op je strepen te leren staan. Dat is vaak voor mensen met sterkere brilglazen een uitdaging. Het pad naar beter zicht is immers op een dieper niveau in vele gevallen ook het pad naar waarachtig – in de zin van doorleefd – Innerlijk Leiderschap.
Ervaring van een klant ter inspiratie
Omwille van de specifieke visuele situatie van deze klant hadden we de aankoop van de verschillende brillen goed voorbereid. Deze klant wou naast een bril op sterkte, maar zonder cilinders, ook een minder sterke bril. Ze wist wat ze wou. Dit zijn haar ‘brillen-aankoop-perikelen’ ter inspiratie:
“Ik ben eerst bij een optiekzaak (zo’n keten, weet je wel) in een winkelcentrum langs geweest. tJa, die zijn goedkoop… Ik had eerder al vriendelijke verkoopsters gesproken, dus ik met goede moed daarheen. Maar toen de klant vóór mij vroeg of de cilinders wel nodig waren en de verkoopster daar categoriek ‘ja’ op antwoordde, wist ik al hoe laat het was.
Toen het mijn beurt was en ik vertelde dat ik van het voorschrift wilde afwijken, werd ik bestookt met vragen en argumenten. Het was eveneens werkelijk een probleem om haar aan het verstand te brengen dat ik naast de ‘gewone’ – maar een beetje aangepaste bril – ook nog een minder sterke bril wou. Er volgde een vergadering achter de schermen met de collega’s waaronder een verantwoordelijke of toch iemand die meer te zeggen had.
Ik kreeg een kleuterbehandeling…
Ze kwamen met 3 terug in de winkel met een soort ‘verdict’. Ik moest eerst een proefbril opzetten, maar er werd geweigerd te zeggen wat de sterkte was. ‘Of het om die cilinders ging’, vroeg ik. Effectief, het bleek over de cilinders te gaan en als ik die er echt uit wou dat dit dan duidelijk in mijn dossier moest staan en dat ik geen garantie had, enz. En dat ze zich baseren op hun theorieën, blabla. Ja, ik had namelijk in mijn poging de verkoopster mijn wensen duidelijk te maken gezegd dat ik een ‘alternatieve theorie’ volg.
Maar dat toontje, Els! Er werd gewoon over me heen gepraat! Ik had toen al zin om het daar voor bekeken te houden, maar goed, niet te snel iets opgeven, dacht ik. Zodoende gingen we dan uiteindelijk toch een ogentest met de proefbril doen.
In de testruimte kreeg ik nog wat argumenten van de verkoopster naar mijn hoofd geslingerd en dan als klap op de vuurpijl wou ze het licht uitdoen. Je weet wat ik toen vroeg, (red.: Kan het licht aanblijven, aub?) maar neen, dat ging niet. Ik insisteerde, maar de boze kleuterjuf zei tegen de weerbarstige kleuter dat áls we de test gingen doen, het dan zo zou verlopen zoals zij zei dat het moest!
Toen heb ik gezegd dat onze wegen toch te ver uit elkaar lagen en ben ik weg gegaan. De arrogantie, de betutteling en haar bazigheid, het was me teveel. Per slot van rekening, je komt als klant met een vraag en het is aan hun of ze er al dan niet aan willen of kunnen voldoen. Je hoeft je als klant eigenlijk ook helemaal niet te verantwoorden! Laat staan je zo te laten behandelen.
Ik twijfel eerlijk gezegd ook sterk aan de vakkennis van de verkoopster. Een uitspraak als ‘als het licht aan is, gaat uw pupil verwijden’ doet toch de wenkbrauwen fronsen. Ik hoorde haar ook zeggen ‘als je met één oog kijkt, ga je assimileren.’ Euh?! Bedoelde ze accommoderen? Maar wat heeft dat specifiek te maken met kijken met één oog? Men zegge het voort: laat je niet op zo’n manier behandelen, ga weg! Jij bent klant en als klant ben je nog altijd koning! Zoek tot dat je een opticien vindt die je met respect behandelt en vooral naar je luistert!
Het kan ook anders!
Na deze ervaring ben ik naar Optiek 33, een familiezaak, in de Hofstraat in Sint- Niklaas geweest. Dat was dag en nacht verschil. De man had van dr. Bates gehoord en heeft me prima geholpen. Hij was geduldig, respectvol, vriendelijk, … Zo hoor je behandeld te worden! Vertel het voort!”
Wat is jouw ervaring met een minder sterke bril aanschaffen? Heb jij een ‘dr. Bates en natuurlijk zien’ – vriendelijke oogarts, optometrist of opticien? Deel aub hieronder hun gegevens en jouw ervaring. Op deze manier help en inspireer je je medemens op het pad naar beter zicht.
Heb je een meer complexe visuele situatie of voel je je onzeker i.v.m. het afbouwen van je bril en het aanschaffen van een overgangsbril, dan kan je een individuele sessie overwegen. HIER vind je daar meer info over. Of doe mee met een 1 daagse retreat. Check HIER voor de eerstvolgende mogelijkheid.
Afbeelding van Wolfgang Kebsak via Pixabay
door Els D'hollander | mei 15, 2024 | inspiratie, oorzaken, poëzie
Dr. Bates wijdt in zijn boek ‘Perfect Sight Without Glasses’ een volledig hoofdstuk aan ‘Wat brillen ons aandoen’. Hij was niet bepaald een fan van brillen of lenzen. Uit onderzoek stelde hij namelijk vast het
volkomen normaal is dat ogen refractiefouten maken en dat de refractiefouten
nooit constant zijn. De meest voorkomende refractiefouten zijn bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.
HIER kan je trouwens het boek van dr. Bates online lezen of een kopie gratis downloaden.
Brillen, bron van alle ellende?
Dr. Bates stelde eveneens vast dat wanneer er ingegrepen wordt door middel van het voorschrijven & dragen van een bril – of lenzen – ogen niet anders kunnen dan voortdurend de refractiefout aan te houden die ze anders niet voortdurend zouden handhaven. Het zijn met andere woorden brillen – en lenzen – die de refractiefouten bestendigen en blijvend creëren. Ze zijn eveneens medeoorzaak van het voortdurend afnemen van het gezichtsvermogen waardoor de meeste mensen systematisch een sterkere bril – of lenzen – nodig heeft.
Natuurlijke afkeer van brillen
Iedere brildrager zal dit beamen: wanneer je voor de eerste keer een nieuwe bril opzet, voelt dit zeer vreemd aan. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik alle muren krom zag – en niet zo’n beetje krom! – telkens ik als kind een sterkere bril kreeg. ‘Je ogen moeten er nog aan wennen.’ kreeg ik dan van de oogarts te horen. En effectief na een tijd pasten mijn ogen zich aan… aan een – in wezen – veel te sterke bril.
Ik was wat dat betreft een braaf, maar vooral bang kind. Bang om blind te worden. Want dat was wat de oogarts me had verteld dat er zou gebeuren als ik mijn bril niet constant zou opzetten. Het was in mijn proces naar beter zicht cruciaal om mezelf mijn goedgelovigheid, onschuld en onwetendheid te vergeven, maar ook in het reine te komen met de oogarts. Dat laatste was/is best een ding…
Volgens dr. Bates hebben ogen een natuurlijke afkeer van brillen. In zijn praktijk merkte hij dat patiënten dikwijls niet konden wennen aan de brilsterkte. Gelukkig die kinderen en volwassenen die een bril op hun neus en voor hun ogen niet kunnen verdragen en hem weigeren op te zetten.
Hoe het komt dat je vaak een
te sterke bril krijgt na een bezoek bij de oogarts, optometrist of opticien, leer je in
deze video. Je leert er ook hoe je je
het beste voorbereidt op een consultatie bij de oogarts, optometrist of opticien.
Een streepje brillenpoëzie
Dr. Bates is lang niet de enige oogarts of optometrist die ontdekte dat brillen niet het duurzame antwoord op visuele problemen zijn. In het boek van Thomas Quackenbush ‘Relearning to see’ is een veelzeggend gedicht opgenomen. Het werd in 1969 geschreven door Joseph K. Kennebeck, een optometrist met meer dan 50 jaar ervaring!
Tussen haakjes, Tom was mijn eerste ‘vision teacher’. Hij woonde toen nog in Nijmegen, maar ondertussen is hij al een hele tijd met pensioen en woont hij terug in de USA.
I have worn them so long,
Will my eyes ever be strong?
Time was when I
That light must be bright…
Too many are wearing glasses,
They put them on too soon;
For looks, for sight, for pain and strain,
They wear them night and noon.
I’ve done my best to tell the rest
That of glasses I would beware;
You’ll find it’s true, I’m telling you
Glasses will not get you there.
Het is me niet duidelijk of deze optometrist bekend was met het gedachtengoed van dr. Bates, maar gelukkig wij wel 🙂 Wat is jouw ervaring met nieuwe brillen? Deel het in de comments hieronder. Dankjewel.
Tot slot
Tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen kan je je komen onderdompelen in een bad van natuurlijk zien. Want weten en kennis hebben van natuurlijk zien, is een eerste en belangrijke stap, maar het toepassen; brillen & lenzen afbouwen en waarachtig inzicht hebben in wat natuurlijk zien precies is, dat is vaak een struikelblok.
Check
HIER wanneer je aan de eerstkomende retreat kan deelnemen.
door Els D'hollander | feb 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
De intentie waarmee je met natuurlijk zien start of bezig bent, wordt dikwijls over het hoofd gezien. Nochtans valt of staat je succes op weg naar beter zicht ermee. Het lijkt zo klaar als een klontje dat je intentie ‘terug beter willen zien’ is. En dat is het ook, maar tegelijk is dit één van de subtielere valkuilen in het land van waas. En je raadt het al… Ik ken deze valkuil bijzonder goed en heb er laaaang in vast gezeten. Zonder dat ik me er echt van bewust was.
Onze ‘fouten fixen’ mentaliteit
Zoals zovelen was ik eigenlijk – ondanks mijn ‘mooie’ intentie – toch ‘geheel ende volledig’ gefocust op wat ik allemaal niet zag en wou ik die waas weg. Ja, ik had een dagelijkse routine, maar ik deed ‘de oefeningen’ op een eerder mechanische wijze. En – als ik helemaal eerlijk met Mezelf was – vooral om zo snel mogelijk resultaat te zien. Of eerder… Direct verbetering van mijn zicht te eisen telkens ik iets voor mijn ogen had gedaan. Ik wou ze onbewust toch ‘fixen’. Ik was dan ook totaal geprogrammeerd in het mechanische wereldbeeld waarin alles wat in onze ogen fout of slecht is op één of andere manier gefixt wordt. Euh, wat zeg ik? Gefixt moet worden.
De ‘training’ om onze aandacht vooral te richten op wat fout is en zodoende verbeterd moet worden, begint al op zeer jonge leeftijd. Scholen bv. zijn daar erg goed in. Is het niet interessant om vast te stellen dat wanneer je nu bv. aan een rode pen denkt, er een zeer grote waarschijnlijkheid is dat je een rode pen haast automatisch associeert met: ‘fouten en moeten verbeteren.’
Deze zaadjes van dit mechanisch wereldbeeld die systematisch en consequent in ons denken gezaaid werden (en worden), groeiden willens nillens uit tot meestal onbewuste fundamenteel diep verankerde overtuigingen als daar zijn: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben met de foutjes die ik maak. Ik moet ‘gefixt’ worden.’
Onze ogen als ‘klokkenluiders’
Ogen lijden enorm onder dit soort geloofsovertuigingen en laten dat op allerlei manieren zien. De waarheid is dat onze lichamen – in casu onze ogen – geen fouten maken! In tegendeel! Ze zijn bijzonder intelligent en wijs. Waas is met ander woorden geen foutje van onze ogen. Laat ik het nog ‘s herhalen 🙂 Er is echt niets mis met onze ogen! Ze laten je niet in de steek!
Ze hebben een hele goeie reden om te zien zoals ze zien, ook al is dat bv. wazig of dubbel of wat dan ook. Ze laten ons weten dat we onder chronische spanning staan al was het maar omdat we onbewust gaan geloven zijn dat we niet goed zijn zoals we zijn en moeten gefixt worden… Natuurlijk zien zal dan ook voor geen millimeter werken zolang we het vanuit die diepgewortelde ‘fixmentaliteit’ benaderen. Met natuurlijk zien willen we net het vertrouwen in het zelf genezend vermogen van onze lichamen en ogen voeden. In deze video ga ik hier nog wat dieper op in.
De intentie paradox
En zo komen we tot de ogenschijnlijke tegenstelling met betrekking tot de intentie waarmee je natuurlijk zien in je leven toepast: je doet het om beter te zien en tegelijkertijd kan het je waarachtig niets schelen wat het je oplevert want je hebt vrede met wat nu is. Dat is een ‘zuivere’ intentie. Inderdaad, dat is best ‘tricky’ – hahaha.
Wat kan helpen om je intentie ‘zuiverder’ te houden en als het ware ‘af te kicken’ van de ons opgedrongen ‘fixmentaliteit’, is om natuurlijk zien helemaal anders te benaderen. Je focus als het ware te verleggen. Je doet het bijvoorbeeld om goed voor Jezelf en je ogen te zorgen. Of eenvoudigweg voor het plezier of de ontspanning ervan. Wat als je ingesteldheid er één is van een nieuwsgierige onderzoeker? Enthousiast om met één of andere activiteit of spel voor je ogen te experimenteren en je te verwonderen over alle mogelijke resultaten. Alles wat zich aandient verwelkom je. Het mag er zijn. Kan je het verschil in benadering voelen?
Moraal van het ‘intentie verhaal’
Vraag je vanaf nu bij elke ‘oefening’, die je voor je ogen doet, af wat je intentie werkelijk is? ‘Waarom doe ik het? Wil ik ze toch ‘fixen’ of doe ik het voor het plezier? Gun ik mijn ogen een momentje van ontspanning? Durf ik hier en nu zomaar voor Mezelf kiezen?’
Wedden dat je ogen enthousiast reageren?! Met heldere flitsen of een ontspannen gevoel bijvoorbeeld. Laat het weten. Deel je ervaring met deze andere invalshoek hieronder in de ‘comments’. Dankjewel en veel plezier op je pad naar beter zicht.
Als je merkt dat je toch steeds weer in de ‘fixmentaliteit’ vervalt, kan je overwegen om een 1 op 1 sessie te boeken. We creëren dan de tijd & ruimte om samen verwonderd op onderzoek te gaan.
Foto van Dustin Humes op Unsplash
door Els D'hollander | dec 15, 2023 | dr. Bates activiteiten
Toen ik – jaren geleden – met natuurlijk zien startte, had ik een bloedhekel aan ‘de letterkaart’. Zelfs nog maar een glimp van dat ding zien, deed mijn adem stokken en mijn lichaam verkrampen. Ik werd er vaak ook letterlijk misselijk van en in bepaalde omstandigheden lokte de letterkaart zowaar een regelrechte paniekaanval uit. Fascinerend toch?! Hoe zo’n stukje wit papier met zwarte letters dergelijke reacties kan ontketenen!
Reality check
Maar ja… Naar zo’n letterkaart kijken, confronteerde me dan ook loeihard met de realiteit… Vanop de ‘geijkte’ afstand zag ik zelfs de grootste letter niet. Ik kon er niets van maken. Nada. Niente. Tipota. Mijn ogen waren toen zo gespannen dat ik – bij wijze van spreken – bijna met mijn neus tot aan de letterkaart kwam om die grootste letter te kunnen zien. En dat terwijl ‘normale mensen’ de kleinste lettertjes van diezelfde letterkaart vanop 6 meter zonder problemen scherp en helder konden zien.
Oooh, wat voelde ik me een mega grote mislukking! Ik, die gewend was zowat alles wat ik probeerde moeiteloos te kunnen, kon zoiets banaal als zien niet. De letterkaart ‘triggerde’ dan ook mijn grootste angsten, die van het niet te kunnen, niet goed genoeg te zijn, dom te zijn en uitgelachen te worden. Daaronder schuilde mijn angst om niet geliefd te zijn zoals ik ben door de mensen die mij het nauwst aan het hart lagen, mijn ouders en mijn moeder in het bijzonder. En het zat diep, heel diep.
Voelen is de sleutel
Het werd een lang en pittig proces om in het reine te komen met letterkaarten. Ik was namelijk bijzonder vernuftig in het omzeilen van het voelen wat die letterkaarten in mijn lichaam teweeg brachten. En laat dat nu net de sleutel zijn. De sensaties in je lijf voelen zonder oordeel. Als dat lukt, kan het behoorlijk snel gaan. Maar goed. Mijn weg was langzaam maar zeker 🙂
Uiteindelijk kon ik die negatieve geloofsovertuigingen, gevoelens & emoties die ik met letterkaarten associeerde meer en meer ontkoppelen of neutraliseren. Niet dat het mijn favoriete ‘tool’ werd of is. Maar ‘zeg nooit nooit’ – hahaha 🙂
Maak het jezelf gemakkelijk
Een belangrijke stap was de letterkaart te gebruiken op een afstand waarop ik enkele rijen kon lezen. Aanvankelijk kreeg ik dan te maken met stemmetjes in mijn hoofd die me wouden laten geloven dat ik een bedriegster was. Tot ik inzag hoe streng ik voor mezelf was. Een marathonloper die herstelt van een blessure aan zijn voet zal aanvankelijk toch ook kortere afstanden lopen, niet?!
Het werd me ook duidelijk dat gewoon ‘blind staren’ naar een letterkaart – zelfs op kortere afstand – en hopen dat de letters op magische wijze zouden uitklaren niet meteen een geniale strategie was.
Spelen met de letterkaart
Maar ik ontdekte dat als ik er een spel van maakte, de letters zomaar helderder werden. Eureka 🙂 Dit zijn enkele van de spelletjes die ik speel met de letterkaart. Misschien zit er ééntje tussen dat je aanspreekt?
- Ik sluit mijn ogen en laat de letterkaart in mijn verbeelding van links naar rechts springen. Of van boven naar onder. Ik focus daarbij op de beweging van de letterkaart, niet zozeer op de letters.
- Als ik naar de letterkaart kijk, blijf ik me ook bewust van de periferie en alles wat daar al dan niet in beweegt. Het liefst hang ik een letterkaart aan een venster op. Op deze manier heb ik een interessante periferie.
- Als ik naar de letterkaart kijk, stel ik mezelf de vraag of ik de letters zie bewegen (niet zozeer of ik de letters zie).
- Ik sluit mijn ogen en beeld me een pikzwarte poes in die in de letterkaart van letter naar letter springt of met haar of zijn staart rond de letters draait. Soms verstopt de pikzwarte poes zich achter een letter en zie ik enkel zijn of haar oortjes of een stukje staart 😉
- Als een rij te wazig is om de letters te onderscheiden, dan tel ik de wazige vlekjes en teken ik met mijn neuspenseel rond de contouren.
- Ik kies een letter en tel hoeveel keer ik deze letter op de letterkaart terug vind.
Een leuke variante op spelen met de letterkaart zijn woordzoekers. Welke woorden ontdek je in deze woordzoeker? De eerste 4 woorden waar je oog op valt, worden jouw persoonlijke mantra voor je ogen. Op deze website kan je je eigen woordzoeker maken. Wat dacht je om er één te maken met de goede kijkgewoontes?
De missie van meester Letterkaart
Net als juffrouw Waas – die je in deze blog beter kan leren kennen – is haar collega, meester Letterkaart, een eerlijk & toegewijd leraar. Hij vertelt me zonder pardon of ik ontspannen kijk of niet. Ik kan mezelf niet voor de gek houden dat ik kalm, ontspannen en gecentreerd ben – hoe graag ik dat ook doe – als mijn zicht wazig is! Dat is buiten meester Letterkaart gerekend – hahaha.
Hij doet dat niet zozeer om me een slecht gevoel te geven, maar eerder om me erop te wijzen dat ik behoefte heb aan zachtheid, veiligheid, ontspanning en vertrouwen. Zijn missie is om me zelfzorg, balans en zelfliefde bij te brengen en de wetenschap dat ik helemaal oké ben zoals ik hier en nu ben. Als ik dat zo bekijk, nou, dan wordt meester Letterkaart zowaar mijn bondgenoot. ‘Het kan verkeren’ zei Bredero 🙂
Wat is jouw ervaring met meester Letterkaart? Welke sensaties brengt hij in je lichaam teweeg? Hoe is je verhouding met hem? Deel het hieronder. Dankjewel
Ondersteuning nodig met het verbeteren van je relatie met meester Letterkaart? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door Nancy L. Neff coaching and healing
