door Els D'hollander | sep 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
Je in zekere mate haasten is de dag van vandaag zowaar ‘normaal’. Niemand lijkt nog op te kijken wanneer je minstens 5 dingen tegelijkertijd doet. In tegendeel! Je wordt er veelal door ‘het systeem’ systematisch voor geprezen of beloond.
Los daarvan merk je ongetwijfeld ook op dat het aantal brillende mensen in ‘onze’ westerse maatschappij exuberant stijgt en met name ook het aantal brillende kinderen. En dan zien we nog niet eens de visuele beperkingen van al diegenen die lenzen dragen of gelaserd zijn. Zou het kunnen dat al die brillen, lenzen & lasik symptomen van een compleet ontwrichte samenleving zijn? Is er mogelijks een verband tussen haasten en het gezichtsvermogen?
Willens nillens tegen de klok leren meedraaien
Als kind voelde ik me dikwijls vreemd in de ‘grote mensenwereld’. Veel van het gedrag van ‘grote mensen’ begreep ik niet. Wat ik zag in hun uitstraling kwam vaak niet overeen met wat ze vertelden. Ik voelde me hierdoor geregeld niet veilig en overweldigd. Zeker ook op school!
Daar moest ik niet alleen erg veel dingen tegen de tijd doen, maar eveneens behoorlijk wat dingen die regelrecht tegen mijn natuur indruisten zoals een eeuwigheid stil zitten. Niet zomaar stil stillen, nee, nee, rechtop stil zitten op harde stoelen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je het overgrote deel van de tijd moest zwijgen en soms gecontroleerd en mits het krijgen van toestemming mocht ‘spreken’. En als klap op de vuurpijl moest je vooral opletten & luisteren. Eindeloos opletten en luisteren naar het verhaal van de juf of ik dat nu interessant vond of niet.
Iets in mij werd daar erg verdrietig, boos & opstandig van, maar vooral enorm gefrustreerd en gestresseerd. Want ik zag geen uitweg uit die doffe schoolellende waar ik systematisch over mijn grenzen moest gaan, me moest forceren en moest meedraaien met een tempo dat niet bij me paste. Deed je niet mee, dan werd je zonder pardon gestraft of – godbetert! – ‘geshamed’ (vertaling: iemand beschamen). En wat wou ik graag een voorbeeld leerling zijn en kost wat kost straf vermijden.
Haasten wordt een gewoonte
Deze innerlijke verscheurdheid en uitzichtloosheid kon niet anders dan zich op de één of andere manier via mijn lichaam uiten want onze lichamen zijn zo eerlijk als goud. Ze kunnen niet liegen. Toen ik een jaar of 6 – 7 was kreeg ik dan ook mijn eerste brilletje. Meteen een behoorlijk sterk brilletje voor bijziendheid. Ik kon nu meedraaien met het tempo dat de juf – en bij uitbreiding de maatschappij – bepaalde. Hoe ik me voelde kon ik ‘dankzij’ het brilletje vakkundig negeren. Mijn voellichaam werd er als het ware door verdoofd.
Maar het brilletje deed nog meer… Het beïnvloedde op een subtiele manier ook mijn denken en het (ver)vormde – niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk! – de manier waarop ik de wereld zag en ervoer en hoe ik me gedroeg! Ik leerde door te gaan ook als mijn lichaam – in casu mijn ogen – aangaven dat het veel teveel was. Mijn ritme was niet belangrijk, voelen evenmin, maar doen, doen en nog ‘s doen des te meer.
Zo werd ik zonder het in de mot te hebben een professionele overpresteerder. Ik werd een krak in taakjes die ik toegewezen kreeg zo snel mogelijk uit te voeren en al met het volgende te beginnen zonder te pauzeren. Genieten of plezier beleven aan het volbrengen of het goed doen van iets ontging me t-o-t-a-a-l. Ik deed alles vanuit inspanning, met moeite en vanuit een beklemmende angst niet te voldoen aan wat van me verwacht werd of om niet genoeg te doen of om het niet snel genoeg te doen.
Ontwaken uit de ‘zich haasten valkuil’
Het heeft best erg lang geduurd eer ik me bewust werd hoe diepgeworteld deze gewoonte was geworden om me systematisch te haasten bij alles wat ik deed en om stelselmatig veel te veel hooi op mijn vork te nemen. Het is iets waar ik nog steeds behoorlijk waakzaam op mag zijn. Voor ik het goed en wel besef, ben ik mezelf weer aan het voorbij hollen, doe ik 13 dingen tegelijkertijd of staan er 25 tabbladen open op mijn pc.
Toen ik aanvankelijk met natuurlijk zien begon te experimenteren, was ik me helemaal niet bewust dat deze gewoonte om me te haasten ook een grote impact op mijn zicht had. Ik nam helemaal geen tijd om te kijken en was totaal niet aanwezig in het moment. Ik merkte op dat ik erg veel in het verleden vertoefde of over de toekomst piekerde.
Daarnaast kocht ik het ene boek na het andere en volgde de ene cursus na de andere… Krampachtig, zoals ik gewend was in het leven te staan. Ik was verbeten op zoek naar die ene oefening of die ene methode die me van mijn bijziendheid zou verlossen. Ik deed ‘de oefeningen’ als het ware mechanisch en beleefde er geen sikkepit plezier aan. Maar ik dacht wel dat ik de basistechnieken onder de knie had en toepaste.
Op haast militaristische wijze deed ik vlug vlug mijn ‘vision drills’ – als ik ze al deed – en verwachtte dan meteen resultaat. Na bv. wat palmen of zwaaien testte ik onmiddellijk of ik beter zag en meer van die dingen. Jaren heb ik in deze ‘loop’ vastgezeten. Ik gedroeg me als een kind dat tijdens een lange reis om de 5 minuten aan zijn ouders vraagt: ‘Zijn we er al?’. Geen wonder dat ik niet echt vooruit kwam.
Tijd om te kijken
In de loop van de tijd begon het me stilaan duidelijk te worden hoe dit patroon van haasten, me opgejaagd te voelen en doen, doen, doen mij en mijn zicht in de weg stond. Het was werkelijk telkens opnieuw mezelf en mijn gedrag observeren en me bewust worden dat ik die strenge juffrouw die ongeduldig met haar voet tikt en op mijn vingers staat te kijken, dat ik die zonder pardon de laan mag uitsturen. Ik mag die hardvochtige, autoritaire en meedogenloze lerares – die vooral alleen nog in mijn hoofd bestond – ‘deleten’ en zonder schaamte resoluut voor mijn eigen tempo en ritme kiezen.
Dat betekent concreet vrede vinden met mijn tragere ik, mezelf de tijd en ruimte geven om hier en nu aanwezig te zijn en geïnteresseerd te kijken en alle details en kleuren te verkennen. Of bij momenten zelfs schaamteloos te kiezen om helemaal niets te doen, te lummelen en de stemmen in mijn hoofd, die me dan willen laten geloven dat ik lui ben of een nietsnut, vriendelijk te bedanken. Waarom zou ik me haasten? Ik heb genoeg tijd om te zien wat er te zien valt op mijn tempo. Ik kies er voor om uit mijn hoofd te komen en mijn lichaam en mijn ogen te durven voelen. Ik weet wie ik ben en heb vrede met mezelf.
In welke mate voel jij je opgejaagd en welke impact heeft dit op je zicht? Deel het met ons in de comments hieronder.
Kom een dag ont-haasten en je eigen ritme en tempo vinden tijdens de 1 daagse retreats. HIER vind je alle info en de eerstkomende datum.
De blogs van Nancy L Neff inspireerden me bij het schrijven van deze blog.
Afbeelding van George Milton – Fotografie (pexels.com)
door Els D'hollander | aug 1, 2024 | hulpmiddelen, inspiratie, veel gestelde vragen, zotte oogyoga avonturen
Een belangrijke stap op je weg naar beter zicht is een minder sterke bril aanschaffen. Zo’n minder sterke bril is aan te raden wanneer de waas zonder je bril te overweldigend aanvoelt of wanneer je zonder je bril niet meer goed kan functioneren. Een minder sterke bril wordt ook een transitiebril of overgangsbril genoemd. Zo’n bril stelt je dan in staat om toch behoorlijk te functioneren terwijl je tegelijkertijd je ogen de ruimte geeft om opnieuw te leren ontspannen en bewegen.
Hoe bepaal je de sterkte van een minder sterke bril?
Het bepalen van de sterkte van een minder sterke bril hangt o.a. af of het gaat om een eenvoudige leesbril of om een bril om scherp in de verte te zien. Heb je een meer complexe visuele situatie dan kan het interessant zijn om je eerst goed te informeren – zie verderop in deze blog.
Eenvoudige leesbrillen hebben het voordeel dat je deze goedkoop in verschillende winkelketens vindt. Hierdoor kan je zelf gaan experimenteren met een brilletje van een kwart of een halve dioptrie minder dan je gebruikelijke leesbril.
Wanneer het gaat om een bril om scherp in de verte te zien, schaf er dan één aan waarmee je met beide ogen samen de 20/40 regel op de Snellen testkaart kan lezen. HIER kan je een officiële Snellen testkaart gratis downloaden. 20/40 is trouwens voldoende om auto te rijden. In deze blog lees je daar meer over.
Hou verder het aantal dioptrieën dat je vermindert gelijk voor beide ogen. Zo vermijd je dat er een verschil gecreëerd wordt tussen beide ogen of als er al een verschil in dioptrieën tussen beide ogen is, dat dit verschil groter wordt.
Ik herhaal 😉 Vermijd dat er een verschil in dioptrieën tussen je ogen ontstaat of dat het vergroot. We willen – op termijn – net beide ogen weer in balans brengen!
Naar de opticien voor een minder sterke bril
Afhankelijk van je situatie zal het al dan niet nodig zijn om langs te gaan bij de opticien om een minder sterke bril aan te schaffen. Misschien heb je ook een oogarts of optometrist nodig. Check deze video zodat je je goed voorbereid kan laten testen.
Heb je al wat ervaring met minder sterke brillen en heb je kennis van de technische aspecten dan kan je eventueel via online webwinkels een overgangsbril aanschaffen. Het scheelt behoorlijk in prijs.
In mijn praktijk hoor ik regelmatig dat een minder sterke bril aanschaffen vaak niet voor de hand liggend is en het nogal wat standvastigheid en doorzettingsvermogen vraagt. Soms word je ronduit betuttelend behandeld. Het is in vele gevallen een ‘oefening’ om op je strepen te leren staan. Dat is vaak voor mensen met sterkere brilglazen een uitdaging. Het pad naar beter zicht is immers op een dieper niveau in vele gevallen ook het pad naar waarachtig – in de zin van doorleefd – Innerlijk Leiderschap.
Ervaring van een klant ter inspiratie
Omwille van de specifieke visuele situatie van deze klant hadden we de aankoop van de verschillende brillen goed voorbereid. Deze klant wou naast een bril op sterkte, maar zonder cilinders, ook een minder sterke bril. Ze wist wat ze wou. Dit zijn haar ‘brillen-aankoop-perikelen’ ter inspiratie:
“Ik ben eerst bij een optiekzaak (zo’n keten, weet je wel) in een winkelcentrum langs geweest. tJa, die zijn goedkoop… Ik had eerder al vriendelijke verkoopsters gesproken, dus ik met goede moed daarheen. Maar toen de klant vóór mij vroeg of de cilinders wel nodig waren en de verkoopster daar categoriek ‘ja’ op antwoordde, wist ik al hoe laat het was.
Toen het mijn beurt was en ik vertelde dat ik van het voorschrift wilde afwijken, werd ik bestookt met vragen en argumenten. Het was eveneens werkelijk een probleem om haar aan het verstand te brengen dat ik naast de ‘gewone’ – maar een beetje aangepaste bril – ook nog een minder sterke bril wou. Er volgde een vergadering achter de schermen met de collega’s waaronder een verantwoordelijke of toch iemand die meer te zeggen had.
Ik kreeg een kleuterbehandeling…
Ze kwamen met 3 terug in de winkel met een soort ‘verdict’. Ik moest eerst een proefbril opzetten, maar er werd geweigerd te zeggen wat de sterkte was. ‘Of het om die cilinders ging’, vroeg ik. Effectief, het bleek over de cilinders te gaan en als ik die er echt uit wou dat dit dan duidelijk in mijn dossier moest staan en dat ik geen garantie had, enz. En dat ze zich baseren op hun theorieën, blabla. Ja, ik had namelijk in mijn poging de verkoopster mijn wensen duidelijk te maken gezegd dat ik een ‘alternatieve theorie’ volg.
Maar dat toontje, Els! Er werd gewoon over me heen gepraat! Ik had toen al zin om het daar voor bekeken te houden, maar goed, niet te snel iets opgeven, dacht ik. Zodoende gingen we dan uiteindelijk toch een ogentest met de proefbril doen.
In de testruimte kreeg ik nog wat argumenten van de verkoopster naar mijn hoofd geslingerd en dan als klap op de vuurpijl wou ze het licht uitdoen. Je weet wat ik toen vroeg, (red.: Kan het licht aanblijven, aub?) maar neen, dat ging niet. Ik insisteerde, maar de boze kleuterjuf zei tegen de weerbarstige kleuter dat áls we de test gingen doen, het dan zo zou verlopen zoals zij zei dat het moest!
Toen heb ik gezegd dat onze wegen toch te ver uit elkaar lagen en ben ik weg gegaan. De arrogantie, de betutteling en haar bazigheid, het was me teveel. Per slot van rekening, je komt als klant met een vraag en het is aan hun of ze er al dan niet aan willen of kunnen voldoen. Je hoeft je als klant eigenlijk ook helemaal niet te verantwoorden! Laat staan je zo te laten behandelen.
Ik twijfel eerlijk gezegd ook sterk aan de vakkennis van de verkoopster. Een uitspraak als ‘als het licht aan is, gaat uw pupil verwijden’ doet toch de wenkbrauwen fronsen. Ik hoorde haar ook zeggen ‘als je met één oog kijkt, ga je assimileren.’ Euh?! Bedoelde ze accommoderen? Maar wat heeft dat specifiek te maken met kijken met één oog? Men zegge het voort: laat je niet op zo’n manier behandelen, ga weg! Jij bent klant en als klant ben je nog altijd koning! Zoek tot dat je een opticien vindt die je met respect behandelt en vooral naar je luistert!
Het kan ook anders!
Na deze ervaring ben ik naar Optiek 33, een familiezaak, in de Hofstraat in Sint- Niklaas geweest. Dat was dag en nacht verschil. De man had van dr. Bates gehoord en heeft me prima geholpen. Hij was geduldig, respectvol, vriendelijk, … Zo hoor je behandeld te worden! Vertel het voort!”
Wat is jouw ervaring met een minder sterke bril aanschaffen? Heb jij een ‘dr. Bates en natuurlijk zien’ – vriendelijke oogarts, optometrist of opticien? Deel aub hieronder hun gegevens en jouw ervaring. Op deze manier help en inspireer je je medemens op het pad naar beter zicht.
Heb je een meer complexe visuele situatie of voel je je onzeker i.v.m. het afbouwen van je bril en het aanschaffen van een overgangsbril, dan kan je een individuele sessie overwegen. HIER vind je daar meer info over. Of doe mee met een 1 daagse retreat. Check HIER voor de eerstvolgende mogelijkheid.
Afbeelding van Wolfgang Kebsak via Pixabay
door Els D'hollander | mei 15, 2024 | inspiratie, oorzaken, poëzie
Dr. Bates wijdt in zijn boek ‘Perfect Sight Without Glasses’ een volledig hoofdstuk aan ‘Wat brillen ons aandoen’. Hij was niet bepaald een fan van brillen of lenzen. Uit onderzoek stelde hij namelijk vast het
volkomen normaal is dat ogen refractiefouten maken en dat de refractiefouten
nooit constant zijn. De meest voorkomende refractiefouten zijn bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.
HIER kan je trouwens het boek van dr. Bates online lezen of een kopie gratis downloaden.
Brillen, bron van alle ellende?
Dr. Bates stelde eveneens vast dat wanneer er ingegrepen wordt door middel van het voorschrijven & dragen van een bril – of lenzen – ogen niet anders kunnen dan voortdurend de refractiefout aan te houden die ze anders niet voortdurend zouden handhaven. Het zijn met andere woorden brillen – en lenzen – die de refractiefouten bestendigen en blijvend creëren. Ze zijn eveneens medeoorzaak van het voortdurend afnemen van het gezichtsvermogen waardoor de meeste mensen systematisch een sterkere bril – of lenzen – nodig heeft.
Natuurlijke afkeer van brillen
Iedere brildrager zal dit beamen: wanneer je voor de eerste keer een nieuwe bril opzet, voelt dit zeer vreemd aan. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik alle muren krom zag – en niet zo’n beetje krom! – telkens ik als kind een sterkere bril kreeg. ‘Je ogen moeten er nog aan wennen.’ kreeg ik dan van de oogarts te horen. En effectief na een tijd pasten mijn ogen zich aan… aan een – in wezen – veel te sterke bril.
Ik was wat dat betreft een braaf, maar vooral bang kind. Bang om blind te worden. Want dat was wat de oogarts me had verteld dat er zou gebeuren als ik mijn bril niet constant zou opzetten. Het was in mijn proces naar beter zicht cruciaal om mezelf mijn goedgelovigheid, onschuld en onwetendheid te vergeven, maar ook in het reine te komen met de oogarts. Dat laatste was/is best een ding…
Volgens dr. Bates hebben ogen een natuurlijke afkeer van brillen. In zijn praktijk merkte hij dat patiënten dikwijls niet konden wennen aan de brilsterkte. Gelukkig die kinderen en volwassenen die een bril op hun neus en voor hun ogen niet kunnen verdragen en hem weigeren op te zetten.
Hoe het komt dat je vaak een
te sterke bril krijgt na een bezoek bij de oogarts, optometrist of opticien, leer je in
deze video. Je leert er ook hoe je je
het beste voorbereidt op een consultatie bij de oogarts, optometrist of opticien.
Een streepje brillenpoëzie
Dr. Bates is lang niet de enige oogarts of optometrist die ontdekte dat brillen niet het duurzame antwoord op visuele problemen zijn. In het boek van Thomas Quackenbush ‘Relearning to see’ is een veelzeggend gedicht opgenomen. Het werd in 1969 geschreven door Joseph K. Kennebeck, een optometrist met meer dan 50 jaar ervaring!
Tussen haakjes, Tom was mijn eerste ‘vision teacher’. Hij woonde toen nog in Nijmegen, maar ondertussen is hij al een hele tijd met pensioen en woont hij terug in de USA.
I have worn them so long,
Will my eyes ever be strong?
Time was when I
That light must be bright…
Too many are wearing glasses,
They put them on too soon;
For looks, for sight, for pain and strain,
They wear them night and noon.
I’ve done my best to tell the rest
That of glasses I would beware;
You’ll find it’s true, I’m telling you
Glasses will not get you there.
Het is me niet duidelijk of deze optometrist bekend was met het gedachtengoed van dr. Bates, maar gelukkig wij wel 🙂 Wat is jouw ervaring met nieuwe brillen? Deel het in de comments hieronder. Dankjewel.
Tot slot
Tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen kan je je komen onderdompelen in een bad van natuurlijk zien. Want weten en kennis hebben van natuurlijk zien, is een eerste en belangrijke stap, maar het toepassen; brillen & lenzen afbouwen en waarachtig inzicht hebben in wat natuurlijk zien precies is, dat is vaak een struikelblok.
Check
HIER wanneer je aan de eerstkomende retreat kan deelnemen.
door Els D'hollander | feb 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
De intentie waarmee je met natuurlijk zien start of bezig bent, wordt dikwijls over het hoofd gezien. Nochtans valt of staat je succes op weg naar beter zicht ermee. Het lijkt zo klaar als een klontje dat je intentie ‘terug beter willen zien’ is. En dat is het ook, maar tegelijk is dit één van de subtielere valkuilen in het land van waas. En je raadt het al… Ik ken deze valkuil bijzonder goed en heb er laaaang in vast gezeten. Zonder dat ik me er echt van bewust was.
Onze ‘fouten fixen’ mentaliteit
Zoals zovelen was ik eigenlijk – ondanks mijn ‘mooie’ intentie – toch ‘geheel ende volledig’ gefocust op wat ik allemaal niet zag en wou ik die waas weg. Ja, ik had een dagelijkse routine, maar ik deed ‘de oefeningen’ op een eerder mechanische wijze. En – als ik helemaal eerlijk met Mezelf was – vooral om zo snel mogelijk resultaat te zien. Of eerder… Direct verbetering van mijn zicht te eisen telkens ik iets voor mijn ogen had gedaan. Ik wou ze onbewust toch ‘fixen’. Ik was dan ook totaal geprogrammeerd in het mechanische wereldbeeld waarin alles wat in onze ogen fout of slecht is op één of andere manier gefixt wordt. Euh, wat zeg ik? Gefixt moet worden.
De ‘training’ om onze aandacht vooral te richten op wat fout is en zodoende verbeterd moet worden, begint al op zeer jonge leeftijd. Scholen bv. zijn daar erg goed in. Is het niet interessant om vast te stellen dat wanneer je nu bv. aan een rode pen denkt, er een zeer grote waarschijnlijkheid is dat je een rode pen haast automatisch associeert met: ‘fouten en moeten verbeteren.’
Deze zaadjes van dit mechanisch wereldbeeld die systematisch en consequent in ons denken gezaaid werden (en worden), groeiden willens nillens uit tot meestal onbewuste fundamenteel diep verankerde overtuigingen als daar zijn: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben met de foutjes die ik maak. Ik moet ‘gefixt’ worden.’
Onze ogen als ‘klokkenluiders’
Ogen lijden enorm onder dit soort geloofsovertuigingen en laten dat op allerlei manieren zien. De waarheid is dat onze lichamen – in casu onze ogen – geen fouten maken! In tegendeel! Ze zijn bijzonder intelligent en wijs. Waas is met ander woorden geen foutje van onze ogen. Laat ik het nog ‘s herhalen 🙂 Er is echt niets mis met onze ogen! Ze laten je niet in de steek!
Ze hebben een hele goeie reden om te zien zoals ze zien, ook al is dat bv. wazig of dubbel of wat dan ook. Ze laten ons weten dat we onder chronische spanning staan al was het maar omdat we onbewust gaan geloven zijn dat we niet goed zijn zoals we zijn en moeten gefixt worden… Natuurlijk zien zal dan ook voor geen millimeter werken zolang we het vanuit die diepgewortelde ‘fixmentaliteit’ benaderen. Met natuurlijk zien willen we net het vertrouwen in het zelf genezend vermogen van onze lichamen en ogen voeden. In deze video ga ik hier nog wat dieper op in.
De intentie paradox
En zo komen we tot de ogenschijnlijke tegenstelling met betrekking tot de intentie waarmee je natuurlijk zien in je leven toepast: je doet het om beter te zien en tegelijkertijd kan het je waarachtig niets schelen wat het je oplevert want je hebt vrede met wat nu is. Dat is een ‘zuivere’ intentie. Inderdaad, dat is best ‘tricky’ – hahaha.
Wat kan helpen om je intentie ‘zuiverder’ te houden en als het ware ‘af te kicken’ van de ons opgedrongen ‘fixmentaliteit’, is om natuurlijk zien helemaal anders te benaderen. Je focus als het ware te verleggen. Je doet het bijvoorbeeld om goed voor Jezelf en je ogen te zorgen. Of eenvoudigweg voor het plezier of de ontspanning ervan. Wat als je ingesteldheid er één is van een nieuwsgierige onderzoeker? Enthousiast om met één of andere activiteit of spel voor je ogen te experimenteren en je te verwonderen over alle mogelijke resultaten. Alles wat zich aandient verwelkom je. Het mag er zijn. Kan je het verschil in benadering voelen?
Moraal van het ‘intentie verhaal’
Vraag je vanaf nu bij elke ‘oefening’, die je voor je ogen doet, af wat je intentie werkelijk is? ‘Waarom doe ik het? Wil ik ze toch ‘fixen’ of doe ik het voor het plezier? Gun ik mijn ogen een momentje van ontspanning? Durf ik hier en nu zomaar voor Mezelf kiezen?’
Wedden dat je ogen enthousiast reageren?! Met heldere flitsen of een ontspannen gevoel bijvoorbeeld. Laat het weten. Deel je ervaring met deze andere invalshoek hieronder in de ‘comments’. Dankjewel en veel plezier op je pad naar beter zicht.
Als je merkt dat je toch steeds weer in de ‘fixmentaliteit’ vervalt, kan je overwegen om een 1 op 1 sessie te boeken. We creëren dan de tijd & ruimte om samen verwonderd op onderzoek te gaan.
Foto van Dustin Humes op Unsplash
door Els D'hollander | dec 15, 2023 | dr. Bates activiteiten
Toen ik – jaren geleden – met natuurlijk zien startte, had ik een bloedhekel aan ‘de letterkaart’. Zelfs nog maar een glimp van dat ding zien, deed mijn adem stokken en mijn lichaam verkrampen. Ik werd er vaak ook letterlijk misselijk van en in bepaalde omstandigheden lokte de letterkaart zowaar een regelrechte paniekaanval uit. Fascinerend toch?! Hoe zo’n stukje wit papier met zwarte letters dergelijke reacties kan ontketenen!
Reality check
Maar ja… Naar zo’n letterkaart kijken, confronteerde me dan ook loeihard met de realiteit… Vanop de ‘geijkte’ afstand zag ik zelfs de grootste letter niet. Ik kon er niets van maken. Nada. Niente. Tipota. Mijn ogen waren toen zo gespannen dat ik – bij wijze van spreken – bijna met mijn neus tot aan de letterkaart kwam om die grootste letter te kunnen zien. En dat terwijl ‘normale mensen’ de kleinste lettertjes van diezelfde letterkaart vanop 6 meter zonder problemen scherp en helder konden zien.
Oooh, wat voelde ik me een mega grote mislukking! Ik, die gewend was zowat alles wat ik probeerde moeiteloos te kunnen, kon zoiets banaal als zien niet. De letterkaart ‘triggerde’ dan ook mijn grootste angsten, die van het niet te kunnen, niet goed genoeg te zijn, dom te zijn en uitgelachen te worden. Daaronder schuilde mijn angst om niet geliefd te zijn zoals ik ben door de mensen die mij het nauwst aan het hart lagen, mijn ouders en mijn moeder in het bijzonder. En het zat diep, heel diep.
Voelen is de sleutel
Het werd een lang en pittig proces om in het reine te komen met letterkaarten. Ik was namelijk bijzonder vernuftig in het omzeilen van het voelen wat die letterkaarten in mijn lichaam teweeg brachten. En laat dat nu net de sleutel zijn. De sensaties in je lijf voelen zonder oordeel. Als dat lukt, kan het behoorlijk snel gaan. Maar goed. Mijn weg was langzaam maar zeker 🙂
Uiteindelijk kon ik die negatieve geloofsovertuigingen, gevoelens & emoties die ik met letterkaarten associeerde meer en meer ontkoppelen of neutraliseren. Niet dat het mijn favoriete ‘tool’ werd of is. Maar ‘zeg nooit nooit’ – hahaha 🙂
Maak het jezelf gemakkelijk
Een belangrijke stap was de letterkaart te gebruiken op een afstand waarop ik enkele rijen kon lezen. Aanvankelijk kreeg ik dan te maken met stemmetjes in mijn hoofd die me wouden laten geloven dat ik een bedriegster was. Tot ik inzag hoe streng ik voor mezelf was. Een marathonloper die herstelt van een blessure aan zijn voet zal aanvankelijk toch ook kortere afstanden lopen, niet?!
Het werd me ook duidelijk dat gewoon ‘blind staren’ naar een letterkaart – zelfs op kortere afstand – en hopen dat de letters op magische wijze zouden uitklaren niet meteen een geniale strategie was.
Spelen met de letterkaart
Maar ik ontdekte dat als ik er een spel van maakte, de letters zomaar helderder werden. Eureka 🙂 Dit zijn enkele van de spelletjes die ik speel met de letterkaart. Misschien zit er ééntje tussen dat je aanspreekt?
- Ik sluit mijn ogen en laat de letterkaart in mijn verbeelding van links naar rechts springen. Of van boven naar onder. Ik focus daarbij op de beweging van de letterkaart, niet zozeer op de letters.
- Als ik naar de letterkaart kijk, blijf ik me ook bewust van de periferie en alles wat daar al dan niet in beweegt. Het liefst hang ik een letterkaart aan een venster op. Op deze manier heb ik een interessante periferie.
- Als ik naar de letterkaart kijk, stel ik mezelf de vraag of ik de letters zie bewegen (niet zozeer of ik de letters zie).
- Ik sluit mijn ogen en beeld me een pikzwarte poes in die in de letterkaart van letter naar letter springt of met haar of zijn staart rond de letters draait. Soms verstopt de pikzwarte poes zich achter een letter en zie ik enkel zijn of haar oortjes of een stukje staart 😉
- Als een rij te wazig is om de letters te onderscheiden, dan tel ik de wazige vlekjes en teken ik met mijn neuspenseel rond de contouren.
- Ik kies een letter en tel hoeveel keer ik deze letter op de letterkaart terug vind.
Een leuke variante op spelen met de letterkaart zijn woordzoekers. Welke woorden ontdek je in deze woordzoeker? De eerste 4 woorden waar je oog op valt, worden jouw persoonlijke mantra voor je ogen. Op deze website kan je je eigen woordzoeker maken. Wat dacht je om er één te maken met de goede kijkgewoontes?
De missie van meester Letterkaart
Net als juffrouw Waas – die je in deze blog beter kan leren kennen – is haar collega, meester Letterkaart, een eerlijk & toegewijd leraar. Hij vertelt me zonder pardon of ik ontspannen kijk of niet. Ik kan mezelf niet voor de gek houden dat ik kalm, ontspannen en gecentreerd ben – hoe graag ik dat ook doe – als mijn zicht wazig is! Dat is buiten meester Letterkaart gerekend – hahaha.
Hij doet dat niet zozeer om me een slecht gevoel te geven, maar eerder om me erop te wijzen dat ik behoefte heb aan zachtheid, veiligheid, ontspanning en vertrouwen. Zijn missie is om me zelfzorg, balans en zelfliefde bij te brengen en de wetenschap dat ik helemaal oké ben zoals ik hier en nu ben. Als ik dat zo bekijk, nou, dan wordt meester Letterkaart zowaar mijn bondgenoot. ‘Het kan verkeren’ zei Bredero 🙂
Wat is jouw ervaring met meester Letterkaart? Welke sensaties brengt hij in je lichaam teweeg? Hoe is je verhouding met hem? Deel het hieronder. Dankjewel
Ondersteuning nodig met het verbeteren van je relatie met meester Letterkaart? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door Nancy L. Neff coaching and healing
