door Els D'hollander | nov 1, 2023 | boeken, inspiratie, oorzaken
‘Waarom zou ik in hemelsnaam vrienden worden met ‘de waas’? Ik wil er juist vanaf! Waas is eerder ‘mijn vijand’ die me – nota bene – flink saboteert in mijn doen en laten! Ik baal er van! Hoe sneller die waas verdwijnt, hoe beter!’
Ik heb werkelijk errug lang in deze ‘loop’ of valkuil vastgezeten. Ik zag echt niet waarom vrienden worden met de waas zo belangrijk was. Nog minder snapte ik wat dat dan precies inhield. Was vrienden worden met de waas, dan niet ‘gewoon’ mijn bril afzetten en wazig zien?
What you resist, persists
Wat ik niet doorhad, was dat ik helemaal geen vrede had met ‘de waas’, maar juist (onbewust) errug veel weerstand tegen de waas had. En … what you resist, persists! Alles waar je je tegen verzet, dat blijft hardnekkig aanwezig. En wordt vaak ook erger!
Zo palmde ik niet voor het plezier van het palmen of om mijn ogen even te ontspannen. Nee, nee, wanneer ik palmde, verwachtte ik – nee, eiste ik – op een soort passief agressieve manier resultaat! In de zin van ‘Als… dan…’. Regelrechte manipulatie dus – hahaha. Daar trapt juffrouw Waas – wat verderop leer je haar kennen – absoluut niet in 😉
Ik zat onbewust goed vast in een zeer yange, dwangmatige manier van ‘zijn’. Voor wat hoort wat, no pain no gain, nu onmiddellijk resultaat willen, blijven proberen, doen, doen, doen en als ik faalde nog beter mijn best doen. Niet verwonderlijk in onze extreem yang georiënteerde maatschappij trouwens.
Mijn ‘natuurlijk zien routine’ was dan ook geen succes. In deze video leg ik verder uit wat er aan de hand is als oogyoga, de dr. Batesmethode en natuurlijk zien niet werken.
Waarom zie ik waas?
Daarnaast zijn we ook zo gewend om dat wat ons niet bevalt of past te negeren, te elimineren, weg te lachen, weg te snijden, te minimaliseren, kortom te ‘cancellen‘. We doen er van alles mee behalve er verantwoordelijkheid voor nemen.
Zo ook met waas. Waas komt altijd ongelegen. We hebben er geen tijd voor. En met brillen of lenzen maken we snel komaf met de waas. Ook lasik doet dat, op een nog dieper niveau! Het symptoom is dan ogenschijnlijk ‘weg’, maar de oorzaak is er nog steeds.
In het natuurlijk zien gedachtengoed is waas net als pijn een ‘feedback loop’ van ons lichaam. Waas laat ons weten hoe het met ons visueel systeem gesteld is. Haast automatisch verwensen we ‘de waas’. Maar wat als we onze kijk op waas veranderen en hem als boodschapper zien? Interessant toch?!
Dr. Bates ontdekte dat de oorsprong van om het even welke zichtafwijking een gedachte is, een ‘verkeerde’ of stressvolle gedachte meer bepaald. Een ‘verkeerde’ gedachte over wie we werkelijk zijn of een stressvolle gedachte over onze relatie met de ander & de wereld. Een gevolg daarvan is dat we letterlijk of figuurlijk gaan staren. En staren geeft altijd wazig zicht.
Vrienden worden met de waas
In haar boek ‘Natuurlijk zien en de Batesmethode’ stelt Saskia Naber voor om de waas als een lerares te zien en haar een naam te geven: juf of juffrouw Waas bijvoorbeeld. Juf Waas is tijdelijk in je leven aanwezig en nodigt je uit om voor Jezelf te kiezen, zachter voor Jezelf te zijn en beter voor Jezelf te zorgen. Ze wil je ook graag leren om in haar aanwezigheid helemaal te ontspannen. Als je dat kan, verdwijnt ze vanzelf.
Juffrouw Waas is trouwens erg toegewijd aan de haar opgedragen taak en wijkt niet! Ze kan hierdoor ogenschijnlijk als een harde meedogenloze tante over komen. Of spiegelt ze ons in dat geval enkel hoe hard en meedogenloos we voor Onszelf zijn? Ja, de lessen van juffrouw Waas kunnen beslist pittig zijn en je kan er een hele kluif aan hebben.
Moraal van het verhaal
De ‘clou’ is dus om helemaal vrede te hebben met de waas; om de waas niet weg te willen, maar hem te verwelkomen! Want op de korrel beschouwt is er geen scherp en helder zicht zonder waas. Waas en helder zicht zijn als 2 kanten van dezelfde medaille.
Wist je trouwens dat mensen met zogenaamd goed zicht ook regelmatig wazig zien? Het verschil is dat ze er niet zo heel veel aandacht aan besteden omdat ze (onbewust) weten dat ze goed zien. Punt. Ze twijfelen daar niet aan en blijven ontspannen bij het verschijnen van de waas.
Vergemakkelijkt juf Waas het vrienden worden met de waas voor je? Wat voel je als juf Waas in de buurt is? Welke emoties ervaar je in het bijzijn van juffrouw Waas? Welke sensaties in je lijf voel je als juf Waas ten tonele verschijnt? Deel je ervaringen en plaats een reactie hieronder. Dankjewel!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van je weerstand tegen juffrouw Waas? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Image by tirachard on Freepik
door Els D'hollander | aug 31, 2023 | inspiratie, zotte oogyoga avonturen
In een VORIGE blog had ik het over hoe weerstand een veel voorkomende ‘roadblock’ op het pad naar beter zicht is. Je bewust worden van de manieren waarop weerstand zich toont, is een eerste stap om deze wegversperring op te ruimen. Als je vervolgens de angsten die er achter liggen herkenning geeft, transformeer je die weerstand in ‘no time’.
Hoe dat precies in zijn werk gaat, illustreer ik in deze blog graag aan de hand van een passage uit mijn ogendagboek waar ik op een bepaald moment nogal wat weerstand ondervond en hoe ik daarmee om ging. Ontdek hoe het bij tijden zelfs ronduit wonderbaarlijk was!
“Ik had om 11u een afspraak met een traumatherapeute. Het was ongeveer een uurtje tot daar. Ik verwachtte weinig verkeer omdat het vakantie was, maar ik vertrok toch een uur en een kwart op voorhand. Kwestie van goed op tijd te zijn en nog wat te kunnen ‘chillen’ voor de sessie. Alles onder controle dus – hahaha.
De avond ervoor had ik ook al even de route gecheckt en ik wist ongeveer hoe ik moest rijden. In het dorp zelf zou ik de Garmin – de gps – opzetten. Dat was het plan. Ja, ik had me goed voorbereid, maar toch voelde ik me zenuwachtig. Een combinatie van me bewust zijn dat de sessie wel ’s één en ander zou kunnen beroeren, de angst om me kwetsbaar op te stellen én de angst voor het onbekende. Ik wist dat we dingen gingen opruimen die ik heeeeel lang niet onder ogen had durven zien. Bijgevolg was ik alert dat weerstand wel ’s een slag kon slaan.
Enfin, ik was nog maar net goed en wel vertrokken en door een onoplettendheid miste ik de straat om naar de autosnelweg te rijden. ‘Hahaha’, dacht ik, ‘Wonderbaarlijk. Daar is ‘mijn’ weerstand al.’ Ik keerde me om en reed vrolijk verder. Maar enkele kilometers verderop miste ik zowaar de oprit van de autostrade! Dit was nota bene een weg die ik al minstens 1000 keer gereden had, bij wijze van spreken. Het was niet dat ik die weg of oprit niet kende. Maar ‘plots’ overviel me een twijfel waardoor ik die oprit miste!
Bijgevolg moest ik helemaal omrijden om op de snelweg te komen. Ik kon er nog om lachen, maar ‘t was toch al wat minder – hahaha. Ik was onder de indruk dat ‘mijn’ weerstand toch groter bleek dan ik ingeschat had. Ondertussen zag ik de tijd tikken en stemmetjes in mijn hoofd deden hun eerste offensief.
Maar de moraal was nog relatief hoog en ik wist die snode stemmen te counteren. Ik had immers voldoende tijd ingecalculeerd. Huppa, de snelweg op en volle gas richting traumatherapeute. Zoals verwacht ging het vlotjes op de Antwerpse ring. Maar ‘Meneer Twijfel’ had besloten zich niet zomaar over te geven. Nee, nee. Hij begon in mijn hoofd tweespalt te creëren: ‘Els, het is de E313 die je moet nemen. Nee, het is de E34. De E313! Zeker weten. Of toch de E34?’. En dat ging zo maar door.
Kwam er nog een stem tussen die ingehuurd was om me een schuldgevoel aan te praten: ‘Je had je toch beter moeten voorbereiden, hé Els. Waarom heb je de route gisterenavond nu niet opgeschreven? Dan had je dit nu niet voor. Zet je gps op. Allez, zet die op. Waarom wil je nu per se zonder gps rijden? Doe ’s normaal. Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? ’
Maar het was net iets te laat om met die gps te beginnen prutsen. De splitsing was nu. Gelukkig sprong mijn fotografisch geheugen, mijn trouwe bondgenoot, me te hulp en samen wisten we die stemmen te temmen. Ik was zeker dat het de E34 was, afrit 22. So far so good. ‘En goed geprobeerd, stemmetjes in mijn hoofd!’ 😉
Toen afrit 22 naderde, besloot ik – zoals gepland – de gps op te zetten. Wat denk je? De gps weigerde dienst. Een slecht contact deed hem steeds weer uitvallen. Een lichte paniek sloeg me om het hart. Ik kreeg het enorm warm en voelde mijn borstkas verkrampen. Bovendien was het ook behoorlijk warm buiten.
Ik haalde regelmatig diep adem, ontspande bewust mijn schouders en deed een lichaamscheck. Toen bedacht ik me dat vanaf de afrit ook pijlen richting het dorp zouden staan. Vroeger – voor het ‘gpsen tijdperk’ – vonden mensen op deze wijze zonder problemen de weg. Zo gezegd zo gedaan. Maar toen ik in het dorp was, wist ik het niet meer. Ik zette me aan de kant in een poging om de gps aan de praat te krijgen. Tevergeefs. Hij bleef steeds weer uitvallen. Ondertussen had ik nog maar 10 minuten om op tijd bij de therapeute te zijn.
Hoe goed voorbereid ik ook was (geweest), ik viel geheel ende volledig ten prooi van paniek. De stemmen in mijn hoofd dreven de aanval op en hielden niets van mij en mijn vastberadenheid heel. Als klap op de vuurpijl stak een zware bui van verlegenheid op. Ik had het ook extreem warm gekregen, ademde nog amper en mijn gezicht zag er niet uit – vond ik. Ik voelde me zodanig ongemakkelijk dat ik de weg niet durfde vragen aan voorbijgangers.
Als ik in dit soort situaties terecht kom, weet ik ondertussen dat het tijd was om een ‘ingreep van hogerhand aan te vragen’ – hahaha. Dat deed ik ook. Ik ademde diep en zei in mezelf: ‘Moeder, vader, waar jullie nu ook moge zijn, onze relatie tijdens deze aardse verschijning was zeer moeilijk en pijnlijk, maar ik weet dat jullie – daar waar jullie nu zijn – heel veel van me houden. Ik heb hier en nu jullie hulp nodig. Leid me a.u.b. op tijd tot bij de therapeute. Ik ben jullie eeuwig dankbaar.’
Ik ademde opnieuw een paar keer heel diep en besefte ten volle dat ik deze situatie zelf aan het creëren was. Iets in mij was zo bang van de confrontatie die er tijdens de sessie zat aan te komen dat het alles in het werk stelde om dat te verhinderen. Ik herkende de angst en gaf hem ook erkenning. Dat stelde mijn innerlijk kindje gerust. Ik voelde hoe een soort aanvaarding over me heen kwam.
Ik nam de Garmin en als bij toverslag werkte hij! De gps leidde me probleemloos tot bij de therapeute. Ik was zelfs 5 minuten te vroeg. Ik bedankte mijn moeder en mijn vader hartelijk en belde opgelucht aan. ‘Oef, ik heb het gehaald – hahaha’ dacht ik.
Tot mijn verbazing ging niet de deur, maar het raam open. ‘Ooh, hadden wij nu al afgesproken?’ vroeg de therapeute verwonderd. Ik begreep er geen snars van. ‘Euh, ja, om 11u’ zei ik. ‘Het is 10u’ opperde de therapeute. Ik kon mijn oren niet geloven en viel compleet uit de lucht. ‘Wat? Is het nog maar 10u?’ vroeg ik vol ongeloof. Ik denk dat mijn gezicht goud waard was – hahaha. ‘Ja’ glimlachte de therapeute. ‘Maar, het is oké. Kom maar binnen.’
Binnen vertelde ik hoe weerstand me parten had gespeeld om daar ‘op tijd’ te geraken. Het ijs was meteen gebroken. We konden niet anders dan er enorm hartelijk om lachen. Want hoe grappig was het niet dat ik – ondanks al die weerstand – toch precies een uur te vroeg was. Blijkbaar was er ook iets in mij dat heel erg naar heling verlangde. En geheel toevalligerwijze had de therapeute om 10u tijd voor me. Het was een bijzonder interessant sessie waarbij ik na het doorvoelen van bepaalde emoties opmerkte dat mijn zicht helderder werd.”
Tussen haakjes een ogendagboek bijhouden heeft zo z’n voordelen. HIER lees je waarom.
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe ga jij er mee om? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
door Els D'hollander | aug 1, 2023 | inspiratie, oorzaken
Weerstand om weer te zien met mijn eigen ogen? Ik? ‘Tuurlijk niet! Ik wil zien! Ik wil net van die stomme bril vanaf.’ denk je misschien. En dat is ook zo. Je wilt zien en tegelijkertijd zal je versteld staan op welke ingenieuze wijze je brein – in het Engels ‘mind’ – je met tig vormen van weerstand ‘saboteert’.
Ik weet – helaas – errug goed waarover ik spreek. Ik mag me zonder schroom een ‘expert in weerstand’ noemen. Mijn wonderbaarlijke brein heeft me echt heel lang op verschillende, zeer vernuftige wijzen om de tuin geleid 🙂 Ik kwam dan ook maar moeizaam vooruit op mijn pad naar beter zicht.
Voor alle duidelijkheid: deze blog heeft niet de bedoeling om je een schuldgevoel aan te praten. In tegendeel! Het gaat er net om je meer en meer bewust te worden van ‘de kracht binnen in jezelf’ en de oneindige creatie mogelijkheden ervan.
Weerstand is ‘part of the deal’
Ergens is het logisch dat er weerstand opduikt want in vele gevallen IS er namelijk een goeie – wat zeg ik – een zeer goeie reden waarom je wazig bent gaan zien. Dat is niet zomaar of per toeval. Die specifieke reden is zeer persoonlijk en heeft over het algemeen te maken met één of andere angst en ‘je veilig willen voelen’.
Je veilig voelen is één van dé belangrijkste basisbehoeften van een mens en ons brein en lichaam gaan ver – heel ver zelfs – om deze basisbehoefte te vervullen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je brein er alles aan doet om het bij ‘het oude’ te laten en je kost wat kost ‘veilig’ te houden.
Toch ook een belangrijke voetnoot! Niet iedereen die zich op het pad naar beter zicht begeeft, ondervindt weerstand. Elkeen is uniek en heeft zijn/haar unieke manier om met ‘de dingen des levens’ om te gaan.
Bewust worden is de eerste stap
Je bewust worden van de verschillende vormen van weerstand is een eerste en echt belangrijke stap. Per slot van rekening, als je je er van bewust bent, kan je het omarmen, vervolgens loslaten om het te veranderen & helen. Laten we een duik nemen in het ‘assortiment weerstand’ – hahaha.
Een niet te onderschatten vorm van weerstand op het pad naar beter zicht is ongeduld. Zoals bijvoorbeeld (onbewust) eisen dat je direct weer beter ziet omdat je één of andere Batesactiviteit doet of deed. Het werkt voor geen meter. Ik pleit schuldig ‘by the way’ 🙂 Ongeduld is onbewuste weerstand tegen leren en veranderen.
Weer beter met je eigen ogen gaan zien, houdt in dat je je kijkgewoontes verandert. Immers, goede kijkgewoontes geven goed zicht, slechte kijkgewoontes slecht zicht. Gewoontes veranderen is een proces en vraagt tijd. Het wakkert tegelijkertijd vaak de angst voor verandering aan. Ook de angst voor het onbekende kan een rol spelen. Wie ben ik zonder mijn bril of lenzen? Wie ben ik zonder wazig zicht? Hoe gedraag ik me als ik goed zie?
Minder doen meer zijn
Als je wazig ziet, mag je er donder op zeggen dat je je vaak (onbewust) overweldigd voelt. Tegelijkertijd heb je de gewoonte ontwikkeld om desondanks door te gaan. Het gevoel van overweldiging voelt dermate vertrouwd dat je er vaak nog een schepje bovenop doet.
Er was bijvoorbeeld een tijd dat ik geabonneerd was op de nieuwsbrief van zowat elke natuurlijk zien leraar die ik ontmoette. Ik kocht ook elk ‘natuurlijk zien’ boek of elke cursus die mijn pad kruiste. Ik zou maar ’s een bepaalde techniek mislopen, weet je wel. Ondertussen had ik echt niet in de mot dat dit een geraffineerde zet van mijn brein was om me weg te houden van het daadwerkelijk toepassen van de methode. Ik was enkel ‘druk bezig’ met het vergaren van kennis.
Ik was ook zó gewend om niet te voelen – of beter gezegd – om me te verzetten tegen dat voelen. Als het zien niet lukte dan moest ik maar beter mijn best te doen, meer proberen, nog meer cursussen doen, meer doen doen doen zoals een rasechte strever. Ik blonk echt uit in mezelf forceren om dingen te doen die ik echt niet leuk vond om te doen, maar die ik uit plichtsbewustzijn toch deed.
Tot e-i-n-d-e-l-ij-k mijn frank viel – in Nederland valt het kwartje 🙂 – ‘Less is more, els’. Minder doen, meer zijn. Dat gevoel van overweldiging is net een signaal om te ontspannen en een uitnodiging om het kalmer aan te doen. Tot op heden nog een uitdaging. Ik verval gemakkelijk in doen doen doen. En dan zijn mijn ogen daar, mijne trouwe dienaars, om me er attent op te maken.
Nog meer weerstand in de aanbieding 😉
Geloof het of niet, maar weerstand heeft nog veel meer ‘vermommingen’ in zijn mars. Hierna deel ik ter inspiratie nog een kleine greep uit de ‘weerstand trukendoos’ 🙂 Ik heb ze bijna allemaal uitgetest 😉
Als ik mezelf op volgende uitspraken of gedachten betrap, weet ik dat ik ‘weerstanditis’ heb:
- Het werkt toch niet voor mij.
- De situatie met mijn ogen is anders en echt wel complex.
- Met mijn oogproblemen weten ze geen raad. Ik heb al zoveel geprobeerd en niets lukt.
- Het is veel te ver om er naar toe te gaan.
- Het is veel te duur.
- Het duurt allemaal veel te lang.
- Ik heb nu geen tijd. Ik doe het straks wel.
- Ik moet eerst dit afwerken en daarna doe ik iets voor mijn ogen.
- Ik begin er morgen mee of de 1ste van de maand.
- Enz. 😉
Ik was – ben – ook goed in mijn macht uit handen geven en anderen te gebruiken om ‘mijn’ weerstand te rechtvaardigen via excuses als daar zijn:
- Het is de schuld van mijn moeder & mijn vader, de kerk, …
- Als ik genoeg geld hebt dan …
- Ik vind maar niet de juiste leraar, therapeut, …
- Mijn familie begrijpt het/mij niet en ik wil mijn familie niet kwetsen.
- Ik moet eerst voor mijn vader zorgen. Vervang naar believen: mijn dochter, zoon, man, vrouw, kleinkind(eren), huisdier,… Je zet m.a.w. iemand anders op de eerste plaats i.p.v. jezelf.
- Mijn dokter zegt dat het toch niet werkt en dat ik blind word als ik mijn bril/lenzen niet draag of me niet laat opereren.
- Ik woon nu niet in de juiste omgeving, maar zodra ik verhuisd ben dan ga ik aan de slag.
- …
Weerstand ‘next level’
Ben je er nog? Fantastisch! Het is best heftig, I know 🙂 En het gaat nog dieper. Weerstand kan zich ook uiten door bijvoorbeeld ziek te worden, tegenslagen te creëren, druk bezig te zijn of gewoon tijd te verspillen. Het is uiteindelijk allemaal niets anders dan weerstand in actie en een manier om je uitstelgedrag te rechtvaardigen. We leven ook in een maatschappij die slachtofferschap faciliteert, maar onze ogen zijn net wegwijzers naar innerlijk leiderschap.
In DEZE blog illustreer ik aan de hand van een anekdote uit mijn ogendagboek hoe weerstand me parten speelde op een bepaald moment en hoe ik er mee om ging. Ontdek hoe wonderbaarlijk het er aan toe gaat!
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe manifesteert het zich? Herken je je in één van deze patronen? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
Voor het schrijven dan deze blog werd ik geïnspireerd door ‘LifeForce Abundance, Vision Improvement and Energy coach’ en fantastische ‘madam’ Nancy L. Neff en het boekje ‘Je kunt je leven helen’ van Louise L. Hay.
Image by benzoix on freepik.
door Els D'hollander | jan 15, 2023 | dr. Bates activiteiten, inspiratie
Een dagelijkse routine opstarten begint met ‘goede voornemens’. Dat zit dus snor aan het begin van dit nieuwe jaar 😉
Kennis hebben van de goede kijkgewoontes en de basisactiviteiten – zoals palmen, zwaaien, zonnen, enz. – is één ding. De volgende stap is de goede kijkgewoontes en activiteiten ook daadwerkelijk toepassen en integreren in je dagelijkse leven.
Hiervoor is het in eerste instantie nodig om de intentie te zetten om elke dag bepaalde activiteiten te gaan doen en er een dagelijkse routine van te maken. Kies die activiteiten waarvan je opmerkt dat ze je ogen ontspannen en die goed voelen.
Deze stap is ook een beetje ‘tricky’ want het gaat niet om oefeningen doen. In de zin van snel snel wat oefeningen voor mijn ogen doen en dan mijn dag verder zetten zoals gebruikelijk. Beter gaan zien gaat immers over kijkgewoontes veranderen met de bedoeling uiteindelijk 24/7 je ogen op een ontspannen en moeiteloze manier te gebruiken.
En zo’n dagelijkse routine is een ideale manier om de principes – zoals beweging, ontspanning, moeiteloosheid, enz. – die er achter zitten te ontdekken, te verkennen en je eigen te maken zodat goed zien na verloop van tijd weer ‘automatisch’ gaat.
Start je dag met je dagelijkse routine
Ik had aanvankelijk een enorme weerstand tegen een dagelijkse routine. Als ik ’s morgens wakker werd, waren er al meteen zoveel andere dingen om eerst te doen. Dingen die belangrijker en dringender waren, weet je wel. En voor ik het dan goed en wel besefte was de dag voorbij, had ik niets voor mijn ogen gedaan en had ik alweer een stok om mezelf te slaan. Niet bepaald bevorderlijk om beter te gaan zien…
Vandaar deze gouden raad 😉 Begin meteen als je wakker wordt en nog voor je uit je bed komt met je dagelijkse routine. Het is echt een keuze. Zet desnoods je wekker een kwartiertje of een half uurtje vroeger. Het hoeft niet zo lang te duren. Beter aanvankelijk 15 à 30 minuutjes dan niets 🙂
Begin alvast nog voor je opstaat
Help je lichaam zachtjes verder te ontwaken door het te rekken en te strekken. Als je dit doet, zal je merken dat je hoogstwaarschijnlijk ook gaat geeuwen. En geeuwen schakelt het natuurlijke ‘bevochtigingssysteem’ van je ogen in 🙂 Inderdaad, geeuwen stimuleert je traankliertjes en zorgt er op die manier voor dat je ogen voldoende bevochtigd worden en prettig aanvoelen.
Je kan vervolgens dé bekendste oogyoga oefening doen en dat is naar boven, naar onder, naar links, naar rechts, schuin boven links, schuin onder rechts, schuin boven rechts en schuin onder links kijken. Tot slot draai je je ogen nog ’s rond. Eerst met de klok mee en daarna tegen de klok in. Doe dit bij voorkeur met gesloten ogen en voel hoe ook je oogspiertjes rekken en strekken.
Na de oogyoga is een korte palmsessie welgekomen. Bovendien, als je net wakker geworden bent, zijn je handen nog lekker warm. Voel hoe die heerlijke warmte van je handen je ogen ontspannen. Visualiseer of beeld je in hoe je oogspiertjes rondom je ogen zich ontspannen, hoe het spiertje rondom je lens zich ontspant en hoe je oogbol weer perfect rond wordt. Voel hoe aangenaam dat voelt.
Na het palmen kan je nog enkele acupressuurpunten rondom je ogen lichtjes masseren of stimuleren zoals in DIT filmpje wordt uitgelegd. Of je kan een zachte oogbolmassage doen. Hoe je dat precies doet, dat ontdek je HIER. Of je kan je oogkassen rondom zachtjes bekloppen.
Afhankelijk van hoeveel tijd je hebt, kan je afronden met een korte ademsessie. Dat hoeft niets speciaals te zijn bv. gedurende 3 ademhalingen je natuurlijke adem observeren. Voel hoe je adem je lichaam in beweging brengt.
Enkele tips voor je dagelijkse routine van zodra je opstaat
Om je ogen meteen in beweging te brengen én te laten herinneren hoe ze van nature bewegen, kan je best meteen na het opstaan een 100-tal keer de lange zwaai doen. Wees je daarbij bewust van de tegenovergestelde beweging. Sluit ook ’s je ogen terwijl je zwaait en beeld je de tegenovergestelde beweging in. Let ook op je snelheid. Speel er mee.
Als de zon schijnt, ga dan ook enkele minuutjes zonnen. Doe een raam open en laat de heerlijke zonnestralen in je gesloten ogen schijnen. Z-a-l-i-g! Bekijk HIER hoe je precies zont. Ga na het zonnen nog even heel kort palmen.
Als je op deze manier elke dag je dag begint, zet je een trend die ongetwijfeld de manier hoe je je dag beleeft en je ogen gedurende de dag gebruikt zal beïnvloeden. Het wordt dan van hoe langer hoe gemakkelijker om ook gedurende de dag beter voor je ogen te zorgen en de goede kijkgewoontes toe te passen.
Sluit je dag af met een avondritueel
Je kan ‘s avonds een soortgelijke routine opstarten zoals rond zonsondergang nog even enkele minuutjes te zonnen.
Maak er een gewoonte van om een uur tot enkele uren voor je gaat slapen enkel in schemerlicht – zoals bv. kaarslicht of het licht van een zoutlamp – te vertoeven. Of zelfs geen licht 🙂 Over de vele voordelen van duisternis lees je HIER meer.
Vlak voor je gaat slapen, doe je opnieuw 100 x de lange zwaai. Doe hem zo traag mogelijk. Op deze manier neem je de beweging & ontspanning mee in je slaap.
En wanneer je in je bed ligt, kan je terug enkele minuutjes palmen terwijl je je minstens 5 dingen herinnert die je die dag beleefde en waar je helemaal vrolijk en dankbaar van werd. Voel opnieuw de vreugde! Verschijnt er een glimlach op je gezicht? Hoe zalig is dit om in te slapen 🙂
The next level
Wil je je dagelijkse routine naar een volgend niveau tillen dan kan je bv. rond de middag – wanneer er het beste licht is qua intensiteit – enkele activiteiten met de letterkaart integreren.
Ga ook bv. gedurende de dag regelmatig bewust ademen of knipperen of op de periferie letten of centrale fixatie toepassen. Keuze te over 🙂
Dit is een voorbeeld van een dagelijkse routine. Ieders pad is uniek. Wat voor mij werkt, kan voor jou niet werken en omgekeerd.
Wat past er bij jou? Hoe ga jij je dagelijkse routine vorm geven? Waar loop je tegenaan? Deel het hieronder
door Els D'hollander | nov 30, 2022 | dr. Bates activiteiten, events, inspiratie, oorzaken, werken met ELS
Steek jij bij de minste schemering het licht aan? Misschien doe je dat zowat automatisch? Maar wist je dat duisternis eigenlijk een bondgenoot om beter te zien is en dat deze reflex niet meteen een goede gewoonte voor goed zicht is? Dat komt omdat onze ogen net zoveel behoefte hebben aan duisternis als aan licht om goed of beter te kunnen zien. Dat heeft o.a. te maken met hoe onze pupillen functioneren en hoe ze bijdragen aan ons gezichtsvermogen.
De pupil heeft namelijk 2 ronde spiertjes: ééntje die de pupil laat samentrekken als er veel fel licht is en ééntje die de pupil laat verwijden als er weinig licht is om zo meer licht binnen te laten om het zien te vergemakkelijken. Je zou kunnen zeggen dat ze werken als een tandem: hoe beter de één kan samentrekken, hoe beter de ander kan verwijden en omgekeerd.
(Tussen haakjes: Het samentrekken van de pupillen saboteren we in deze moderne tijden meestal onbewust o.a. door het te pas en te onpas dragen van zonnebrillen. In deze video leg ik uit waarom dat zo is.)
Terug naar de duisternis, ‘onze’ bondgenoot om beter te zien 😉
Maar met die duisternis is het de dag van vandaag in ‘onze’ wereld vol lichtpollutie behoorlijk triestig gesteld. Die overdaad aan licht ’s nachts is eerder een recent fenomeen. Nog niet zo zot lang geleden was er veel minder lichtvervuiling en juist, ook veel minder oogproblemen en minder brillen.
Als we onze ogen te weinig op schemering en volledige duisternis trakteren, ontnemen we m.a.w. de pupillen de kans om enerzijds om te gaan met de subtiele verschillen in lichtintensiteit tijdens de overgang van schemering naar duisternis en anderzijds om zich aan de volledige duisternis aan te passen.
Wist je dat onze pupillen pas volledig verwijd zijn na ongeveer 50 minuten in de duisternis?
Lang leve lange donkere winternachten
Nu de dagen met rasse schreden korter worden en de avonden & nachten langer verlekker ik me er dan ook op om regelmatig ’s avonds in het donker te vertoeven of een nachtwandeling te maken. Doe je mee? Oh ja, uiteraard doe je dit zonder bril of lenzen! Maar hou het veilig!
Wanneer wandelen in het donker zonder je bril of lenzen een brug te ver is, dan kan je thuis starten met ‘duisternisgewenning’ 🙂 Zo kan je bv. een uur voor je gaat slapen alle lichten doven. Wedden dat het plezant is om te ontdekken wat je nog allemaal kan doen, maar vooral zien in ‘den donkere’ 🙂 En misschien gaat de kwaliteit van je slaap er ook op vooruit!
Nog een tip voor de absolute nachtwandelaar-beginner 🙂 Start met je eerste nachtwandeling tijdens een heldere nacht bv. bij volle maan of een zeer heldere sterrenhemel. Een wereld van lichtverschil 🙂
Ik geef toe dat zo’n wandeling alleen in het donker hier rond het meer waar ik woon een beetje een ‘stretch’ voor me is – hahaha. Bij tijden is mijn geest te onrustig om alleen in het donker te wandelen. Er komen dan teveel griezelige beelden of enge gedachten boven drijven.
Maar geen nood 🙂 Met een wandel metgezel heb ik daar minder of helemaal geen last meer van en eerlijk… Het is werkelijk z-a-l-i-g om in de duisternis te wandelen. Op het eind van zo’n nachtwandeling sta ik telkens weer versteld hoeveel ik zie en hoeveel verschil in duisternis er is.
Nachtwandelen ‘the next level’ 😉
Soms – als ik me echt veilig voel – doe ik aan nachtwandelen ‘the next level’ 😉 Dan dek ik mijn sterke oog af en wandel ik enkel met mijn zwakkere oog. Als ik dat doe, voel ik gelijk heel mijn lichaam opspannen en overvalt me een onbestemde angst. Het komt er dan op aan om goed te voelen en mijn gedachten te observeren. Gegarandeerd stokt aanvankelijk mijn adem en vertraagt mijn tempo aanzienlijk. Maar wanneer ik weer met beide ogen kijk… Waauhw! Echt indrukwekkend hoe goed ik dan zie. Een echte aanrader als je je nachtzicht wil boosten.
Weet je niet welk oog je sterke oog is? Ontdek in deze video hoe je je sterke oog bepaalt. Wil je nog meer tips om je nachtzicht te verbeteren? Lees dan ook deze blog.
De moraal van dit duistere verhaal 😉
De clou is echt om je angsten voor en in de duisternis onder ogen te (durven) zien en ze te transformeren en te helen. Hoe meer je daar in slaagt, hoe meer ontspannen je in het donker aanwezig kan zijn en hoe meer je je op je gemak in het donker voelt. En dat loont!
Ik was me niet echt bewust van deze angsten tot ik op nachtwandeling ging – hahaha. Vooral als ik alleen ging. Langzaam maar zeker kreeg ik voeling met deze angsten. Enige tijd nadat ik systematisch in het donker had gezeten of op nachtwandeling was geweest, begon ik op te merken dat ik veel beter zag in de schemering en in het donker.
Er ging echt een nieuwe wereld voor me open, een wereld van zoveel mogelijkheden in het donker waar ik vroeger – toen ik brilde – totaal niet bij stil stond of me bewust van was. Ik zie nu zelfs de letterkaart veel beter in het donker en het heeft ook een zeer gunstig effect op mijn zicht overdag.
Wat is jouw ervaring met in het donker zitten of nachtwandelingen doen? Deel jouw donkere avonturen & bevindingen hieronder.
Wil jij ook beter gaan zien met je eigen ogen? Trakteer jezelf op een 1 daagse wellnessretreat voor de ogen. Vier keer per jaar – rond de seizoenwissels – dompelen we ons een dag lang onder in een bad van natuurlijk zien activiteiten en technieken. Lees er HIER meer over.
door Els D'hollander | nov 1, 2022 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken, werken met ELS
Heb je er ooit al bij stilgestaan dat wazig of slecht zicht een optische illusie is? Nee? Dat had ik ook niet. Tot dat Gloria Gin van de ‘School of Better Eyesight’ me daar attent op maakte. Het idee dat wazig of slecht zicht een optische illusie is, was een echte ‘game changer’ voor mij op mijn pad naar beter zicht. Misschien is het dat voor jou ook? Laten we dit idee gaan onderzoeken 🙂
Waar situeert ‘slecht zicht’ zich precies?
Als je naar de buitenwereld kijkt en je ziet hem wazig of slecht, betekent dat dan dat de buitenwereld wazig is? Nee. Want mocht de buitenwereld wazig zijn dan zou iedereen hem wazig zien. Maar dat is niet zo!
Ligt het dan aan je ogen? Ja? We zijn inderdaad gewoon om onze ogen ‘de schuld’ van ons slecht zicht te geven, maar is dat werkelijk zo? Kunnen je ogen beslissen om de buitenwereld wazig te maken? Nee! Technisch gezien kijken je ogen slechts naar de buitenwereld en verzamelen visuele informatie die via de optische zenuw naar je visuele cortex gestuurd wordt.
Voor wie toch nog twijfelt… Stel dat je ogen zouden kunnen beslissen om de buitenwereld wazig te maken, welk oog beslist dat dan? Je rechter- of je linkeroog? En is er dan overleg tussen die 2 ogen? Wat bij onenigheid? 😉 Je begrijpt mijn punt 🙂 Je ogen zijn niet verantwoordelijk voor slecht zicht!
Maar wie of wat maakt die buitenwereld dan wazig? Nee? Toch wel 😉 Dat ben jij zelf. Oeps 😉 En toch is dit goed nieuws want het opent interessante perspectieven én brengt ons een stapje dichter in het doorgronden van de stelling dat slecht zicht een optische illusie is. Maar laten we – vooraleer hierover uit te weiden – ons eerst even verdiepen in hoe wij zien.
Het wonderbaarlijke zie-proces
Het was de briljante oogarts en grondlegger van het natuurlijk zien gedachtegoed, dr. Bates, die ontdekte dat zien voor meer dan 90 % mentaal is en zich hoofdzakelijk in de visuele cortex afspeelt.
In die bewuste visuele cortex wordt namelijk alle visuele informatie die van de beide ogen komt verwerkt tot een beeld. Het beeld wordt m.a.w. in je optische brein samengesteld! Je visuele cortex legt als het ware een gigantische puzzel met al die stukjes visuele info van je ogen. Het doet dit met de hulp van je zogenaamde visuele bibliotheek of visueel geheugen. Dat is als het ware een verzameling van bekende beelden die je in de loop van je leven zag.
Het nut of belang van je visuele geheugen of bibliotheek kan je vergelijken met een puzzel leggen met of zonder afbeelding. Een puzzel leggen waarbij je kan terugvallen op de afbeelding van wat je puzzelt, dat gaat sneller en vlotter. Zonder een vooraf gekende afbeelding een puzzel leggen, is een stuk moeilijker.
Dat is trouwens ook één van de redenen waarom niet gekende situaties altijd een lichte vorm van bijziendheid uitlokken, maar dit geheel terzijde.
Hier lees je wat dr. Bates ontdekte over de rol van geheugen bij slecht zicht:
“A perfect memory changes the elongated eyeball of myopia into the shorter length of the normal eye. No matter how high a degree of myopia one may have, when he has a perfect memory of some one thing, he is no longer myopic, but has normal eyes with normal vision.” ––
“Een perfecte herinnering verandert de langwerpige oogbol van bijziendheid in de kortere lengte van het normale oog. Het maakt niet uit hoe bijziend iemand is, wanneer hij een perfecte herinnering aan iets heeft, is hij niet langer bijziend, maar heeft hij normale ogen met een normaal gezichtsvermogen.” – Dr. William H. Bates
Maar er is meer…
Er is zowaar nog een derde component die een rol speelt in het samenstellen van het beeld in de visuele cortex. Wanneer namelijk bepaalde informatie ontbreekt, wordt deze verder aangevuld met je verbeelding!
Dit zegt dr. Bates over de relatie verbeelding en gezichtsvermogen:
“When the vision is imperfect, the imagination is also imperfect. The mind, in short, adds imperfections to the imperfect retinal image. A great part of the phenomena of imperfect sight is, therefore, imaginary.” – Dr. Bates.
“Als het gezichtsvermogen onvolmaakt is, is de verbeelding ook onvolmaakt. Kortom, de geest voegt onvolkomenheden toe aan het onvolmaakte netvliesbeeld. Een groot deel van de verschijnselen van onvolmaakt zicht is daarom denkbeeldig.” – Dr. Bates
H3t g3volg hi3rvan is dat j3 visu3l3 br3in in d3 maling kan g3nom3n word3n. Denk ook aan dit soort optische illusies:
De witte bollen lijken groter dan de zwarte, maar ze zijn precies even groot!
Terug naar ‘onze’ stelling dat slecht zicht een optische illusie is 🙂
“It is a well-known fact that vision is a process of mental interpretation. The picture which the mind sees is not the impression on the retina, but a mental interpretation of it.” – dr. Bates
Zien is m.a.w. absoluut geen exacte wetenschap! Het is eerder een wonderbaarlijk én beïnvloedbaar proces. Ja, ik geef het grif toe! Het is veel gemakkelijker om onze ogen de schuld van ons wazig of slecht zicht te geven of beeldschermen of de leeftijd of de oogarts of onze slechte genen of wie of wat dan ook. Maar op deze manier geven we onze macht af en blijven we ons – meestal onbewust! – in een slachtofferrol wentelen.
Maar nu duidelijk werd hoe beelden in de visuele cortex ‘gemaakt’ worden en hoe beïnvloedbaar dit proces is, m.a.w. hoe zien- en slecht zien in het bijzonder – zowaar een optische illusie is, kunnen we er voor kiezen om de verantwoordelijkheid voor het wazig of slecht zicht op te nemen én als het ware onze visuele macht terug te eisen! Dát is wat natuurlijk zien doet!
Hoe deze kennis toepassen op wazige beelden die in de visuele cortex ontstaan?
De vaststelling dat slecht zicht een optische illusie is, biedt een aantal schitterende mogelijkheden om je gezichtsvermogen te verbeteren! Door enerzijds je visualisatievermogen te ontwikkelen & te optimaliseren en anderzijds je visuele geheugen te stimuleren kan je bewust kiezen om het zie-proces positief te beïnvloeden en beter te zien.
Dit zijn dan ook 2 belangrijke technieken die in de dr. Batesmethode aangeleerd worden. Deze video vat alles nog ’s mooi samen en nodigt je uit om met een activiteit om je geheugen te stimuleren aan de slag te gaan.
Wat is jouw ervaring met visualisatie en geheugen op je pad naar helder zicht? Deel het hieronder in de comments. Dank je wel.
Ben jij klaar om opnieuw de controle over je visuele cortex te nemen – en bijgevolg over je gezichtsvermogen? Wil je concreter aan de slag met deze en andere technieken om je gezichtsvermogen te verbeteren? Check dan HIER wanneer de eerstkomende funshop is of boek een privéles.
