door Els D'hollander | mei 15, 2024 | inspiratie, oorzaken, poëzie
Dr. Bates wijdt in zijn boek ‘Perfect Sight Without Glasses’ een volledig hoofdstuk aan ‘Wat brillen ons aandoen’. Hij was niet bepaald een fan van brillen of lenzen. Uit onderzoek stelde hij namelijk vast het
volkomen normaal is dat ogen refractiefouten maken en dat de refractiefouten
nooit constant zijn. De meest voorkomende refractiefouten zijn bijziendheid, verziendheid en astigmatisme.
HIER kan je trouwens het boek van dr. Bates online lezen of een kopie gratis downloaden.
Brillen, bron van alle ellende?
Dr. Bates stelde eveneens vast dat wanneer er ingegrepen wordt door middel van het voorschrijven & dragen van een bril – of lenzen – ogen niet anders kunnen dan voortdurend de refractiefout aan te houden die ze anders niet voortdurend zouden handhaven. Het zijn met andere woorden brillen – en lenzen – die de refractiefouten bestendigen en blijvend creëren. Ze zijn eveneens medeoorzaak van het voortdurend afnemen van het gezichtsvermogen waardoor de meeste mensen systematisch een sterkere bril – of lenzen – nodig heeft.
Natuurlijke afkeer van brillen
Iedere brildrager zal dit beamen: wanneer je voor de eerste keer een nieuwe bril opzet, voelt dit zeer vreemd aan. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ik alle muren krom zag – en niet zo’n beetje krom! – telkens ik als kind een sterkere bril kreeg. ‘Je ogen moeten er nog aan wennen.’ kreeg ik dan van de oogarts te horen. En effectief na een tijd pasten mijn ogen zich aan… aan een – in wezen – veel te sterke bril.
Ik was wat dat betreft een braaf, maar vooral bang kind. Bang om blind te worden. Want dat was wat de oogarts me had verteld dat er zou gebeuren als ik mijn bril niet constant zou opzetten. Het was in mijn proces naar beter zicht cruciaal om mezelf mijn goedgelovigheid, onschuld en onwetendheid te vergeven, maar ook in het reine te komen met de oogarts. Dat laatste was/is best een ding…
Volgens dr. Bates hebben ogen een natuurlijke afkeer van brillen. In zijn praktijk merkte hij dat patiënten dikwijls niet konden wennen aan de brilsterkte. Gelukkig die kinderen en volwassenen die een bril op hun neus en voor hun ogen niet kunnen verdragen en hem weigeren op te zetten.
Hoe het komt dat je vaak een
te sterke bril krijgt na een bezoek bij de oogarts, optometrist of opticien, leer je in
deze video. Je leert er ook hoe je je
het beste voorbereidt op een consultatie bij de oogarts, optometrist of opticien.
Een streepje brillenpoëzie
Dr. Bates is lang niet de enige oogarts of optometrist die ontdekte dat brillen niet het duurzame antwoord op visuele problemen zijn. In het boek van Thomas Quackenbush ‘Relearning to see’ is een veelzeggend gedicht opgenomen. Het werd in 1969 geschreven door Joseph K. Kennebeck, een optometrist met meer dan 50 jaar ervaring!
Tussen haakjes, Tom was mijn eerste ‘vision teacher’. Hij woonde toen nog in Nijmegen, maar ondertussen is hij al een hele tijd met pensioen en woont hij terug in de USA.
I have worn them so long,
Will my eyes ever be strong?
Time was when I
That light must be bright…
Too many are wearing glasses,
They put them on too soon;
For looks, for sight, for pain and strain,
They wear them night and noon.
I’ve done my best to tell the rest
That of glasses I would beware;
You’ll find it’s true, I’m telling you
Glasses will not get you there.
Het is me niet duidelijk of deze optometrist bekend was met het gedachtengoed van dr. Bates, maar gelukkig wij wel 🙂 Wat is jouw ervaring met nieuwe brillen? Deel het in de comments hieronder. Dankjewel.
Tot slot
Tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen kan je je komen onderdompelen in een bad van natuurlijk zien. Want weten en kennis hebben van natuurlijk zien, is een eerste en belangrijke stap, maar het toepassen; brillen & lenzen afbouwen en waarachtig inzicht hebben in wat natuurlijk zien precies is, dat is vaak een struikelblok.
Check
HIER wanneer je aan de eerstkomende retreat kan deelnemen.
door Els D'hollander | feb 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
De intentie waarmee je met natuurlijk zien start of bezig bent, wordt dikwijls over het hoofd gezien. Nochtans valt of staat je succes op weg naar beter zicht ermee. Het lijkt zo klaar als een klontje dat je intentie ‘terug beter willen zien’ is. En dat is het ook, maar tegelijk is dit één van de subtielere valkuilen in het land van waas. En je raadt het al… Ik ken deze valkuil bijzonder goed en heb er laaaang in vast gezeten. Zonder dat ik me er echt van bewust was.
Onze ‘fouten fixen’ mentaliteit
Zoals zovelen was ik eigenlijk – ondanks mijn ‘mooie’ intentie – toch ‘geheel ende volledig’ gefocust op wat ik allemaal niet zag en wou ik die waas weg. Ja, ik had een dagelijkse routine, maar ik deed ‘de oefeningen’ op een eerder mechanische wijze. En – als ik helemaal eerlijk met Mezelf was – vooral om zo snel mogelijk resultaat te zien. Of eerder… Direct verbetering van mijn zicht te eisen telkens ik iets voor mijn ogen had gedaan. Ik wou ze onbewust toch ‘fixen’. Ik was dan ook totaal geprogrammeerd in het mechanische wereldbeeld waarin alles wat in onze ogen fout of slecht is op één of andere manier gefixt wordt. Euh, wat zeg ik? Gefixt moet worden.
De ‘training’ om onze aandacht vooral te richten op wat fout is en zodoende verbeterd moet worden, begint al op zeer jonge leeftijd. Scholen bv. zijn daar erg goed in. Is het niet interessant om vast te stellen dat wanneer je nu bv. aan een rode pen denkt, er een zeer grote waarschijnlijkheid is dat je een rode pen haast automatisch associeert met: ‘fouten en moeten verbeteren.’
Deze zaadjes van dit mechanisch wereldbeeld die systematisch en consequent in ons denken gezaaid werden (en worden), groeiden willens nillens uit tot meestal onbewuste fundamenteel diep verankerde overtuigingen als daar zijn: ‘Ik ben niet goed zoals ik ben met de foutjes die ik maak. Ik moet ‘gefixt’ worden.’
Onze ogen als ‘klokkenluiders’
Ogen lijden enorm onder dit soort geloofsovertuigingen en laten dat op allerlei manieren zien. De waarheid is dat onze lichamen – in casu onze ogen – geen fouten maken! In tegendeel! Ze zijn bijzonder intelligent en wijs. Waas is met ander woorden geen foutje van onze ogen. Laat ik het nog ‘s herhalen 🙂 Er is echt niets mis met onze ogen! Ze laten je niet in de steek!
Ze hebben een hele goeie reden om te zien zoals ze zien, ook al is dat bv. wazig of dubbel of wat dan ook. Ze laten ons weten dat we onder chronische spanning staan al was het maar omdat we onbewust gaan geloven zijn dat we niet goed zijn zoals we zijn en moeten gefixt worden… Natuurlijk zien zal dan ook voor geen millimeter werken zolang we het vanuit die diepgewortelde ‘fixmentaliteit’ benaderen. Met natuurlijk zien willen we net het vertrouwen in het zelf genezend vermogen van onze lichamen en ogen voeden. In deze video ga ik hier nog wat dieper op in.
De intentie paradox
En zo komen we tot de ogenschijnlijke tegenstelling met betrekking tot de intentie waarmee je natuurlijk zien in je leven toepast: je doet het om beter te zien en tegelijkertijd kan het je waarachtig niets schelen wat het je oplevert want je hebt vrede met wat nu is. Dat is een ‘zuivere’ intentie. Inderdaad, dat is best ‘tricky’ – hahaha.
Wat kan helpen om je intentie ‘zuiverder’ te houden en als het ware ‘af te kicken’ van de ons opgedrongen ‘fixmentaliteit’, is om natuurlijk zien helemaal anders te benaderen. Je focus als het ware te verleggen. Je doet het bijvoorbeeld om goed voor Jezelf en je ogen te zorgen. Of eenvoudigweg voor het plezier of de ontspanning ervan. Wat als je ingesteldheid er één is van een nieuwsgierige onderzoeker? Enthousiast om met één of andere activiteit of spel voor je ogen te experimenteren en je te verwonderen over alle mogelijke resultaten. Alles wat zich aandient verwelkom je. Het mag er zijn. Kan je het verschil in benadering voelen?
Moraal van het ‘intentie verhaal’
Vraag je vanaf nu bij elke ‘oefening’, die je voor je ogen doet, af wat je intentie werkelijk is? ‘Waarom doe ik het? Wil ik ze toch ‘fixen’ of doe ik het voor het plezier? Gun ik mijn ogen een momentje van ontspanning? Durf ik hier en nu zomaar voor Mezelf kiezen?’
Wedden dat je ogen enthousiast reageren?! Met heldere flitsen of een ontspannen gevoel bijvoorbeeld. Laat het weten. Deel je ervaring met deze andere invalshoek hieronder in de ‘comments’. Dankjewel en veel plezier op je pad naar beter zicht.
Als je merkt dat je toch steeds weer in de ‘fixmentaliteit’ vervalt, kan je overwegen om een 1 op 1 sessie te boeken. We creëren dan de tijd & ruimte om samen verwonderd op onderzoek te gaan.
Foto van Dustin Humes op Unsplash
door Els D'hollander | nov 1, 2023 | boeken, inspiratie, oorzaken
‘Waarom zou ik in hemelsnaam vrienden worden met ‘de waas’? Ik wil er juist vanaf! Waas is eerder ‘mijn vijand’ die me – nota bene – flink saboteert in mijn doen en laten! Ik baal er van! Hoe sneller die waas verdwijnt, hoe beter!’
Ik heb werkelijk errug lang in deze ‘loop’ of valkuil vastgezeten. Ik zag echt niet waarom vrienden worden met de waas zo belangrijk was. Nog minder snapte ik wat dat dan precies inhield. Was vrienden worden met de waas, dan niet ‘gewoon’ mijn bril afzetten en wazig zien?
What you resist, persists
Wat ik niet doorhad, was dat ik helemaal geen vrede had met ‘de waas’, maar juist (onbewust) errug veel weerstand tegen de waas had. En … what you resist, persists! Alles waar je je tegen verzet, dat blijft hardnekkig aanwezig. En wordt vaak ook erger!
Zo palmde ik niet voor het plezier van het palmen of om mijn ogen even te ontspannen. Nee, nee, wanneer ik palmde, verwachtte ik – nee, eiste ik – op een soort passief agressieve manier resultaat! In de zin van ‘Als… dan…’. Regelrechte manipulatie dus – hahaha. Daar trapt juffrouw Waas – wat verderop leer je haar kennen – absoluut niet in 😉
Ik zat onbewust goed vast in een zeer yange, dwangmatige manier van ‘zijn’. Voor wat hoort wat, no pain no gain, nu onmiddellijk resultaat willen, blijven proberen, doen, doen, doen en als ik faalde nog beter mijn best doen. Niet verwonderlijk in onze extreem yang georiënteerde maatschappij trouwens.
Mijn ‘natuurlijk zien routine’ was dan ook geen succes. In deze video leg ik verder uit wat er aan de hand is als oogyoga, de dr. Batesmethode en natuurlijk zien niet werken.
Waarom zie ik waas?
Daarnaast zijn we ook zo gewend om dat wat ons niet bevalt of past te negeren, te elimineren, weg te lachen, weg te snijden, te minimaliseren, kortom te ‘cancellen‘. We doen er van alles mee behalve er verantwoordelijkheid voor nemen.
Zo ook met waas. Waas komt altijd ongelegen. We hebben er geen tijd voor. En met brillen of lenzen maken we snel komaf met de waas. Ook lasik doet dat, op een nog dieper niveau! Het symptoom is dan ogenschijnlijk ‘weg’, maar de oorzaak is er nog steeds.
In het natuurlijk zien gedachtengoed is waas net als pijn een ‘feedback loop’ van ons lichaam. Waas laat ons weten hoe het met ons visueel systeem gesteld is. Haast automatisch verwensen we ‘de waas’. Maar wat als we onze kijk op waas veranderen en hem als boodschapper zien? Interessant toch?!
Dr. Bates ontdekte dat de oorsprong van om het even welke zichtafwijking een gedachte is, een ‘verkeerde’ of stressvolle gedachte meer bepaald. Een ‘verkeerde’ gedachte over wie we werkelijk zijn of een stressvolle gedachte over onze relatie met de ander & de wereld. Een gevolg daarvan is dat we letterlijk of figuurlijk gaan staren. En staren geeft altijd wazig zicht.
Vrienden worden met de waas
In haar boek ‘Natuurlijk zien en de Batesmethode’ stelt Saskia Naber voor om de waas als een lerares te zien en haar een naam te geven: juf of juffrouw Waas bijvoorbeeld. Juf Waas is tijdelijk in je leven aanwezig en nodigt je uit om voor Jezelf te kiezen, zachter voor Jezelf te zijn en beter voor Jezelf te zorgen. Ze wil je ook graag leren om in haar aanwezigheid helemaal te ontspannen. Als je dat kan, verdwijnt ze vanzelf.
Juffrouw Waas is trouwens erg toegewijd aan de haar opgedragen taak en wijkt niet! Ze kan hierdoor ogenschijnlijk als een harde meedogenloze tante over komen. Of spiegelt ze ons in dat geval enkel hoe hard en meedogenloos we voor Onszelf zijn? Ja, de lessen van juffrouw Waas kunnen beslist pittig zijn en je kan er een hele kluif aan hebben.
Moraal van het verhaal
De ‘clou’ is dus om helemaal vrede te hebben met de waas; om de waas niet weg te willen, maar hem te verwelkomen! Want op de korrel beschouwt is er geen scherp en helder zicht zonder waas. Waas en helder zicht zijn als 2 kanten van dezelfde medaille.
Wist je trouwens dat mensen met zogenaamd goed zicht ook regelmatig wazig zien? Het verschil is dat ze er niet zo heel veel aandacht aan besteden omdat ze (onbewust) weten dat ze goed zien. Punt. Ze twijfelen daar niet aan en blijven ontspannen bij het verschijnen van de waas.
Vergemakkelijkt juf Waas het vrienden worden met de waas voor je? Wat voel je als juf Waas in de buurt is? Welke emoties ervaar je in het bijzijn van juffrouw Waas? Welke sensaties in je lijf voel je als juf Waas ten tonele verschijnt? Deel je ervaringen en plaats een reactie hieronder. Dankjewel!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van je weerstand tegen juffrouw Waas? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen.
Image by tirachard on Freepik
door Els D'hollander | aug 31, 2023 | inspiratie, zotte oogyoga avonturen
In een VORIGE blog had ik het over hoe weerstand een veel voorkomende ‘roadblock’ op het pad naar beter zicht is. Je bewust worden van de manieren waarop weerstand zich toont, is een eerste stap om deze wegversperring op te ruimen. Als je vervolgens de angsten die er achter liggen herkenning geeft, transformeer je die weerstand in ‘no time’.
Hoe dat precies in zijn werk gaat, illustreer ik in deze blog graag aan de hand van een passage uit mijn ogendagboek waar ik op een bepaald moment nogal wat weerstand ondervond en hoe ik daarmee om ging. Ontdek hoe het bij tijden zelfs ronduit wonderbaarlijk was!
“Ik had om 11u een afspraak met een traumatherapeute. Het was ongeveer een uurtje tot daar. Ik verwachtte weinig verkeer omdat het vakantie was, maar ik vertrok toch een uur en een kwart op voorhand. Kwestie van goed op tijd te zijn en nog wat te kunnen ‘chillen’ voor de sessie. Alles onder controle dus – hahaha.
De avond ervoor had ik ook al even de route gecheckt en ik wist ongeveer hoe ik moest rijden. In het dorp zelf zou ik de Garmin – de gps – opzetten. Dat was het plan. Ja, ik had me goed voorbereid, maar toch voelde ik me zenuwachtig. Een combinatie van me bewust zijn dat de sessie wel ’s één en ander zou kunnen beroeren, de angst om me kwetsbaar op te stellen én de angst voor het onbekende. Ik wist dat we dingen gingen opruimen die ik heeeeel lang niet onder ogen had durven zien. Bijgevolg was ik alert dat weerstand wel ’s een slag kon slaan.
Enfin, ik was nog maar net goed en wel vertrokken en door een onoplettendheid miste ik de straat om naar de autosnelweg te rijden. ‘Hahaha’, dacht ik, ‘Wonderbaarlijk. Daar is ‘mijn’ weerstand al.’ Ik keerde me om en reed vrolijk verder. Maar enkele kilometers verderop miste ik zowaar de oprit van de autostrade! Dit was nota bene een weg die ik al minstens 1000 keer gereden had, bij wijze van spreken. Het was niet dat ik die weg of oprit niet kende. Maar ‘plots’ overviel me een twijfel waardoor ik die oprit miste!
Bijgevolg moest ik helemaal omrijden om op de snelweg te komen. Ik kon er nog om lachen, maar ‘t was toch al wat minder – hahaha. Ik was onder de indruk dat ‘mijn’ weerstand toch groter bleek dan ik ingeschat had. Ondertussen zag ik de tijd tikken en stemmetjes in mijn hoofd deden hun eerste offensief.
Maar de moraal was nog relatief hoog en ik wist die snode stemmen te counteren. Ik had immers voldoende tijd ingecalculeerd. Huppa, de snelweg op en volle gas richting traumatherapeute. Zoals verwacht ging het vlotjes op de Antwerpse ring. Maar ‘Meneer Twijfel’ had besloten zich niet zomaar over te geven. Nee, nee. Hij begon in mijn hoofd tweespalt te creëren: ‘Els, het is de E313 die je moet nemen. Nee, het is de E34. De E313! Zeker weten. Of toch de E34?’. En dat ging zo maar door.
Kwam er nog een stem tussen die ingehuurd was om me een schuldgevoel aan te praten: ‘Je had je toch beter moeten voorbereiden, hé Els. Waarom heb je de route gisterenavond nu niet opgeschreven? Dan had je dit nu niet voor. Zet je gps op. Allez, zet die op. Waarom wil je nu per se zonder gps rijden? Doe ’s normaal. Waarom maak je het jezelf zo moeilijk? ’
Maar het was net iets te laat om met die gps te beginnen prutsen. De splitsing was nu. Gelukkig sprong mijn fotografisch geheugen, mijn trouwe bondgenoot, me te hulp en samen wisten we die stemmen te temmen. Ik was zeker dat het de E34 was, afrit 22. So far so good. ‘En goed geprobeerd, stemmetjes in mijn hoofd!’ 😉
Toen afrit 22 naderde, besloot ik – zoals gepland – de gps op te zetten. Wat denk je? De gps weigerde dienst. Een slecht contact deed hem steeds weer uitvallen. Een lichte paniek sloeg me om het hart. Ik kreeg het enorm warm en voelde mijn borstkas verkrampen. Bovendien was het ook behoorlijk warm buiten.
Ik haalde regelmatig diep adem, ontspande bewust mijn schouders en deed een lichaamscheck. Toen bedacht ik me dat vanaf de afrit ook pijlen richting het dorp zouden staan. Vroeger – voor het ‘gpsen tijdperk’ – vonden mensen op deze wijze zonder problemen de weg. Zo gezegd zo gedaan. Maar toen ik in het dorp was, wist ik het niet meer. Ik zette me aan de kant in een poging om de gps aan de praat te krijgen. Tevergeefs. Hij bleef steeds weer uitvallen. Ondertussen had ik nog maar 10 minuten om op tijd bij de therapeute te zijn.
Hoe goed voorbereid ik ook was (geweest), ik viel geheel ende volledig ten prooi van paniek. De stemmen in mijn hoofd dreven de aanval op en hielden niets van mij en mijn vastberadenheid heel. Als klap op de vuurpijl stak een zware bui van verlegenheid op. Ik had het ook extreem warm gekregen, ademde nog amper en mijn gezicht zag er niet uit – vond ik. Ik voelde me zodanig ongemakkelijk dat ik de weg niet durfde vragen aan voorbijgangers.
Als ik in dit soort situaties terecht kom, weet ik ondertussen dat het tijd was om een ‘ingreep van hogerhand aan te vragen’ – hahaha. Dat deed ik ook. Ik ademde diep en zei in mezelf: ‘Moeder, vader, waar jullie nu ook moge zijn, onze relatie tijdens deze aardse verschijning was zeer moeilijk en pijnlijk, maar ik weet dat jullie – daar waar jullie nu zijn – heel veel van me houden. Ik heb hier en nu jullie hulp nodig. Leid me a.u.b. op tijd tot bij de therapeute. Ik ben jullie eeuwig dankbaar.’
Ik ademde opnieuw een paar keer heel diep en besefte ten volle dat ik deze situatie zelf aan het creëren was. Iets in mij was zo bang van de confrontatie die er tijdens de sessie zat aan te komen dat het alles in het werk stelde om dat te verhinderen. Ik herkende de angst en gaf hem ook erkenning. Dat stelde mijn innerlijk kindje gerust. Ik voelde hoe een soort aanvaarding over me heen kwam.
Ik nam de Garmin en als bij toverslag werkte hij! De gps leidde me probleemloos tot bij de therapeute. Ik was zelfs 5 minuten te vroeg. Ik bedankte mijn moeder en mijn vader hartelijk en belde opgelucht aan. ‘Oef, ik heb het gehaald – hahaha’ dacht ik.
Tot mijn verbazing ging niet de deur, maar het raam open. ‘Ooh, hadden wij nu al afgesproken?’ vroeg de therapeute verwonderd. Ik begreep er geen snars van. ‘Euh, ja, om 11u’ zei ik. ‘Het is 10u’ opperde de therapeute. Ik kon mijn oren niet geloven en viel compleet uit de lucht. ‘Wat? Is het nog maar 10u?’ vroeg ik vol ongeloof. Ik denk dat mijn gezicht goud waard was – hahaha. ‘Ja’ glimlachte de therapeute. ‘Maar, het is oké. Kom maar binnen.’
Binnen vertelde ik hoe weerstand me parten had gespeeld om daar ‘op tijd’ te geraken. Het ijs was meteen gebroken. We konden niet anders dan er enorm hartelijk om lachen. Want hoe grappig was het niet dat ik – ondanks al die weerstand – toch precies een uur te vroeg was. Blijkbaar was er ook iets in mij dat heel erg naar heling verlangde. En geheel toevalligerwijze had de therapeute om 10u tijd voor me. Het was een bijzonder interessant sessie waarbij ik na het doorvoelen van bepaalde emoties opmerkte dat mijn zicht helderder werd.”
Tussen haakjes een ogendagboek bijhouden heeft zo z’n voordelen. HIER lees je waarom.
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe ga jij er mee om? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
door Els D'hollander | aug 1, 2023 | inspiratie, oorzaken
Weerstand om weer te zien met mijn eigen ogen? Ik? ‘Tuurlijk niet! Ik wil zien! Ik wil net van die stomme bril vanaf.’ denk je misschien. En dat is ook zo. Je wilt zien en tegelijkertijd zal je versteld staan op welke ingenieuze wijze je brein – in het Engels ‘mind’ – je met tig vormen van weerstand ‘saboteert’.
Ik weet – helaas – errug goed waarover ik spreek. Ik mag me zonder schroom een ‘expert in weerstand’ noemen. Mijn wonderbaarlijke brein heeft me echt heel lang op verschillende, zeer vernuftige wijzen om de tuin geleid 🙂 Ik kwam dan ook maar moeizaam vooruit op mijn pad naar beter zicht.
Voor alle duidelijkheid: deze blog heeft niet de bedoeling om je een schuldgevoel aan te praten. In tegendeel! Het gaat er net om je meer en meer bewust te worden van ‘de kracht binnen in jezelf’ en de oneindige creatie mogelijkheden ervan.
Weerstand is ‘part of the deal’
Ergens is het logisch dat er weerstand opduikt want in vele gevallen IS er namelijk een goeie – wat zeg ik – een zeer goeie reden waarom je wazig bent gaan zien. Dat is niet zomaar of per toeval. Die specifieke reden is zeer persoonlijk en heeft over het algemeen te maken met één of andere angst en ‘je veilig willen voelen’.
Je veilig voelen is één van dé belangrijkste basisbehoeften van een mens en ons brein en lichaam gaan ver – heel ver zelfs – om deze basisbehoefte te vervullen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat je brein er alles aan doet om het bij ‘het oude’ te laten en je kost wat kost ‘veilig’ te houden.
Toch ook een belangrijke voetnoot! Niet iedereen die zich op het pad naar beter zicht begeeft, ondervindt weerstand. Elkeen is uniek en heeft zijn/haar unieke manier om met ‘de dingen des levens’ om te gaan.
Bewust worden is de eerste stap
Je bewust worden van de verschillende vormen van weerstand is een eerste en echt belangrijke stap. Per slot van rekening, als je je er van bewust bent, kan je het omarmen, vervolgens loslaten om het te veranderen & helen. Laten we een duik nemen in het ‘assortiment weerstand’ – hahaha.
Een niet te onderschatten vorm van weerstand op het pad naar beter zicht is ongeduld. Zoals bijvoorbeeld (onbewust) eisen dat je direct weer beter ziet omdat je één of andere Batesactiviteit doet of deed. Het werkt voor geen meter. Ik pleit schuldig ‘by the way’ 🙂 Ongeduld is onbewuste weerstand tegen leren en veranderen.
Weer beter met je eigen ogen gaan zien, houdt in dat je je kijkgewoontes verandert. Immers, goede kijkgewoontes geven goed zicht, slechte kijkgewoontes slecht zicht. Gewoontes veranderen is een proces en vraagt tijd. Het wakkert tegelijkertijd vaak de angst voor verandering aan. Ook de angst voor het onbekende kan een rol spelen. Wie ben ik zonder mijn bril of lenzen? Wie ben ik zonder wazig zicht? Hoe gedraag ik me als ik goed zie?
Minder doen meer zijn
Als je wazig ziet, mag je er donder op zeggen dat je je vaak (onbewust) overweldigd voelt. Tegelijkertijd heb je de gewoonte ontwikkeld om desondanks door te gaan. Het gevoel van overweldiging voelt dermate vertrouwd dat je er vaak nog een schepje bovenop doet.
Er was bijvoorbeeld een tijd dat ik geabonneerd was op de nieuwsbrief van zowat elke natuurlijk zien leraar die ik ontmoette. Ik kocht ook elk ‘natuurlijk zien’ boek of elke cursus die mijn pad kruiste. Ik zou maar ’s een bepaalde techniek mislopen, weet je wel. Ondertussen had ik echt niet in de mot dat dit een geraffineerde zet van mijn brein was om me weg te houden van het daadwerkelijk toepassen van de methode. Ik was enkel ‘druk bezig’ met het vergaren van kennis.
Ik was ook zó gewend om niet te voelen – of beter gezegd – om me te verzetten tegen dat voelen. Als het zien niet lukte dan moest ik maar beter mijn best te doen, meer proberen, nog meer cursussen doen, meer doen doen doen zoals een rasechte strever. Ik blonk echt uit in mezelf forceren om dingen te doen die ik echt niet leuk vond om te doen, maar die ik uit plichtsbewustzijn toch deed.
Tot e-i-n-d-e-l-ij-k mijn frank viel – in Nederland valt het kwartje 🙂 – ‘Less is more, els’. Minder doen, meer zijn. Dat gevoel van overweldiging is net een signaal om te ontspannen en een uitnodiging om het kalmer aan te doen. Tot op heden nog een uitdaging. Ik verval gemakkelijk in doen doen doen. En dan zijn mijn ogen daar, mijne trouwe dienaars, om me er attent op te maken.
Nog meer weerstand in de aanbieding 😉
Geloof het of niet, maar weerstand heeft nog veel meer ‘vermommingen’ in zijn mars. Hierna deel ik ter inspiratie nog een kleine greep uit de ‘weerstand trukendoos’ 🙂 Ik heb ze bijna allemaal uitgetest 😉
Als ik mezelf op volgende uitspraken of gedachten betrap, weet ik dat ik ‘weerstanditis’ heb:
- Het werkt toch niet voor mij.
- De situatie met mijn ogen is anders en echt wel complex.
- Met mijn oogproblemen weten ze geen raad. Ik heb al zoveel geprobeerd en niets lukt.
- Het is veel te ver om er naar toe te gaan.
- Het is veel te duur.
- Het duurt allemaal veel te lang.
- Ik heb nu geen tijd. Ik doe het straks wel.
- Ik moet eerst dit afwerken en daarna doe ik iets voor mijn ogen.
- Ik begin er morgen mee of de 1ste van de maand.
- Enz. 😉
Ik was – ben – ook goed in mijn macht uit handen geven en anderen te gebruiken om ‘mijn’ weerstand te rechtvaardigen via excuses als daar zijn:
- Het is de schuld van mijn moeder & mijn vader, de kerk, …
- Als ik genoeg geld hebt dan …
- Ik vind maar niet de juiste leraar, therapeut, …
- Mijn familie begrijpt het/mij niet en ik wil mijn familie niet kwetsen.
- Ik moet eerst voor mijn vader zorgen. Vervang naar believen: mijn dochter, zoon, man, vrouw, kleinkind(eren), huisdier,… Je zet m.a.w. iemand anders op de eerste plaats i.p.v. jezelf.
- Mijn dokter zegt dat het toch niet werkt en dat ik blind word als ik mijn bril/lenzen niet draag of me niet laat opereren.
- Ik woon nu niet in de juiste omgeving, maar zodra ik verhuisd ben dan ga ik aan de slag.
- …
Weerstand ‘next level’
Ben je er nog? Fantastisch! Het is best heftig, I know 🙂 En het gaat nog dieper. Weerstand kan zich ook uiten door bijvoorbeeld ziek te worden, tegenslagen te creëren, druk bezig te zijn of gewoon tijd te verspillen. Het is uiteindelijk allemaal niets anders dan weerstand in actie en een manier om je uitstelgedrag te rechtvaardigen. We leven ook in een maatschappij die slachtofferschap faciliteert, maar onze ogen zijn net wegwijzers naar innerlijk leiderschap.
In DEZE blog illustreer ik aan de hand van een anekdote uit mijn ogendagboek hoe weerstand me parten speelde op een bepaald moment en hoe ik er mee om ging. Ontdek hoe wonderbaarlijk het er aan toe gaat!
Ervaar jij weerstand op je pad naar beter zicht? Hoe manifesteert het zich? Herken je je in één van deze patronen? Deel het met ons in een reactie hieronder. Dank je!
Ondersteuning nodig in het doorbreken van bepaalde patronen of het tackelen van weerstand? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen of voor het Eye Relax Weekend inschrijven.
Voor het schrijven dan deze blog werd ik geïnspireerd door ‘LifeForce Abundance, Vision Improvement and Energy coach’ en fantastische ‘madam’ Nancy L. Neff en het boekje ‘Je kunt je leven helen’ van Louise L. Hay.
Image by benzoix on freepik.
door Els D'hollander | jan 15, 2023 | dr. Bates activiteiten, inspiratie
Een dagelijkse routine opstarten begint met ‘goede voornemens’. Dat zit dus snor aan het begin van dit nieuwe jaar 😉
Kennis hebben van de goede kijkgewoontes en de basisactiviteiten – zoals palmen, zwaaien, zonnen, enz. – is één ding. De volgende stap is de goede kijkgewoontes en activiteiten ook daadwerkelijk toepassen en integreren in je dagelijkse leven.
Hiervoor is het in eerste instantie nodig om de intentie te zetten om elke dag bepaalde activiteiten te gaan doen en er een dagelijkse routine van te maken. Kies die activiteiten waarvan je opmerkt dat ze je ogen ontspannen en die goed voelen.
Deze stap is ook een beetje ‘tricky’ want het gaat niet om oefeningen doen. In de zin van snel snel wat oefeningen voor mijn ogen doen en dan mijn dag verder zetten zoals gebruikelijk. Beter gaan zien gaat immers over kijkgewoontes veranderen met de bedoeling uiteindelijk 24/7 je ogen op een ontspannen en moeiteloze manier te gebruiken.
En zo’n dagelijkse routine is een ideale manier om de principes – zoals beweging, ontspanning, moeiteloosheid, enz. – die er achter zitten te ontdekken, te verkennen en je eigen te maken zodat goed zien na verloop van tijd weer ‘automatisch’ gaat.
Start je dag met je dagelijkse routine
Ik had aanvankelijk een enorme weerstand tegen een dagelijkse routine. Als ik ’s morgens wakker werd, waren er al meteen zoveel andere dingen om eerst te doen. Dingen die belangrijker en dringender waren, weet je wel. En voor ik het dan goed en wel besefte was de dag voorbij, had ik niets voor mijn ogen gedaan en had ik alweer een stok om mezelf te slaan. Niet bepaald bevorderlijk om beter te gaan zien…
Vandaar deze gouden raad 😉 Begin meteen als je wakker wordt en nog voor je uit je bed komt met je dagelijkse routine. Het is echt een keuze. Zet desnoods je wekker een kwartiertje of een half uurtje vroeger. Het hoeft niet zo lang te duren. Beter aanvankelijk 15 à 30 minuutjes dan niets 🙂
Begin alvast nog voor je opstaat
Help je lichaam zachtjes verder te ontwaken door het te rekken en te strekken. Als je dit doet, zal je merken dat je hoogstwaarschijnlijk ook gaat geeuwen. En geeuwen schakelt het natuurlijke ‘bevochtigingssysteem’ van je ogen in 🙂 Inderdaad, geeuwen stimuleert je traankliertjes en zorgt er op die manier voor dat je ogen voldoende bevochtigd worden en prettig aanvoelen.
Je kan vervolgens dé bekendste oogyoga oefening doen en dat is naar boven, naar onder, naar links, naar rechts, schuin boven links, schuin onder rechts, schuin boven rechts en schuin onder links kijken. Tot slot draai je je ogen nog ’s rond. Eerst met de klok mee en daarna tegen de klok in. Doe dit bij voorkeur met gesloten ogen en voel hoe ook je oogspiertjes rekken en strekken.
Na de oogyoga is een korte palmsessie welgekomen. Bovendien, als je net wakker geworden bent, zijn je handen nog lekker warm. Voel hoe die heerlijke warmte van je handen je ogen ontspannen. Visualiseer of beeld je in hoe je oogspiertjes rondom je ogen zich ontspannen, hoe het spiertje rondom je lens zich ontspant en hoe je oogbol weer perfect rond wordt. Voel hoe aangenaam dat voelt.
Na het palmen kan je nog enkele acupressuurpunten rondom je ogen lichtjes masseren of stimuleren zoals in DIT filmpje wordt uitgelegd. Of je kan een zachte oogbolmassage doen. Hoe je dat precies doet, dat ontdek je HIER. Of je kan je oogkassen rondom zachtjes bekloppen.
Afhankelijk van hoeveel tijd je hebt, kan je afronden met een korte ademsessie. Dat hoeft niets speciaals te zijn bv. gedurende 3 ademhalingen je natuurlijke adem observeren. Voel hoe je adem je lichaam in beweging brengt.
Enkele tips voor je dagelijkse routine van zodra je opstaat
Om je ogen meteen in beweging te brengen én te laten herinneren hoe ze van nature bewegen, kan je best meteen na het opstaan een 100-tal keer de lange zwaai doen. Wees je daarbij bewust van de tegenovergestelde beweging. Sluit ook ’s je ogen terwijl je zwaait en beeld je de tegenovergestelde beweging in. Let ook op je snelheid. Speel er mee.
Als de zon schijnt, ga dan ook enkele minuutjes zonnen. Doe een raam open en laat de heerlijke zonnestralen in je gesloten ogen schijnen. Z-a-l-i-g! Bekijk HIER hoe je precies zont. Ga na het zonnen nog even heel kort palmen.
Als je op deze manier elke dag je dag begint, zet je een trend die ongetwijfeld de manier hoe je je dag beleeft en je ogen gedurende de dag gebruikt zal beïnvloeden. Het wordt dan van hoe langer hoe gemakkelijker om ook gedurende de dag beter voor je ogen te zorgen en de goede kijkgewoontes toe te passen.
Sluit je dag af met een avondritueel
Je kan ‘s avonds een soortgelijke routine opstarten zoals rond zonsondergang nog even enkele minuutjes te zonnen.
Maak er een gewoonte van om een uur tot enkele uren voor je gaat slapen enkel in schemerlicht – zoals bv. kaarslicht of het licht van een zoutlamp – te vertoeven. Of zelfs geen licht 🙂 Over de vele voordelen van duisternis lees je HIER meer.
Vlak voor je gaat slapen, doe je opnieuw 100 x de lange zwaai. Doe hem zo traag mogelijk. Op deze manier neem je de beweging & ontspanning mee in je slaap.
En wanneer je in je bed ligt, kan je terug enkele minuutjes palmen terwijl je je minstens 5 dingen herinnert die je die dag beleefde en waar je helemaal vrolijk en dankbaar van werd. Voel opnieuw de vreugde! Verschijnt er een glimlach op je gezicht? Hoe zalig is dit om in te slapen 🙂
The next level
Wil je je dagelijkse routine naar een volgend niveau tillen dan kan je bv. rond de middag – wanneer er het beste licht is qua intensiteit – enkele activiteiten met de letterkaart integreren.
Ga ook bv. gedurende de dag regelmatig bewust ademen of knipperen of op de periferie letten of centrale fixatie toepassen. Keuze te over 🙂
Dit is een voorbeeld van een dagelijkse routine. Ieders pad is uniek. Wat voor mij werkt, kan voor jou niet werken en omgekeerd.
Wat past er bij jou? Hoe ga jij je dagelijkse routine vorm geven? Waar loop je tegenaan? Deel het hieronder
