door Els D'hollander | okt 1, 2022 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, werken met ELS
Wist je dat de invloed van de seizoenen op ons, mensen, groter is dan je misschien ooit vermoedde? En onze ogen spelen daarin de hoofdrol!
Als je aan je ogen denkt, associeer je ze wellicht direct met ‘zien’. Met onze ogen zien we. Punt. Het straffe is dat ‘zien’ in feite maar een ‘bijverschijnsel’ van onze ogen is. Wablief?
Ja, onze ogen zijn ontvangers van licht en dat licht wordt o.a. gebruikt om te zien, maar – en daar zijn we ons niet altijd van bewust – het overgrote deel van licht dat door onze ogen naar binnen valt, heeft een andere functie. Kort door de bocht gesteld – of toch niet 😉 – regelt het licht dat door onze ogen naar binnenvalt hoe we functioneren! Het klinkt ‘spiriwiri’ maar we zijn echt letterlijk lichtwezens. Effectief, of we het nu leuk vinden of niet, we zijn rasechte ‘zonnebloemen’ 🙂 En dat heeft zo zijn consequenties…
Veel buiten zijn – ook als de zon niet schijnt – is bijgevolg cruciaal om ge-zon-d 😉 te zijn en goed te functioneren, maar laat dit nu net voor de moderne mens, die met zijn beeldschermen vergroeid lijkt te zijn, een hele grote uitdaging zijn. Het vele binnen zitten in combinatie met veel schermtijd zijn dan ook mee oorzaak van een exponentieel groeiend aantal mensen en ook steeds jonger wordende kinderen met oogproblemen.
Gespannen ogen = gespannen zenuwstelsel
Uit de embryologie, de wetenschap die de ontwikkeling van embryo’s bestudeert, weten we dat de ogen in feite verlengstukjes van onze hersenen zijn. Inderdaad! Als we naar onze ogen kijken, zien we een stukje hersenweefsel. Hoe bijzonder!
Als gevolg hiervan staan onze ogen als het ware aan het hoofd van één van onze belangrijkste stelsel van ons lichaam, nl. ons zenuwstelsel dat onze hersenen, ruggengraat en onze zenuwen omvat. Wanneer onze ogen onder druk, stress en spanning staan, al dan niet met wazig zicht als gevolg, staat ook ons hele wezen onder druk, stress en spanning. Nee, het is geen toeval dat ‘zonnen’ één van de basis ontspanningsactiviteiten uit de dr. Batesmethode is 😉
Ga lekker zelf ervaren hoe weldadig & ontspannend ‘zonnen’ kan zijn. HIER vind je meer info over hoe je best kan zonnen.
En zo krijgen we meer en meer zicht 😉 op hoe groot de invloed van de seizoenen met hun verschillende lichthoeveelheid en lichtintensiteit op onze ogen – en bij uitbreiding op ons hele wezen – is. Maar er is meer.
De invloed van de seizoenen op onze natuurlijke ritmes
Het licht dat via onze ogen binnenvalt, stuurt ook onze hormoonklieren aan. Denk maar aan bv. de pijnappelklier die onder invloed van het licht ons dag- en nachtritme aanstuurt. Hormonen functioneren in ritmes! Elk mens heeft zo z’n unieke ritmes.
Zou het kunnen dat oogproblemen erop wijzen dat ons unieke ritme verstoord is?
Nu de zomer weliswaar abrupt eindigde en we – willens nillens – de herfst intuimelden, neemt ook de lichthoeveelheid en lichtintensiteit systematisch af. Het is volkomen normaal om je in de herfst ietwat minder energiek te voelen en sneller moe te zijn. De natuur – en wij dus ook – bereidt zich voor om en ‘rustmodus’ te gaan.
Maar daar wringt het schoentje voor de moderne mens die totaal niet meer gewend is om rekening te houden met de invloed van de seizoenen. We blijven ‘gaan met die banaan’. Ook in de herfst en in de winter. Met heel veel ongemak en zelfs ziekte tot gevolg.
Hoe onze levensstijl aanpassen?
Toen ik ooit in Afrika op safari was, leefde ik op het ritme van de zon. Ik zal nooit vergeten hoe hilarisch ik het vond toen ik op een bordje met de openingsuren van een dorpswinkelje las: ‘zonsopgang – zonsondergang’. Zalig! Ik werd het erg snel gewend, dat leven op het ritme van de zon. Het voelde echt goed. Maar eenmaal terug thuis hield ik dat niet vol. Eén van de redenen was omdat het hier maatschappelijk niet ondersteund wordt en er zooooveel afleiding is.
Maar goed, we hoeven onze levensstijl niet zo drastisch aan te passen 🙂 Kleine ‘ingrepen’ kunnen haalbaar zijn en al een wereld van verschil geven. Zoals bv. ’s avonds enkele kaarsen aansteken i.p.v. kunstlicht. Kaarslicht is zeer zacht en ontspannend voor de ogen. Het verstoort je natuurlijke ritme niet. En het komt tegenwoordig de energierekening ten goede 😉 2 vliegen in 1 klap 🙂
Je zou ook zonder licht je avondritueel kunnen doen en/of naar bed kunnen gaan. Wedden dat je versteld zult staan hoeveel je nog kan zien, zelfs in het donker?! En hoe goed je zal slapen! Een nieuwe huisregel zou kunnen zijn om bepaalde avonden geen beeldschermen meer te kijken en een avondwandeling te doen of ‘houtkachel-vuur-kijken’ te ontdekken.
Bovendien zijn dit uitstekende manieren om de staafjes, dat zijn de lichtgevoelige cellen in je oog die ’s nachts zien, te voeden. Inderdaad, staafjes hebben duisternis nodig om goed te functioneren! En ze zitten vaak op hun honger in onze wereld waar heel veel lichtpollutie is. Dus laten we van de langere avonden en nachten die voor de deur staan profiteren om onze staafjes te verwennen.
Hoe zou jij nog meer rekening kunnen houden met de invloed van de seizoenen op je ogen en in je leven? Laat het weten in de ‘comments’ hieronder
Trouwens… Als ode aan de invloed van de seizoenen op onze ogen en ons hele wezen, organiseert ELS rond de seizoenwissels 1 daagse ‘wellnessretreats voor de ogen’ met telkens aandacht voor de bijzonderheden van elk seizoen dat voor de deur staat. Het is een dag waar je bewust op de pauzeknop drukt en tijd voor Jezelf en je ogen neemt om je onder te dompelen in een ontspannend speels bad van dr. Batesactiviteiten en veel meer. HIER lees je er meer over.
En zoals dr. Bates zei: ‘Hoe rustiger de geest, hoe beter het zicht.’
P.S. In dit artikel heb ik het nog niet gehad over de invloed van de seizoen op de lever. Over de relatie seizoenen – lever – ogen is zoveel te vertellen dat ik er binnenkort een volledig blogartikel aan wijd.
door Els D'hollander | sep 1, 2022 | inspiratie, werken met ELS
1 september staat – althans in het Belgisch collectief geheugen – gegrift als ‘terug naar school’ dag. Zelden staan we stil bij de impact van ‘school’ op de ogen van onze kinderen. Zelf was ik ooit als meisje van 6 op school zo goed als de enige die een brilletje had. De dag van vandaag is dat helemaal anders. We stellen vast dat een zorgwekkend aantal kinderen op steeds jongere leeftijd gaat ‘brillen’.
Hoe beïnvloedt ‘terug naar school’ en het schoolgebeuren de ogen van kinderen?
Dat ‘de school’ een kweekvijver van brilletjes is, is geen nieuw gegeven. Zelfs zo’n 100 jaar geleden viel het ook dr. Bates, de grondlegger van de dr. Batesmethode, op dat de school een grote impact op het zicht van kinderen had.
In z’n ‘Better Eyesight Magazine’ van augustus 1924 schrijft hij:
“When a child first enters school it is well to keep in mind that children in school have a great many new and unexpected things to contend with. They are brought in contact with many other children who are new, strange and different. Their own teachers and the teachers in the other classes have an effect upon the child. Going to and from school, the child meets many strangers and these strangers have an effect upon the mind of the child. Children are great imitators. They learn to walk by watching others walk. They learn to talk and play from the influence of other children. Being great imitators they absorb many bad habits as well as new and strange ones.”
Vrij vertaald schrijft dr. Bates dat het goed is om ons er van bewust te zijn dat wanneer een kind opnieuw naar school gaat het met heel veel nieuwe en onverwachte dingen te kampen heeft. Ze komen in contact met andere kinderen die ze niet kennen, die vreemd en anders zijn. Ook hun eigen leerkracht en de leerkrachten van andere klassen hebben een invloed op het kind. Wanneer het kind van en naar school gaat, ontmoet het vreemden en deze onbekenden hebben een invloed op de geest van het kind. Kinderen zijn immers fantastische imitators, ‘copycatjes’ 🙂 Ze leren lopen door anderen te zien lopen. Ze leren spreken en spelen onder invloed van andere kinderen. Net omdat ze zo’n uitstekende ‘copycatjes’ zijn, absorberen ze zowel veel slechte gewoontes als nieuwe en vreemde.’
Terug naar school gaan – of naar schoolgaan ‘tout court’, is m.a.w. best overweldigend, spannend en stresserend voor kinderen. Het ene kind zal daar beter mee overweg kunnen dan het andere. Ieder van ons heeft z’n eigen ‘stress veerkracht’. Daarnaast is het ene kind meegaander en gevoeliger dan het andere.
Wat kan je als ouder doen?
Het begint met bewust zijn dat de overgang van vakantie- naar schoolmodus betekent dat je kind vele nieuwe en vreemde indrukken te verwerken krijgt. Verandering vraagt tijd en geduld om aan het nieuwe te wennen. Als je kind van nature gevoeliger is, wees dan extra waakzaam. Vraag het regelmatig hoe het zich voelt en hou in het oog dat het genoeg ontspant en voldoende ‘lummeltijd’ heeft. Er is niks mis met niksen 🙂
Weet ook dat wanneer de ‘stress veerkracht’ van je kind door het ‘terug naar school gaan’ en het schoolgebeuren systematisch overschreden wordt, dit een weerslag kan hebben op het gezichtsvermogen van je kind. Vaak geeft je kind al signalen nog voor het effectief waziger gaat zien. Als je kind – nu het terug naar school gaat of tijdens het schooljaar – bv. regelmatig klaagt over buik-, hoofd- of andere pijntjes, hou er dan rekening mee dat dit een signaal kan zijn dat het systematisch teveel is voor je kind.
Als je je bewust bent dat je kind jou kopieert, kan je je de vraag stellen hoe jij met stress omgaat. Hoe ontspannen sta jij in het leven? Sla je vlug in paniek als er iets ‘mis’ gaat (met je kind)? Verlies je snel je geduld (met je kind)? Je kan er donder op zeggen dat je kind ook jouw manier van omgaan met stress kopieert. Toegegeven dat kan best een uitdaging zijn, maar weet dat daar jouw macht en kracht ligt!
Het gevaar van ‘kopieergedrag’
Even terug naar onze briljante dr. Bates en zijn bevindingen met schoolkinderen. Naar aanleiding daarvan was hij niet bepaald mals voor leerkrachten met brillen. In z’n ‘Better Eyesight Magazine’ van augustus 2024 lees ik:
“It should be emphasized that teachers wearing glasses or teachers with imperfect sight should not be allowed a license to teach.”
Naar de letter vertaald: “Het moet worden benadrukt dat leraren die een bril dragen of leraren met een onvolmaakt zicht geen vergunning mogen krijgen om les te geven.” Slik! Dr. Bates! Dat is een boude uitspraak! ‘Ik weet het.’ zou dr. Bates wellicht fijntjes gezegd hebben met een twinkel in zijn ogen – hahaha. Hij was niet te beroerd om zijn waarheid te spreken. Verder schrijft hij:
“It is a fact that some teachers who do not wear glasses seldom have children acquire imperfect sight in their classes. Teachers who wear glasses or who have imperfect sight, have a large percentage of children with acquired poor vision while under their care. It is not necessary to theorize on this matter. It is sufficient to know that teachers who have imperfect sight are under a great mental and nervous strain. This strain is contagious. After children are transferred to a room in which the teacher has normal vision, many of the pupils regain their normal sight again.”
Wat dr. Bates hier vertelt, is dat hij veel onderzoek in scholen heeft gedaan en hij keer op keer vaststelde dat wanneer de leerkracht brilde of slecht zag, het aantal kinderen dat tijdens het schooljaar gezichtsproblemen kreeg, beduidend hoger lag dan in klassen waar de leerkracht een goed zicht had. In klassen met leraren met goed zicht trof hij zelden leerlingen met slecht zicht aan!
Voor dr. Bates was het zo klaar als een klontje dat brillende leraren onder zeer grote mentale en nerveuze stress staan en dat dit soort stress besmettelijk is. Zeker voor kinderen die van nature het gedrag van volwassenen kopiëren. Wanneer hij de kinderen naar een ander klaslokaal bracht en ze een leerkracht gaf die goed zag, herstelde heel veel van de kinderen hun gezichtsvermogen en konden de meeste leerlingen weer normaal goed zien.
Uiteraard is het absoluut niet de bedoeling wie dan ook met een schuldgevoel op te zadelen! In tegendeel! Het is eerder een uitnodiging om uit de onwetendheid en de slachtofferrol te stappen. Dat begint met bewust te worden en inzicht te krijgen in hoe we de verantwoordelijkheid kunnen opnemen. Het Engelse woord voor verantwoordelijkheid is ‘responsability’ of ‘the ability to respond. Het gaat m.a.w. over de vaardigheid om te reageren, te antwoorden op een situatie. Ver-antwoord-elijkheid.
Kiezen we een destructief of constructief antwoord? Hierin ligt onze kracht en macht!
Met een goed gevoel terug naar school?!
Maar, ELS, ik heb toch geen controle over het feit dat mijn kind op school terecht komt bij een leerkracht met een bril of lenzen? Of een leerkracht die gelaserd is? Inderdaad, dat hebben we niet. Toch hoef je niet machteloos toe te kijken.
Allereerst is het goed om je bewust te zijn dat de dag van vandaag de kans groot is dat je kind les krijgt van leraren met slecht zicht. Je kan er dan naar handelen en bv. kiezen om proactief goed te gaan zorgen voor de ogen van je kind door je in eerste instantie goed te informeren over hoe ogen zien en hoe het visuele systeem werkt. Kennis is macht. De juiste kennis wel te verstaan! Maar als je dit leest en geabonneerd bent op de nieuwsbrief van ELS zit je goed 😉
Daarnaast kan je heel concreet aan de slag gaan door bv. een letterkaart thuis ophangen en er een spelletje van maken om samen met je kind de letterkaart elke dag te lezen. Dr. Bates was grote fan van regelmatig de letterkaart lezen, zeker ook in de klas. Hij stelde vast dat dit een zeer weldadig effect op het zicht van kinderen en de leerlingen had. Heb je geen letterkaart? Stuur me een mailtje en ik zend je er ééntje toe.
Als je zelf brilt of lenzen draagt, kan je overwegen om opnieuw op een ontspannen manier te leren kijken en je gezichtsvermogen te verbeteren. Ik voorspel dat je versteld zult staan wat een positieve invloed jouw herwonnen gezichtsvermogen op dat van je kind kan hebben. Kom bv. de dr. Batesmethode ontdekken tijdens een 1 daagse ‘wellnessretreat voor je ogen’. Lees er HIER meer over. Of je kan een ‘vision walk’ of een 1 op 1 sessie boeken. Voor meer informatie en opties, neem HIER contact met me op.
Je kan verder je steentje bijdragen door over dit gedachtengoed te vertellen want er is nog heel veel onwetendheid rond dit onderwerp. Je kan bv. dit blogartikel delen of in gesprek gaan met de school van je kind.
Heb jij nog meer ideeën? Laat het ons weten in de ‘comments’ hieronder.
door Els D'hollander | aug 1, 2022 | inspiratie, werken met ELS
Jaaa, het is weer ‘efkes’ geleden dat ik een nieuwsbrief of blogbericht schreef. Excuses genoeg. Maar de belangrijkste reden is dat ik ‘het’ niet voelde. En als ik ‘het’ niet voel, dan doe ik ‘het’ niet (meer). En dat blijkt een goeie houding te zijn op mijn pad naar helderder zicht.
Want als er iets is wat mijn pad naar helderder zicht me leerde of liet inzien, dan is het dat het systematisch dingen doen uit plichtsbewustzijn – en dus eigenluck systematisch tegen mijn intuïtie en ware natuur ingaan – super nefast voor goed zicht is.
Ik was zelfs zo goed in dingen doen uit plichtsbewustzijn – die me verder totaal niet boeiden – dat het me behoorluck wat tijd en ’verstilling’ kostte om zicht te krijgen op wat ik dan eigenluck echt graag deed. Vanuit een onvervalste interesse. Vanuit spontaan mezelf zijn.
‘Wat brengt me echte onvervalste vreugde? En wat niet?’ That’s the question 🙂
Spontane aandacht versus willekeurige aandacht
Wat je echte onvervalste vreugde brengt, hangt nauw samen met waar je aandacht van nature naartoe getrokken wordt. In zijn boek ‘The Art of Seeing’ brengt Aldous Huxley het verschil in aandacht onder de aandacht – haha.
Hij heeft het over spontane en willekeurige aandacht. De eerste is ongedwongen, natuurlucke aandacht die mensen en dieren hebben voor dingen die ze zien. De laatste is aandacht die onder bewuste controle staat.
Huxley legt het verschil in aandacht uit met een voorbeeld. Hij schrijft:
‘Een kleine jongen die met sommen bezig is, heeft willekeurige aandacht; dat wil zeggen, als hij al aandacht heeft. Als dezelfde jongen een spel speelt, heeft hij spontane aandacht. Bij willekeurige aandacht komt altijd ‘werk’ kijken en dit leidt in meer of mindere mate tot vermoeidheid.’
Door onszelf te dwingen, om welke reden ook, om de aandacht te richten op iets waar we geen interesse in hebben, saboteren we het natuurlucke waarnemingsproces.
Het is een vorm van mis-bruik. Wanneer dit mis-bruik een gewoonte wordt en blijft duren, schaadt het onze ogen en resulteert het onvermijdeluck in een verminderd gezichtsvermogen. Goed zien hangt m.a.w. af van de bewegingsvrijheid van de aandacht en van de ogen. Spontane aandacht is de sleutel.
Kan je zien hoe een bril dit mis-bruik in stand houdt en zelfs beloont? En hoe een bril je eigenluck systematisch leert je spontane aandacht te onderdrukken ten voordele van willekeurige aandacht? Tot het een onbewust patroon wordt…
Totaal het noorden kwijt op mijn pad naar helderder zicht
Toen ik aanvankeluck – na meer dan 30 jaar brillen – mijn zware bril afzette, was ik totaal maar dan ook totaal in de war. Ik had geen flauw idee meer wat me werkeluck echte diepe vreugde bracht.
Het bleef iets waar ik tijdens mijn pad naar helderder zicht regelmatig over struikelde…
Nu bleek de afgelopen tijd willens nillens een ‘ideale’ tijd om een niveau dieper te gaan in het uitvissen waar ik precies echt vroluck van werd/word. Het was een tijd die niemand onberoerd liet en die mij uitnodigde nog meer – zo niet alles – in vraag te trekken en te onderzoeken, maar vooral ook te verstillen.
Zo onderzocht ik ook of ‘oogleraar zijn’ wel echt bij me paste en nam ik van de ‘bizarre buitenwereld situatie’ gebruik om de ‘Natural Vision Teacher Training’ bij Greg Marsh te volgen.
Daaruit ontstonden de afgelopen tijd spontaan online 1 op 1 lessen en coachings en offline kregen de 1 op 1 ‘vision walks’ vanzelf vorm. En wonder boven wonder brachten deze 1 op 1 sessies me onvervalste diepe vreugde.
Ja! Ik mag me ondertussen gecertificeerd natuurluck zien leraar volgens de dr. Batesmethode noemen! Jeuj 🙂
Waar worden jouw ogen spontaan heel erg vroluck van? Waar kijken jouw ogen graag naar? Wat doe jij uit plichtsbewustzijn? Deel het in de ‘comments’ hieronder. We horen het graag!
Heb je interesse in een ‘vision walk’ of een online 1 op 1 sessie? Mail me op eyeloveseeing@gmail.com. Tot kijks 😉
door Els D'hollander | sep 6, 2019 | boeken, hulpmiddelen
Ik heb er sinds kort een nieuwe ‘verslaving’ bij. En wat voor één: 3D figuurtjes ontdekken in een – op het eerste gezicht – zeer mislukte tekening. Deze ‘verslaving’ heb ik geheel ende volledig te danken aan de aankoop van een 3D prentenboek van Magic Eye.
Sinds de jaren 90 van vorige eeuw – klinkt laaaaang geleden 😉 – maakt Magic Eye met zijn 3D prenten furore. Ze kruisten dan ook vrij snel mijn pad toen ik de ‘natuurlijk zien’ weg insloeg. Maar konden me aanvankelijk a-b-s-o-l-u-u-t niet bekoren.
In tegendeel. Ik kon er niets – maar dan ook echt niets – in vinden. Hypernerveus en super gefrustreerd werd ik van deze gekke plaatjes. En dat is het laatste wat je wil bereiken met oogyoga en andere natuurlijk zien activiteiten. Het is net de bedoeling dat je er schaamteloos plezier aan beleeft. Dàt is immers dé sleutel tot goed zicht.
En ik maar proberen en proberen, mijn best doen, blijven gaan met die banaan 😉 en meer van die dingen. Ik had toen helemaal nog niet door dat deze manier van werken net het tegenovergestelde effect heeft en je geen meter – wat zeg ik, zelfs geen millimeter – beter zicht oplevert. Laat staan dat het verborgen 3D beeld zich op deze manier zou laten zien. Not.
Op zich is deze houding niet zo vreemd eigenlijk aan een behoorlijke bijziende. Dat ben je nota ben als je meer dan – 5 dioptrieën aftikt. Het is zelfs een typisch kenmerk van bijziendheid in het algemeen, niet van de persoon zelf! Een klein doch niet onbelangrijk onderscheid. Voor alle duidelijkheid, deze houding is niet exclusief voor bijzienden, maar tegenwoordig een algeheel voorkomende ‘plaag’.
Daarnaast zijn bijziende ‘kraks’ in scherp en helder zien van dichtbij. Ze zijn bijgevolg erg goed in het convergeren. Dit is – zeer kort door de bocht uitgelegd – een beweging naar binnen die ogen maken om dichtbij te kunnen zien. En laat nu net divergeren – inderdaad de omgekeerde beweging – aan de basis liggen om succesvol dat 3D beeld te kunnen zien.
Dus… Je raadt het al… Die 3D prenten zijn op zich een schitterende activiteit om opnieuw te leren divergeren. Zeker voor bijzienden. Divergeren doe je trouwens ‘automatisch’ als je in de verte kijkt. Dit is overigens een bijzonder ontspannende activiteit voor onze ogen. ‘As a matter of fact’… Ze zijn daar eigenlijk dol op.
Ready for some magic?
De truc om dat 3D beeld te zien te krijgen is dan ook om je neus tegen het centrum van de prent te houden, ondertussen door de prent te kijken en je focus op een voorwerp in de verte te houden. Tussen haakjes met die prent tegen je neus zie je alles wazig. Dit is volkomen normaal.Verwijder dan de prent erg traag van je neus weg en hou je blik op de verte gericht. Hier ligt meestal de uitdaging, maar terwijl je dit doet, ontvouwt – op een bepaald moment – ‘het wonder’ zich en verschijnt er langzaam maar zeker een 3 D afbeelding.
M-a-g-i-s-c-h 🙂
Ik word er telkens weer zó intens vrolijk van. Het is echt dè max! En nee, het lukt me zeker nog niet elke keer! Het zijn perfecte stressmeters 😉 Maar als het lukt… En of het ontspannend is. Telkens dat 3D beeld tevoorschijn komt, voel ik een zekere ontspanning over mijn ogen komen.
V-e-r-r-u-k-k-e-l-ij-k!
Nog een bijkomstigheidje – om niet te zeggen een zeer te waarderen voordeel – van deze 3D prentactiviteit is dat je je ogen spelenderwijs ‘traint’ in ‘teamwork’. De gebrekkige samenwerking tussen mijn beide ogen was aanvankelijk ook één van de redenen waarom het niet lukte dat 3D beeld te zien. Ik zat immers opgezadeld met een behoorlijk verschil tussen mijn linker- en mijn rechteroog.
Voor dit verschijnsel heeft men in de optometrie een moeilijke naam nl. anisometropie. Het resultaat hiervan is hoofdzakelijk dat je beide ogen minder goed samenwerken. In DIT filmpje ga ik dieper in op het samenwerken van onze ogen als je wil weten wat je kan doen om dit te verbeteren. Ben je tussen haakjes nog niet geabonneerd op mijn kanaal dan kan je dat meteen ook nog doen.
‘Het kan verkeren’ zei Bredero. En dat deed het ook 🙂 Hoewel dit in mijn geval niet van een leien dakje liep. Laat je hierdoor vooral niet ontmoedigen op je pad naar helder zicht. In tegendeel. Ik ben het levende bewijs dat – hoe uitzichtloos de situatie ook lijkt – natuurlijk zien echt werkt.
Moraal van het verhaal
Zo’n Magic Eye prentenboeken zijn een super leuk cadeau. Niet alleen om aan jezelf te geven, maar aan om het even wie. Zeker ook aan kinderen. Wedden dat je het origineelste cadeau hebt?
HIER vind je mijn favoriete Magic Eye prentboek en kan je een exemplaar aanschaffen.
En ik wens dat je er net zoveel plezier als ik aan beleeft.
HIER kan je alvast ’s ‘voorproeven’. Zie jij het 3D hart in deze prent? Laat het weten in een bericht hieronder.
door Els D'hollander | jun 26, 2019 | inspiratie
Uit de comfortzone komen…
Het is ‘hip’ de dag van vandaag. Te pas en te onpas hoor je ‘het’…
‘Ja, als je succesvol wil zijn in je leven, dan moet je uit je comfortzone durven komen.’ Of
‘Je comfortzone? Dat is je gouden kooi.’ En wie wil er nu in een kooi zitten zelfs al is ze van goud?!
Vooral coaches gebruiken ‘het’ graag.
Ik krijg er wat van 🙂
Ik heb dan – of ik dat nu wil of niet – het idee dat ik een watje of een regelrechte ‘loser’ ben als ik niet uit mijn comfortzone wil – of nog ‘erger’ niet durf – komen. En je wil geen ‘loser’ zijn, toch?
Vaak gaat ‘uit de comfortzone’ gepaard met woorden als ‘moeten’ of ‘overtuigen’ of merk je een onderliggende toon van dwang op. Er wordt wat ‘afgeforceerd’ in het coachingwereldje. Trouwens… Als ik het woord ‘overtuigen’ hoor, denk ik haast automatisch aan een leraar van me die ooit zei: ‘Als je een paard overtuigt, zakt het door zijn poten.’ Daar hoeven we geen tekeningetje bij te maken, denk ik.
Ja, ‘uit de comfortzone gaan’ wordt heel vaak verkeerd begrepen en nog ‘verkeerder’ uitgevoerd. Er heerst m.a.w. enorm veel verwarring rond wat ‘uit de comfortzone komen’ nu precies is. Want voor je het goed en wel beseft, ben je jezelf aan het forceren en nog niet een beetje ook. En boy, heb ik me vele keren laten vangen door goed bedoelende coaches – laat ik daar van uit gaan – waardoor ik massa ’s meer stress dan gewoonlijk ervaarde. Daarom dat ik het nu zo helder heb 😉
Uit de comfortzone komen wanneer je geen verbinding met of geen goed zicht op jouw gevoel hebt, geeft alleen maar meer stress, druk en spanning.
En dat is niet de bedoeling van ‘uit de comfortzone komen’. Maar wat dan wel? Want het gaat wel degelijk om grenzen verleggen, maar daarvoor is het eerst belangrijk je grenzen te kennen en te erkennen. Het is m.a.w. een delicate evenwichtsoefening.
Ben je aan de bril, lens of had je een laserbehandeling? Dan heb je – met je bril, lens of laserbehandeling – overigens een zeer goede leermeester in het jezelf forceren. Met de waas geven jouw ogen immers te kennen dat het evenwicht – jouw balans – verstoord is, dat het even allemaal wat teveel is en dat je aanpassingsvermogen overbevraagd is. Maar met je bril, lenzen of de laserbehandeling doe je ‘gewoon’ onverstoord verder.
Terug naar de comfortzone en een kritische vraag durven stellen: ‘Wat als jouw bril, lens of laserbehandeling jouw gouden kooi is?’
Anders uit de comfortzone
Op een gezonde en duurzame manier uit de comfortzone gaan, vraagt in eerste instantie dat je erg dicht bij jezelf en je gevoel blijft en een goede kijk hebt op waar jouw grenzen liggen. Dat vraagt stille aanwezigheid en veel geduld.
Even een concreet voorbeeld uit de praktijk…
Onlangs wees iemand me op ‘mijn taakverdeling’ – zie afbeelding. Eerlijk… Puntjes 2 & 4 zijn voor een doorwinterde ‘zie-me-graag-junk’ als ik best een uitdaging. Wanneer iets in een bepaalde situatie niet goed voor mij voelt en ik door de buitenwereld geweldig onder druk wordt gezet met allerlei zeer aannemelijke, verstandelijke redenen, wanneer ik dan toch mijn buikgevoel honoreer, ‘liefdogenloos’ nee zeg – en jaaaa, de daarbij horende angst van niet meer geliefd te zijn toelaat en voel –
Dàt noem ik pas uit mijn comfortzone gaan!
Hoe meer ik authentiek durf zijn, hoe meer ik mijn waarheid durf spreken, hoe meer ik durf leven vanuit vertrouwen, hoe meer de waas opheldert. Ja, juffrouw Waas is een harde tante, maar ‘she’s on my side’ – and yours too!’. Ze vertelt me dat ik nog meer voor Mezelf mag kiezen.
En bovendien kom ik hierdoor haast vanzelf gemakkelijker en moeitelozer uit die andere comfortzone, de visuele comfortzone, maar daar in een volgende blog meer over.
Wat betekent voor jou ‘uit de comfortzone’ komen? Deel je ervaring in een reactie hieronder.
Comfortzones zijn hoogst persoonlijk. Je bril afzetten of je lenzen uitdoen kan al behoorlijk uit de comfortzone voor je zijn. Tijdens een privéles gaan we uiterst respectvol om met de grenzen die jouw ogen aangeven. Van hieruit ‘flirten’ we met de grens van jouw comfortzone en stretchen we met zachtheid en geduld je grens. Een privéles boeken? Dat doe je HIER.
