door Els D'hollander | apr 1, 2025 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Heldere flitsen zijn momenten waarop je zicht zonder je bril of lenzen plots uitklaart en je de wereld kristalhelder ziet. Iedereen die zich op het pad naar beter zicht begeeft zal ze – vroeg of laat – ongetwijfeld ervaren. Soms duren ze slechts een fractie van een seconde; op andere momenten houden ze een minuut aan of zelfs nog langer.
Wanneer je deze heldere flitsen begint te ervaren is dat een teken dat je visuele systeem als het ware aan het wakker worden is als gevolg van het toepassen van natuurlijk zien technieken, activiteiten en zo meer. De heldere flitsen geven aan dat de chronisch visuele spanning aan het verminderen is. Eureka!
Je eerste heldere flitsen
Die eerste heldere flitsen maken meestal een zeer diepe indruk op je. Zeker als de heldere flits wat langer duurt. Zoals enkele minuten bijvoorbeeld. Maar aanvankelijk – bij erg kortstondige heldere flitsen – is de kans groot dat de Grote & Oppermachtige Trol der Zelftwijfel je wil laten geloven dat je het je ingebeeld hebt of dat je je vergist hebt. Laat je niet in de maling nemen! Hoe kort of hoe miniem de heldere flits ook was, je hebt het wel degelijk scherp(er) en helder(der) gezien!
Ik vergeet nooit meer dat gevoel van verbijstering, opwinding en ongekende vreugde toen ik zomaar alles glashelder zag na een palmsessie begeleid door mijn leraar en mentor, Greg Marsh, tijdens de tweede dag van een weekendretreat. Jaaaa! Ook die ‘verdoemde’ letterkaart* zag ik tot op de laatste lijn scherp en helder 😉
* Letterkaarten zijn heel lang een hele grote stressfactor voor me geweest. In deze blog deel ik daar meer over.
Emotionele rollercoaster
Het was best erg emotioneel. Ik slaakte vreugdekreten, voelde me tegelijkertijd overdonderd en barstte in tranen uit. Maar de heldere flits bleef aanhouden en ik wist er zowaar geen blijf mee. Uiteindelijk schoot ik weer in mijn ‘vertrouwde denken’.
Met alle gevolgen van dien. Ik vergat ik te ademen, durfde niet meer knipperen en alle gekheid op een stokje… Ik was zowaar haast opgelucht toen alles weer lekker wazig werd. Inderdaad, het kan er soms best erg tegenstrijdig aan toe gaan op dat pad naar beter zicht.
Hoe dan ook heldere flitsen blijven aanvankelijk een spannende en opwindende gebeurtenis, maar gelukkig slaag je er na een tijd in om gelijkmoediger te blijven wanneer ze zich voordoen. Want het is net die rollercoaster aan emoties die er voor zorgt dat de heldere flits weer verdwijnt. Goed zicht is per slot van rekening je geboorterecht en ‘an sich’ niets speciaals.
Heldere flitsen als wegwijzer
Dat is wat ik dan ook tegen mezelf begon te zeggen telkens ik een helder flits had: ‘Els, dit is je normale zicht. Tegelijk bijzonder en ook niets speciaals.’ Ik ging er ook op letten of ik kon achterhalen wat ik precies anders deed of gedaan had wanneer een heldere flits zich manifesteerde.
Zo ontdekte ik welke natuurlijk zien activiteiten & technieken, welke geloofsovertuigingen of gemoedstoestanden en welke houding zowel letterlijk als figuurlijk me heldere flitsen gaf. Op deze manier kon ik na verloop van tijd de heldere flitsen als het ware ‘oproepen’. Mijn belangrijkste uitdaging hierin was de geniepige kwelgeest ‘Meneer Perfectiedrang’ te herkennen en te ontmaskeren. Hoewel ‘Meneer Perfectiedwang’ misschien beter de lading dekt.
Saboteurs liggen op de loer
In het Land van Waas verschuilen zich talloze trollen, kwelgeesten, duiveltjes en andere saboteurs die je van de weg naar Beter Zicht willen houden. Laat je hierdoor niet ontmoedigen! In tegendeel! Als je ze kent, kan je hen zo onderscheppen. ‘Meneer Perfectiedwang’ is er zo één.
Hij duikt op kort nadat je je eerste heldere flitsen had en laat je geloven dat je de heldere flitsen kan of moet afdwingen en dat je je best moet doen om heldere flitsen te krijgen. Niets is minder waar. Hij laat je ook allerlei manipulatieve spelletjes met je ogen spelen. In de zin van: ‘Als ik dit of dat doe, dan zou ik toch een heldere flits moeten hebben of dan moet ik beter zien.’ Ja, hij gaat zeer subtiel te werk en is een meester om je gefrustreerd en teleurgesteld te laten voelen!
Hij ontneemt je kortweg alle plezier in het verkennen, experimenteren en spelen met de oefeningen en technieken en laat je enkel focussen op het doel, het resultaat. Maar zo werkt het niet. Het doel is in feite ondergeschikt. De mate waarin je er plezier aan beleeft is eerder de maatstaf en sleutel tot succes.
Wat ging er door jou heen de eerste keren dat je een heldere flits had? Welke van de saboteurs ontmoet(te) jij op je pad naar Beter Zicht? Deel het in een reactie hieronder.
Wil je je de natuurlijk zien activiteiten of technieken verkennen of je er verder in verdiepen, dan kan je overwegen om deel te nemen aan een 1 daagse retreat. HIER vind je meer info.
Foto door mezelf
door Els D'hollander | mrt 1, 2025 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Je veilig voelen is één van de basisbehoeftes van een mens of misschien zelfs dé belangrijkste behoefte. Tegelijkertijd is het eerder iets subjectief: wat voor de één veilig voelt, kan voor iemand anders juist erg onveilig voelen. Wie of wat bepaalt dat? En wat is het verband met je zicht?
Als je je veilig voelt, heb je vertrouwen dat je kan omgaan met ‘de dingen des levens’ waar je zowel op fysiek, emotioneel, sociaal, financieel of zelfs op spiritueel vlak mee geconfronteerd wordt. Het is een gevoel van inherent beschermd en geborgen zijn. Ondanks de kwetsbare positie waarin je je bevindt, voel je je weerbaar en veerkrachtig. Je ziet het aan je krachtige houding, je straalt, je leeft.
Je niet veilig voelen
Soms gebeuren er dingen waardoor je je niet veilig voelt of kom je in situaties terecht die je zelfs extreem onveilig kunnen laten voelen. Je lichaam gaat dan automatisch in een ‘vluchten, vechten of bevriezen modus’. Vaak krimp je dan in elkaar om je minder kwetsbaar te voelen, ga je oppervlakkiger adem halen en zo meer.
Maar als wat je ziet zo hevig en intens is, je geen antwoord hebt op wat je ziet en je tegelijkertijd ook geen uitweg ziet, dan komt ‘je veilig voelen’ ernstig in het gedrang. Op zo’n momenten is het mogelijk dat je lichaam – in casu je ogen – tijdelijk waas creëren. Op deze manier wordt de heftigheid van wat je ziet afgezwakt en kan je je min of meer veilig voelen. Ook al is dat in wezen eerder een schijnveiligheid.
Je verbreekt dus tijdelijk je verbinding met wat hier en nu is. Inderdaad, waas is een symptoom dat je vertelt dat je hier en nu niet aanwezig bent. Vaak vlucht je naar je hoofd, in je denken. Het verleden of de toekomst. Je ogen kijken, maar je aandacht is er niet bij. Dit veroorzaakt altijd waas.
Wanneer onveilige situaties lang genoeg duren en je veerkracht en weerbaarheid systematisch overschreden worden, kan het gevoel van je niet veilig voelen chronisch worden. Je zit in een overlevingsmodus. Met alle gevolgen van dien.
Om over na te denken…
Kinderen zitten willens nillens in een situatie waarin ze afhankelijk zijn van autoriteitsfiguren die meestal onbewust of met de beste bedoelingen hun machtspositie misbruiken. Een kind is bijzonder kwetsbaar en wordt erg gemakkelijk in de mindere positie gezet. Erger nog, dat wordt in onze maatschappij meestal ook nog als ‘normaal’ beschouwd. Kinderen moeten zoveel… Of ze dat nu leuk vinden of niet. Er wordt te vaak geen rekening gehouden met wat ze echt nodig hebben.
Het is dan ook fascinerend om vast te stellen dat bijziendheid een refractie fout is die zich nagenoeg uitsluitend in kinderen, pubers of jongvolwassenen manifesteert. Zou er een verband zijn?
Daarnaast leven we de dag van vandaag in een wereld waarin direct ingegrepen wordt wanneer je tijdelijk van de zogenaamde norm afwijkt. Bijgevolg staat er vaak al een bril op de neus van het kind nog voor hij of zij het goed en wel beseft. Werd er gevraagd hoe het zich voelt? Of er de afgelopen tijd iets veranderd of gebeurd is waar hij of zij heel erg bang van werd of zich niet veilig voelde? Wat het nodig heeft om zich veilig te voelen? Ik vrees er voor.
Brillen, meer kwaad dan goed?
Het probleem met brillen (maar ook met lenzen & lasik) is dat ze systematisch de gewoonte verankeren om uit te zoomen, niet te voelen, te vluchten of te bevriezen. Brillen maken er m.a.w. een gewoonte van om niet in het hier en nu aanwezig te zijn. En dat is – zoals ik al aangaf – nefast voor goed zicht.
Maar de onveilige situatie kan tijdelijk zijn of misschien vond je ondertussen een manier om er mee om te gaan zodat je je weer veilig kan voelen. In normale omstandigheden – dat is wanneer er niet ingegrepen wordt middels een bril, lenzen of lasik – zal de waas dan ook vanzelf weer verdwijnen wanneer de waas zijn doel – nl. je veilig laten voelen – verliest.
Dat was de baanbrekende vaststelling die dr. Bates, de grondlegger van het natuurlijk zien gedachtengoed, deed toen hij opmerkte dat patiënten die hun bril niet of nauwelijks droegen na verloop van tijd weer beter zagen. In tegenstelling tot de patiënten die plichtbewust hun bril droegen. Hun ogen gingen er na verloop van tijd opmerkelijk op achteruit! Hij stelde ook vast dat het volkomen normaal is dat je gezichtsscherpte fluctueert. Soms wel tot 2 dioptrieën op een dag! Ja, je leest dat goed 🙂
Brillen houden m.a.w. het onveilig gevoel in stand. Ze leren je om uit te zoomen, te bevriezen, niet aanwezig te zijn en in je denken te vluchten. Ik val in herhaling – hahaha, maar het is zo van wezenlijk belang. Want op deze manier wordt ‘je niet veilig voelen’ na verloop van tijd als normaal ervaren. Maar dat is het niet! Het gaat zelfs zo ver dat je op den duur helemaal niet meer bewust bent van dat onveilige gevoel.
Kan je leren om je veiliger te voelen?
Conclusie is dat ‘je veilig voelen’ cruciaal is om goed te kunnen zien. Het is tevens een subjectief gevoel. In vele gevallen zijn de onveilige omstandigheden al lang verleden tijd, maar ‘dankzij’ de bril blijft het onveilig gevoel verankerd. Nu is het in sommige omstandigheden volkomen normaal dat je je onveilig voelt, maar in andere situaties kan je je vragen stellen.
Zo kreeg ik bv. vroeger van een banale letterkaart een extreem onveilig gevoel. Tot paniekaanvallen toe. Dat is niet normaal. Gelukkig kan je met natuurlijk zien leren om je weer veilig te voelen in situaties die niet meteen levensbedreigend zijn zoals bv. het zien van een letterkaart. In deze blog vertel ik hoe ik met natuurlijk zien leerde om me langzaamaan veiliger te voelen met letterkaarten.
Opnieuw met je eigen ogen leren zien is dan ook het proces aangaan om bewust te kiezen om in het hier en nu aanwezig te zijn, je weerbaarheid te versterken en weer te durven voelen met je ogen. Zien is voelen met je ogen! Op een dieper niveau gaat het om het aanleren van vaardigheden om bij Jezelf te blijven los van wat er in de buitenwereld gebeurt. Het is het proces van het terugvinden van je innerlijke autoriteit.
Wil je leren wat jouw ogen nodig hebben om zich veiliger te voelen? Dat kan! Bijvoorbeeld tijdens de 1 daagse retreats voor de ogen. HIER vind je meer info.
Foto door MART PRODUCTION
Deze foto deed me denken aan mezelf als klein meisje. Ik zat nl. regelmatig in deze positie verstopt in de vestiaire achter de jassen in het donker. Daar voelde ik me veilig.
door Els D'hollander | nov 15, 2024 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken, veel gestelde vragen
Onlangs ontving ik een berichtje van een student dat er met de ogen helaas geen vooruitgang was. Deze student geloofde dat ze met natuurlijk zien geen resultaten had. Vroeg of laat overkomt het menig natuurlijk zien student dat ze geen vooruitgang met de ogen opmerken. Soms lijken ze zelfs achteruit te gaan. Het lijkt wel alsof dit een onderdeel van het pad naar beter zicht is.
Als je denkt dat je geen vooruitgang met je ogen hebt, onderzoek dan de 7 mogelijke oorzaken die ik hieronder deel. Al deze oorzaken heb ik zelf – vaak willens nillens – verkend en doorleefd. Ik was – wat dat betreft – een slechte natuurlijk zien student – hahaha. Nu ja, het hangt er vanaf hoe je er naar kijkt natuurlijk. Dat brengt me meteen naar de eerste mogelijke reden:
1. Wat is je definitie van vooruitgang?
Ik bedoel: misschien is er wel vooruitgang, maar merk je het niet op omdat je je onbewust als het ware blind staart op één aspect van zien en dat is helder(der) zien.
We kunnen het onszelf niet kwalijk nemen want in onze maatschappij worden we systematisch van kinds af aan opgevoed – of geprogrammeerd – om ons gezichtsvermogen te reduceren tot al dan niet scherp zicht. Maar zien omvat zoveel meer!
Ter inspiratie kan je de blog ‘Welke tekenen wijzen op je vooruitgang’ lezen. Je vindt er een waslijst van mogelijke tekenen van vooruitgang. Jawel, een waslijst 🙂 Aarzel niet om regelmatig een moment voor jezelf te nemen en in je ogendagboek jouw tekenen van vooruitgang te noteren.
2. Meten is…
Daarnaast is het ook best mogelijk dat je al beter ziet, maar dat niet opmerkt. De waas kan immers behoorlijk overweldigend zijn, zeker wanneer je een redelijk sterke bril hebt of een complexe visuele situatie zoals bv. cataract, een bifocale bril en dergelijke. Een verbetering van bv. een kwart dioptrie zal je in die zee van waas niet opmerken.
Een manier om deze kleine vooruitgang in je zicht toch op te merken, is je zicht regelmatig te meten bv. elke 1ste en 3de woensdag van de maand. Studenten die klagen dat ze geen vooruitgang hebben, meten meestal hun zicht niet. En ja, ik gebruik bewust het woord ‘meten’ en niet testen 😉
Je hoeft daarvoor niet naar de opticien. Je zicht meten kan je zelf thuis met een letterkaart. Let er daarbij op dat je steeds dezelfde afstand tot de letterkaart aanhoudt en dat ook het licht zoveel als mogelijk hetzelfde is. In de blog ‘Spelen met de letterkaart’ vind je meer ideeën hoe je een letterkaart kan gebruiken.
Vergeet niet de resultaten in je ogendagboek te noteren, maar let ook hier op: meten kan eveneens een grote valkuil zijn. Wees alert op prestatiedrang, perfectionisme, teveel willen helder zien of te snel helderder willen zien. Hou jezelf en je gedachten goed in de gaten. Wees zacht en geduldig met jezelf en je ogen. Je zit in een proces, geen ‘quick fix’.
3. ‘Oefening’ baart kunst
Laten we eerlijk zijn: als je iets wil veranderen in je leven of als je iets nieuw wil leren, dan heb je toewijding, tijd en ruimte nodig om je doel te bereiken. Als je bv. wil leren dansen of Japans wil leren dan ga je ongetwijfeld wekelijks op een vaste dag en uur les volgen, tenminste als je vooruitgang wil boeken. Dat kan zelfstudie zijn of les bij een leraar.
Naast die les of lessen zal je wellicht ook ‘oefenen’ omdat je weet: oefening baart kunst. Eens je die vaardigheid of taal onder de knie hebt, heb je er behoorlijk wat tijd, geduld en toewijding ingestopt. Dat geldt eveneens wanneer je opnieuw met je eigen ogen leert zien.
Als mensen me zeggen dat ze met natuurlijk zien geen vooruitgang hebben en ik hun vraag wat ze precies consequent (elke dag) doen om hun zicht te verbeteren dan blijkt dat de meesten niet echt met ‘oefenen’ bezig zijn. Sommigen doen soms wat oefeningen, maar het ontbreekt hen aan een zekere structuur die goed voelt.
Ik pleit ‘schuldig’. Ik was bij tijden heel goed in doen alsof ik iets deed en mezelf te misleiden, maar op de korrel beschouwd deed ik niet echt iets van ‘oefeningen’ of activiteiten. Om de één of andere reden kwam ik er niet toe. Er waren altijd zogenaamd belangrijker dingen om te doen. Zo leek dat. Ik had niet door hoe ik mezelf al die tijd in de kou liet staan. Mezelf verwaarloosde. Als jij niet met jezelf tijd en ruimte voor je ogen afspreekt dan zal niemand anders dat voor je doen! Gelukkig won de aanhouder hier 😉
Als je meer wil weten wat je kan doen om een dagelijkse routine op te starten, lees dan zeker deze blog.
4. Hoe ‘oefen’ je?
Als je consequent met natuurlijk zien ‘oefent’, maar je toch geen vooruitgang met je ogen hebt, kan je onderzoeken met welke ingesteldheid je de activiteiten doet.
Stel jezelf de volgende vragen:
– Doe ik de ‘oefeningen’ of activiteiten vanuit spanning, inspanning of angst?
– Gun ik mezelf deze tijd voor mijn ogen van harte of doe ik het snel snel om er vanaf te zijn?
– Doe ik de ‘oefeningen’ vanuit plichtsbewustzijn of vanuit vreugde en voor de ontspanning die het doen van de ‘oefeningen’ mij en mijn ogen geeft?
– Ben ik onbewust – uit gewoonte – toch gehaast als ik de oefeningen doe?
– Doe ik bepaalde activiteiten omdat een autoriteit buiten mezelf gezegd heeft dat ik ze moet doen, maar beleef ik er geen plezier aan?
– Ben ik er onbewust van overtuigd dat ik mijn best moet doen om resultaat te hebben? Deze ‘no pain no gain’ overtuiging kan erg diep geworteld zitten en wordt vaak van generatie op generatie doorgegeven.
– Oefen ik omdat ik de waas weg wil? Bestrijd ik m.a.w. het symptoom? Waarom het bestrijden van het symptoom niet werkt, leg ik verder in deze video uit.
– Zet ik mezelf en mijn ogen tijdens het ‘oefenen’ onbewust onder druk?
Als we het zenuwstelsel in balans willen brengen, lukt dat niet vanuit druk, frustratie, inspanning en dergelijke. In tegendeel, dat veroorzaakt alleen maar nog meer stress, druk en spanning. Ik moet ontspannen werkt niet. Dit is dus niet de weg.
De eerste stap is bewust worden van je ingesteldheid. Daarna kan je telkens weer bewust kiezen om de activiteiten te doen vanuit zelfzorg en omdat het goed voelt voor je ogen en jezelf.
5. De kracht van gewoontes
Als je regelmatig ‘oefeningen’ doet en toch geen vooruitgang hebt dan kan het liggen aan de kracht van bepaalde onderliggende gewoontes en patronen die wazig zicht veroorzaken. Je bewust worden van deze onderliggende patronen en gewoontes is in deze optiek belangrijker dan het doen van ‘oefeningen’.
In natuurlijk zien gaat het dan ook in wezen niet om ‘oefeningen’ doen. Toch is het belangrijk om ze te doen omdat ze je helpen weer te bewegen en te ontspannen. Ja, wie zich in natuurlijk zien verdiept, zal soms op ogenschijnlijke paradoxen – zoals deze – botsen.
Je kan je afvragen hoe je je ogen gebruikt? Wat je kijkgewoontes zijn? Of je naar de signalen van je ogen luistert en er naar handelt? Wat het onderliggend patroon is dat maakt dat je met je ogen reageert op stress, druk en spanning.
Het gaat dus in wezen om het veranderen van gewoontes en kijkgewoontes. Gewoontes veranderen is best een ding. Visualisatie kan een krachtig middel zijn om verandering te brengen. Maak het een onderdeel van je dagelijkse routine om jezelf voor te stellen als iemand die goed ziet. Stap alvast in die persoon die helder ziet zodat je je brein als het ware programmeert en klaarstoomt voor een andere realiteit.
Om je visualisatie nog krachtiger te maken, kan je mensen met goed zicht observeren. Wat doen zij anders m.b.t. hun ogen? Hoe reageren zij op stress, druk en spanning? Hoe gebruiken zij hun ogen?
6. Saboteren emoties je vooruitgang?
Zien is een complex proces waarbij de visuele gegevens die onze ogen ontvangen o.a. door het emotionele brein gefilterd worden. Onverwerkte heftige trauma gerelateerde emoties kunnen er dan ook voor zorgen dat we visuele problemen ondervinden. Als je op een bepaald moment niet meer vooruitgaat, kan dat een signaal zijn dat bepaalde emoties – of trauma’s – schreeuwen om geheeld te worden.
Mensen met trauma lijden vaak aan het ‘Love, Peace & Happiness’ Syndroom – LPH Syndroom. Ook hier pleit ik weer ‘schuldig’ 🙂 Ik had totaal niet in de mot dat ik spiritualiteit gebruikte – maar eerder misbruikte – om te ontsnappen aan de emotionele beerput waarop ik zat. Dat wordt ook spirituele bypassing genoemd en ik merk het regelmatig op bij natuurlijk zien studenten.
Maar onze ogen zijn onze trouwste dienaren en laten ons niet in de steek! Ze lijden onder dat LPH Syndroom en nodigen ons uit om emoties en trauma’s, die een diepe innerlijke vreugde in de weg staan, op te ruimen. Dat vraag moed, heel veel moed, maar de bevrijding en innerlijke vreugde die dat met zich meebrengt, zijn onbetaalbaar.
7. Onbewuste mentale stress
Met deze 7de oorzaak val ik misschien wat in herhaling, maar is dat niet de moeder van alle wijsheid? 😉 Het valt op dat mensen die geen vooruitgang hebben veel te veeleisend en loeihard voor zichzelf en hun ogen zijn. Met alle stress gevolgen van dien op het mentale – en verwachtingsniveau.
Deze mentale – en verwachtingsstress wordt ook dikwijls gevoed door een onbewuste zeer subtiele manipulatie van je ogen of door je ogen voor een ultimatum te zetten. Het werkt voor geen meter.
Ook hier zijn bewust worden van dit soort patronen en met meer empathie naar jezelf kijken sleutels die de weg van vooruitgang ontgrendelen. Sommige complexe visuele situaties zijn het resultaat van jaaaarenlang met spanning, druk en stress te kijken. Meestal heb je dan ook meer tijd, ruimte, geduld en toewijding nodig om het tij te keren en de achterliggende patronen, gewoontes of trauma’s te veranderen of te helen.
Dit leidt naar een tweede – en misschien wel dé belangrijkste – natuurlijk zien paradox: Laat elk verlangen naar vooruitgang los en concentreer des te meer op wat jou en je ogen vreugde & ontspanning brengt. Je zal merken dat je zicht dan vanzelf weer uitklaart.
En als dat niet gebeurt, dan is ook dat oké want het allerbelangrijkste van deze weg of van dit proces is het plezier dat je er aan beleeft, de bevrijding die het je geeft en je levenskwaliteit die zonder meer verbetert. Je komt echt al een heus eind als je deze houding voor 50% van de tijd kan aannemen.
Hier enkele affirmaties die je kan opnemen in je dagelijkse routine:
– Ik laat het resultaat los en geniet van het pad.
– Ik vertrouw mijn lichaam. Ik vertrouw mijn ogen. Ik vertrouw het proces. Ik vertrouw.
– Ik heb vrede met het niet weten hoe & wanneer ik beter zie. Ik vertrouw.
– Ik laat alle verwachtingen los en ik vertrouw.
– Ik doe meer en meer datgene waarvan ik merk dat het mij en mijn ogen vreugde geeft en goed doet.
– Ik laat alle angst, dwang & manipulatie los en vertrouw dat het beter zicht komt. Vroeg of laat.
– Ik heb geduld met mezelf en mijn ogen.
Welke affirmatie resoneert het beste met je?
Moraal van het verhaal?
Geen vooruitgang hebben kan ook positief zijn. Het is maar hoe je het bekijkt want geen vooruitgang leidt je naar diepere oorzaken van de disbalans in je (visuele) systeem en biedt je een unieke kans om je persoonlijke ritme en innerlijk leiderschap te vinden en te respecteren.
Welke van de 7 oorzaken is op jou van toepassing? Deel het hieronder. Dankjewel.
Voel je je op de één of andere manier overweldigd of weet je niet goed waar te beginnen op je pad naar beter zicht? Dan kan je een persoonlijke sessie overwegen. Of misschien heb je nood aan een bad van natuurlijk zien en wil je je omringen met gelijkgestemden? Dan is mogelijks een 1 daagse retreat geknipt voor jou.
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door Marina Montiel van ‘Vision Hacking’
Afbeelding van Dele Oke via Pixabay
door Els D'hollander | okt 15, 2024 | dr. Bates activiteiten, inspiratie, oorzaken
Wat het effect van mijn adem op mijn gezichtsvermogen is? Dat vergeet ik nooit! Ik herinner me nog als de dag van gisteren mijn allereerste natuurlijk zien weekend bij Guido van Mierlo en zijn vrouw Heleen in het verre Friesland. Hij maakte me er op attent dat ik niet ademde en vroeg of ik me daar bewust van was. Totaal niet – hahaha. Ik viel uit de lucht. Ik was dan ook diep verdwaald in het Land van Waas. Het was meteen mijn allerbelangrijkste inzicht tijdens dat ogenweekend. Ik ben nadien enkele jaren in ademtherapie gegaan.
Staren nefast voor je adem
De gewoonte om te staren is in het natuurlijk zien gedachtegoed één van de belangrijkste oorzaken van slecht & wazig zicht. Maar wat gebeurt er precies met je adem als je staart? Laten we dat ‘s onderzoeken. Mag ik je hier en nu uitnodigen om even flink te gaan staren?
Merk je op dat je oppervlakkig gaat ademen als je staart of dat je adem zelfs helemaal stokt? Het omgekeerde is ook waar: als je bewust en vanuit je buik gaat ademen, ervaar je misschien dat je beter ziet? Of dat je in ieder geval – wanneer je bewust ademt – minder spanning in je lichaam en je ogen voelt of je een zekere rust of ontspanning ervaart.
Het is niet moeilijk, het is gemakkelijk!
Een ander kenmerk van staren is dat je hier en nu niet volledig aanwezig bent en daardoor onbewust meestal in je hoofd vertoeft. Als je wazig ziet, is het je misschien al opgevallen dat je veel gemakkelijker ideeën & theorieën onthoudt dan dat je je effectief zintuiglijke indrukken zoals wat je ziet, voelt, hoort, ruikt of proeft herinnert.
Mensen met brillen, lenzen of lasik hebben dan ook vaak weinig echte voeling met hun lichaam en hun ogen in het bijzonder. Ze zijn nauwelijks of niet geaard. Of anders gezegd: ze bewonen hun lichaam niet echt. Ik durf zelfs beweren dat hoe hoger de dioptrieën zijn, hoe minder geaard iemand is en hoe meer iemand in zijn of haar denkwereld leeft. Ik was ooit een krak in ‘denkvoelen’. Jawel, ik heb erg lang gedacht dat ik voelde. En het leek net echt, edoch dat was het niet!
Maar het is mijn ervaring – en die van vele anderen – dat weer beter gaan zien hand in hand gaat met daadwerkelijk dieper en dieper in je lichaam zakken, uit dat hoofd komen en weer echt gaan voelen. En inderdaad! Laat de adem nu dé eenvoudigste manier zijn om weer hier en nu in je lijf aanwezig te zijn. En dat op om het even welk moment!
Tijd voor een experiment
Zullen we het meteen ’s toepassen? Sluit je ogen en ga met je aandacht naar je ademhaling. Observeer hoe je precies ademt en waar je adem zit. Hoe voelt de lucht die je inademt? Kan je de weg die de lucht aflegt in je lichaam voelen? Merk je op hoe je lichaam beweegt als je ademhaalt? Wat beweegt er allemaal? Misschien maakt je ademhaling ook geluid?
Als je je adem op deze manier even gadeslaat, ontdek je niet alleen jouw persoonlijke ademritme; ik wed dat je gedachten ook moeiteloos stiller werden – als je er überhaupt nog had. Fantastisch toch? En je hoefde het niet eens te proberen!
Als je fysiek aanwezig bent en je alleen focust op je adem, dan ben je automatisch veel minder in gedachten verzonken of in je denkwereld. Wat een verademing 😉 Zolang je fysiek aanwezig blijft, kunnen je gedachten je niet overnemen. Ze hebben geen schijn van kans.
Al je tijd – of toch het overgrote deel ervan – aan denken besteden is een gewoonte die in onze samenleving heel erg gecultiveerd wordt. We hechten er ook (te) veel waarde aan. Dat is dus een dingetje. Maar op de korrel beschouwd is maar heel weinig waar je de hele dag aan denkt van enige waarde. Toch? Het meeste waar je aan denkt wordt steeds maar weer zinloos herhaald. Vaak zijn het ook niet eens zo’n constructieve gedachtes.
Adem als middel om beter te zien
Wanneer je fysiek aanwezig bent dankzij je adem, heb je de controle. Echte controle.
Fysiek aanwezig zijn betekent dat je de gedachten die er nog zijn opmerkt als iets dat losstaat van wie jij werkelijk bent. Je bent je op dat moment ook bewuster van je eigen fysieke handelingen.
Als je dan bv. met een letterkaart – of een ander voorwerp – aan de slag gaat, kun je beter observeren wat je precies aan het doen bent. Hierdoor kan je jezelf betrappen op dingen die je doet of gewoontes die je hebt, maar die eigenlijk schadelijk voor je ogen en je zicht zijn. Een letterkaart geeft je trouwens onmiddellijk feedback. Meer over hoe je met letterkaarten je zicht kan verbeteren, lees je in deze blog.
Tijd voor verandering
De situatie waarin je ogen zich nu bevinden, is het gevolg van een verzameling gewoontes die het ooit met de beste bedoelingen van je over genomen hebben. Toen hadden ze zin. Al was het maar om je basisbehoeftes aan veiligheid, bescherming of koestering te vervullen, maar op langere termijn werken ze niet meer voor jou.
Hier en nu is er wellicht veel veranderd in je leven. Je hebt hoogstwaarschijnlijk meer vaardigheden verworven om met ‘bepaalde situaties’ om te gaan. Of je bent bereid om ‘bepaalde ongemakkelijke situaties’ of trauma’s op een andere manier te verwerken of aan te pakken. Anders las je dit niet 🙂 Fantastisch!
Je adem is alvast een excellente bondgenoot om je bewust te worden van je huidige kijkgewoontes, ze onder de loepe te nemen en te veranderen. Je bent voorbestemd om succesvol te zijn!
Wat is jouw ervaring met je adem en je zicht? Deel het via een reactie hieronder. Dankjewel!
Misschien vind je het leuk om je samen met gelijkgestemden onder te dompelen in een bad van natuurlijk zien? Dat kan tijdens onze 1 daagse retreats. HIER vind je wanneer de eerstkomende ogenretreat georganiseerd wordt. Welkom!
Voor deze blog werd ik geïnspireerd door David van Iblindness
Afbeelding met dank aan Freepik
door Els D'hollander | sep 1, 2024 | inspiratie, oorzaken
Je in zekere mate haasten is de dag van vandaag zowaar ‘normaal’. Niemand lijkt nog op te kijken wanneer je minstens 5 dingen tegelijkertijd doet. In tegendeel! Je wordt er veelal door ‘het systeem’ systematisch voor geprezen of beloond.
Los daarvan merk je ongetwijfeld ook op dat het aantal brillende mensen in ‘onze’ westerse maatschappij exuberant stijgt en met name ook het aantal brillende kinderen. En dan zien we nog niet eens de visuele beperkingen van al diegenen die lenzen dragen of gelaserd zijn. Zou het kunnen dat al die brillen, lenzen & lasik symptomen van een compleet ontwrichte samenleving zijn? Is er mogelijks een verband tussen haasten en het gezichtsvermogen?
Willens nillens tegen de klok leren meedraaien
Als kind voelde ik me dikwijls vreemd in de ‘grote mensenwereld’. Veel van het gedrag van ‘grote mensen’ begreep ik niet. Wat ik zag in hun uitstraling kwam vaak niet overeen met wat ze vertelden. Ik voelde me hierdoor geregeld niet veilig en overweldigd. Zeker ook op school!
Daar moest ik niet alleen erg veel dingen tegen de tijd doen, maar eveneens behoorlijk wat dingen die regelrecht tegen mijn natuur indruisten zoals een eeuwigheid stil zitten. Niet zomaar stil stillen, nee, nee, rechtop stil zitten op harde stoelen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat je het overgrote deel van de tijd moest zwijgen en soms gecontroleerd en mits het krijgen van toestemming mocht ‘spreken’. En als klap op de vuurpijl moest je vooral opletten & luisteren. Eindeloos opletten en luisteren naar het verhaal van de juf of ik dat nu interessant vond of niet.
Iets in mij werd daar erg verdrietig, boos & opstandig van, maar vooral enorm gefrustreerd en gestresseerd. Want ik zag geen uitweg uit die doffe schoolellende waar ik systematisch over mijn grenzen moest gaan, me moest forceren en moest meedraaien met een tempo dat niet bij me paste. Deed je niet mee, dan werd je zonder pardon gestraft of – godbetert! – ‘geshamed’ (vertaling: iemand beschamen). En wat wou ik graag een voorbeeld leerling zijn en kost wat kost straf vermijden.
Haasten wordt een gewoonte
Deze innerlijke verscheurdheid en uitzichtloosheid kon niet anders dan zich op de één of andere manier via mijn lichaam uiten want onze lichamen zijn zo eerlijk als goud. Ze kunnen niet liegen. Toen ik een jaar of 6 – 7 was kreeg ik dan ook mijn eerste brilletje. Meteen een behoorlijk sterk brilletje voor bijziendheid. Ik kon nu meedraaien met het tempo dat de juf – en bij uitbreiding de maatschappij – bepaalde. Hoe ik me voelde kon ik ‘dankzij’ het brilletje vakkundig negeren. Mijn voellichaam werd er als het ware door verdoofd.
Maar het brilletje deed nog meer… Het beïnvloedde op een subtiele manier ook mijn denken en het (ver)vormde – niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk! – de manier waarop ik de wereld zag en ervoer en hoe ik me gedroeg! Ik leerde door te gaan ook als mijn lichaam – in casu mijn ogen – aangaven dat het veel teveel was. Mijn ritme was niet belangrijk, voelen evenmin, maar doen, doen en nog ‘s doen des te meer.
Zo werd ik zonder het in de mot te hebben een professionele overpresteerder. Ik werd een krak in taakjes die ik toegewezen kreeg zo snel mogelijk uit te voeren en al met het volgende te beginnen zonder te pauzeren. Genieten of plezier beleven aan het volbrengen of het goed doen van iets ontging me t-o-t-a-a-l. Ik deed alles vanuit inspanning, met moeite en vanuit een beklemmende angst niet te voldoen aan wat van me verwacht werd of om niet genoeg te doen of om het niet snel genoeg te doen.
Ontwaken uit de ‘zich haasten valkuil’
Het heeft best erg lang geduurd eer ik me bewust werd hoe diepgeworteld deze gewoonte was geworden om me systematisch te haasten bij alles wat ik deed en om stelselmatig veel te veel hooi op mijn vork te nemen. Het is iets waar ik nog steeds behoorlijk waakzaam op mag zijn. Voor ik het goed en wel besef, ben ik mezelf weer aan het voorbij hollen, doe ik 13 dingen tegelijkertijd of staan er 25 tabbladen open op mijn pc.
Toen ik aanvankelijk met natuurlijk zien begon te experimenteren, was ik me helemaal niet bewust dat deze gewoonte om me te haasten ook een grote impact op mijn zicht had. Ik nam helemaal geen tijd om te kijken en was totaal niet aanwezig in het moment. Ik merkte op dat ik erg veel in het verleden vertoefde of over de toekomst piekerde.
Daarnaast kocht ik het ene boek na het andere en volgde de ene cursus na de andere… Krampachtig, zoals ik gewend was in het leven te staan. Ik was verbeten op zoek naar die ene oefening of die ene methode die me van mijn bijziendheid zou verlossen. Ik deed ‘de oefeningen’ als het ware mechanisch en beleefde er geen sikkepit plezier aan. Maar ik dacht wel dat ik de basistechnieken onder de knie had en toepaste.
Op haast militaristische wijze deed ik vlug vlug mijn ‘vision drills’ – als ik ze al deed – en verwachtte dan meteen resultaat. Na bv. wat palmen of zwaaien testte ik onmiddellijk of ik beter zag en meer van die dingen. Jaren heb ik in deze ‘loop’ vastgezeten. Ik gedroeg me als een kind dat tijdens een lange reis om de 5 minuten aan zijn ouders vraagt: ‘Zijn we er al?’. Geen wonder dat ik niet echt vooruit kwam.
Tijd om te kijken
In de loop van de tijd begon het me stilaan duidelijk te worden hoe dit patroon van haasten, me opgejaagd te voelen en doen, doen, doen mij en mijn zicht in de weg stond. Het was werkelijk telkens opnieuw mezelf en mijn gedrag observeren en me bewust worden dat ik die strenge juffrouw die ongeduldig met haar voet tikt en op mijn vingers staat te kijken, dat ik die zonder pardon de laan mag uitsturen. Ik mag die hardvochtige, autoritaire en meedogenloze lerares – die vooral alleen nog in mijn hoofd bestond – ‘deleten’ en zonder schaamte resoluut voor mijn eigen tempo en ritme kiezen.
Dat betekent concreet vrede vinden met mijn tragere ik, mezelf de tijd en ruimte geven om hier en nu aanwezig te zijn en geïnteresseerd te kijken en alle details en kleuren te verkennen. Of bij momenten zelfs schaamteloos te kiezen om helemaal niets te doen, te lummelen en de stemmen in mijn hoofd, die me dan willen laten geloven dat ik lui ben of een nietsnut, vriendelijk te bedanken. Waarom zou ik me haasten? Ik heb genoeg tijd om te zien wat er te zien valt op mijn tempo. Ik kies er voor om uit mijn hoofd te komen en mijn lichaam en mijn ogen te durven voelen. Ik weet wie ik ben en heb vrede met mezelf.
In welke mate voel jij je opgejaagd en welke impact heeft dit op je zicht? Deel het met ons in de comments hieronder.
Kom een dag ont-haasten en je eigen ritme en tempo vinden tijdens de 1 daagse retreats. HIER vind je alle info en de eerstkomende datum.
De blogs van Nancy L Neff inspireerden me bij het schrijven van deze blog.
Afbeelding van George Milton – Fotografie (pexels.com)
