Leesbrillen nemen de dag van vandaag zowaar epidemische proporties aan. Er heerst dan ook een geloof of overtuiging dat je zo ongeveer vanaf je 40ste aan de leesbril moet. Vanwege de ouderdom. Vanwege slijtage of het verharden van de lens.
Maar laten we nu ’s eerlijk zijn… 40! Je zit nog volop in de fleur van je leven, toch?! Zoals we dat in België zeggen. Voor de Nederlandse lezer: we bedoelen hiermee ‘in de bloei van je leven zijn. Waarom zou je ‘op die leeftijd’ niet meer gezond en kwiek zijn? Op alle vlakken?
We worden er ook te pas en te onpas aan ‘herinnerd’ dat we vanaf ‘ongeveer 40’ niet aan leesbrillen ontsnappen. Via reclame, TV, de radio, sociale media. Leesbrillen worden bovendien zeer toegankelijk gemaakt. Elke zichzelf respecterende warenhuisketen biedt er tegenwoordig aan. Voor een fluitje van een cent. Ook grote optiekketens rijzen als paddenstoelen uit de grond. Bij voorkeur in winkelstraten. Je loopt er zo binnen.
Leesbrillen ‘all over the place’
Op deze manier worden we netjes geprogrammeerd. En wanneer we dan ‘die leeftijd’ bereiken en we op een dag wat minder zien – wat overigens volkomen normaal is! – denken we automatisch: ’Het is zo ver. Ik heb een leesbril nodig.’ Het is een soort zichzelf vervullende voorspelling. Je krijgt wat je denkt en verwacht. De kracht van gedachten & het systematisch herhaling van geloofsovertuigingen.
Wat als dit ‘an sich’ al één van de belangrijkere oorzaken van leesbrillen is? Sterker nog… Wat als leesbrillen zelf de waas in stand houden en zelfs de oorzaak zijn van het steeds slechter gaan zien? Want hoe komt het dat je start met een klein ‘onschuldig’ leesbrilletje en je na enkele jaren er donder op kan zeggen dat je gevangen zit in een multifocale bril? Ik heb me hier altijd al zeer veel vragen over gesteld.
Vragen bij de vleet eigenlijk zoals:
Waarom nemen wij klakkeloos aan dat ‘leesbrillen’ veroorzaakt worden door ‘de ouderdom’? Hoe wetenschappelijk is het argument ‘de ouderdom’ als oorzaak van deze ‘ziekte’? Hoe komt het dat ‘leesbrillen’ een verschijnsel is dat zich hoofdzakelijk de laatste decennia in de beschaafde wereld manifesteert?
Maar ook… Hoe komt het dat een behoorlijk aantal mensen boven de 40 – en veel ouder – nog perfect zien? Zowel ver weg als dichtbij? Hoe kan dat? Zijn zij dan niet onderhevig aan ‘de ouderdom’?
Niets nieuws onder de zon?
Ook in de tijd van dr. Bates – de grondlegger van natuurlijk zien en de dr. Batesmethode – zo’n 100 jaar geleden waren ‘leesbrillen’ al een ‘hot topic’. Toen al werd binnen de moderne ooggeneeskunde aangenomen dat ouderdom en het verharden van de lens dé oorzaak was van een vorm van verziendheid op latere leeftijd. In het Nederlands gebruiken we zelfs het woord ouderdomsverziendheid voor dit verschijnsel. Voor in het geval je aan dé oorzaak zou durven twijfelen 😉
Leesbrillen fascineerden dr. Bates. Temeer omdat hij er zelf één had voor – naar eigen zeggen – ‘de maximale graad van presbyopie’. Gedreven als hij was, ontdekte hij een manier om zichzelf helemaal van ouderdomsverziendheid te genezen. Hijzelf was de eerste patiënt die hij genas. Daarna volgden nog velen. Wat ontdekte dr. Bates en wat deed hij precies om zijn gezichtsvermogen te herstellen?
Het ontdekken van een methode om refractiefouten – waaronder leesbrillen – te vermijden en zelfs te genezen werd hem nota bene niet in dank afgenomen door de gangbare oog geneeskunde. In tegendeel. Hij werd vakkundig uit de Orde der Geneesheren gezet omwille van zijn ideeën en het succesvol genezen van het gezichtsvermogen van mensen. Te gek voor woorden eigenlijk.
De werkelijke oorzaak van leesbrillen
In zijn boek: ‘Zie beter zonder bril of lenzen’ schrijft dr. Bates:
“De waarheid van presbyopie is dat het niet een ‘normaal resultaat van het ouder worden’ is, want het kan zowel verhinderd als geëlimineerd worden. Het wordt niet door het verharden van de lens veroorzaakt maar door spanning om van dichtbij te zien.”
Interessant, dr. Bates, maar waarom dan precies rond ‘die leeftijd’? Nou, verziendheid is niet iets wat zich enkel rond ‘die leeftijd’ kan manifesteren. Maar laat ons zeggen dat ‘de massahypnose’ een serieus handje helpt. Verziendheid komt ook voor op jongere leeftijd zoals bij kinderen bijvoorbeeld. Verzienden zien – zoals het woord aangeeft – over het algemeen goed ver weg en wazig dichtbij.
‘Als de oorzaak spanning is om van dichtbij te zien, wat veroorzaakt dan die spanning?’, vraag je je misschien af. Vooraleer hier op in te gaan, is het belangrijk te vermelden dat goed zicht moeiteloos is. Je hoeft er m.a.w. absoluut niets voor te doen. Van het ogenblik dat je je bewust of onbewust inspant om te zien, zal je onvermijdelijk wazig zien.
Wat doe je precies als je met spanning kijkt?
Als je je zicht wil verbeteren, is het interessant om in eerste instantie te weten en je er bewust van te worden wat je dan precies doet als je met spanning kijkt waardoor je ‘plots’ wazig ziet van dichtbij. Laten we even grasduinen in de verschillende opties 😉
Een belangrijke bron van spanning is met inspanning kijken of je best doen om te kijken. Dat doe je als je bv. staart of je ogen dichtknijpt en gaat ‘piepen’ of achteruit gaat leunen om beter te focussen of wanneer je de allerkleinste print neemt om jezelf te bewijzen dat je het niet (meer) kan lezen.
Dat laatste is een zeer gekende valkuil en typisch voor een yange benadering van zien. In de zin van een ongezond streven naar perfectie, sterk zijn, presteren, willen, nu onmiddellijk, no pain no gain enzovoort. Je vraagt een kind dat leert lezen toch ook niet meteen om een roman te lezen? Om dan te zeggen: ‘Zie je wel, je kan niet goed lezen, hé.’ Maar dat is precies wat we met onze ogen doen die ons eigenlijk gewoon feedback geven en laten weten dat ze nood aan ontspanning hebben!
Een niet te onderschatten vorm van spanning voor de ogen – en volgens sommige Batesleraren dé oorzaak van het ontstaan van wazig zicht dichtbij – is trouwens voelen dat je ogen moe zijn of pijn doen, maar toch doorgaan. Je ogen m.a.w. niet genoeg rust geven. Beginnende waas van dichtbij is een schreeuw van je ogen om rust.
Vermoeide of pijnlijke ogen worden verder mee veroorzaakt door onvoldoende knipperen. Een gezond oog knippert om de 2 à 3 seconden. Hierdoor krijgt de optische zenuw om de 2 à 3 seconde even geen informatie te verwerken. Het maakt ook dat je ogen voldoende vochtig blijven en aangenaam aanvoelen. Waarom nu ’s niet even bewust knipperen? 😉
Een vrij ongekende vorm van extra druk en spanning is een bril voor bijziendheid gebruiken om een lange tijd dichtbij activiteiten te doen zoals bv. lezen, werken met beeldschermen en dergelijke. Ik herhaal: het zet je ogen onder extra druk en spanning. Je bril is immers gemaakt om scherp te zien op een afstand van 6 meter. Als je lang genoeg – soms decennia! lang – consequent je bril voor ver weg te zien gebruikt om op 50 à 70 centimeter te kijken, komt er onvermijdelijk een moment dat je ogen er de brui aan geven en je met je bril voor ver weg dichtbij wazig gaat zien. Je krijgt dan een multifocale bril.
Of als je je ogen jarenlang naar dingen hebt laten kijken die ze eigenlijk helemaal niet interessant vinden waardoor de weegschaal teveel doorsloeg naar ‘niet leuk’ dan geven ze op een bepaald moment aan: ‘Stop! Ik heb er genoeg van. Ik heb behoefte aan meer balans.’
Verder zijn je hoofd niet bewegen of naar achter leunen als je leest of over je bril kijken gewoontes die nefast zijn voor goed zicht van dichtbij. Het zet je nekspieren onder spanning. Gespannen nekspieren dragen bij tot spanning in het visuele systeem.
De spanning kan ook emotioneel, mentaal of spiritueel van aard zijn. Denk aan een eenzijdige of negatieve kijk hebben op bepaalde dingen zoals bv. focussen op wat je niet (meer) kan – in casu kleine print lezen. We worden daar trouwens erg goed in opgeleid op school 😉 Zeer toxische gewoonte.
Ook heftige emoties die je niet of moeilijk kan verwerken, vastzitten in bepaalde angsten, kost wat kost onaangename ‘dingen’ willen vermijden, een groot verdriet niet onder ogen kunnen zien, chronisch piekeren enz. Het kan zich allemaal uiten in een tijdelijk (!) verminderd gezichtsvermogen.
Leesbrillen voorgoed verleden tijd?
Wat als we wazige zien van dichtbij als een ‘feedback’ mechanisme van ons lichaam – of zelfs van onze ziel – kunnen zien? Een boodschapper die ons er op attent wil maken dat we onder spanning staan of met spanning kijken. Onze ogen zijn met andere woorden in zekere zin onze stressbarometers.
Dat opent perspectieven. We kunnen onszelf gaan observeren en bewust worden wanneer we met spanning kijken en er dan voor kiezen de spanning los te laten. Dat is de eerste stap!
Dankzij zijn geniale inzichten hoe ons visueel systeem werkt en zijn eigen genezing ontwikkelde dr. Bates zijn methode. In DEZE VIDEO kan je proeven hoe je spanning om dichtbij te kijken kan leren loslaten. Smaakt het naar meer? Sluit dan nu eerst je ogen even en tel tot 20 en lees dan zeker HIER verder 😉
Welke vormen van spanning herken je bij jezelf? En hoe laat je deze spanning los? Deel het hieronder. Laten we elkaar inspireren 🙂