Overkomt het jou ook wel ’s dat je zóveel ideeën en inspiratie hebt dat je niet meer weet waar te beginnen?
Het overkwam me in de dagen na de 26ste ‘International Holistic Vision Conference’ in Edinburgh. Ik hield er zowaar een heuse ‘writer’s block’ aan over.

Tussen () Mocht je het gemist hebben of vergeten zijn:
Van 27 tot 30 oktober 2017 verzamelden een kleine 100 ‘vision teachers’ van over de hele wereld – zie foto – in het Edinburgh Capital Hotel voor de 26ste International Holistic Vision Conference. 4 dagen workshops, lezingen, uitwisselen van oogyoga tips, tricks en zo veel meer. Zowat alle continenten – met uitzondering van Azië – waren vertegenwoordigd. Fantastisch niet?!

Na afloop vroeg ik me af welke de 3 belangrijkste lessen waren die ik tijdens dit congres geleerd had. Nou, dat was meteen een uitdaging. Want ik ben iemand die zich gemakkelijk in de details verliest en moeilijk kan kiezen uit zóveel interessante info. Wist je dat dit trouwens een typische ‘bijziende’ kwaliteit is?

Ja, echt! Als je zelf bijziend bent, betrap je jezelf er misschien geregeld op. Hoewel het vaak onbewust gebeurt. Of misschien merk je het wel op bij een bijziend familielid, vriend, collega of kennis. Bijzienden kunnen zich zó nestelen in de details en het grotere geheel volledig uit het oog verliezen.

Op zich is ‘oog voor detail hebben’ geen slechte eigenschap, maar wanneer de balans te veel en te lang overhelt naar één richting… ’t Ja, dan kan het contraproductief werken. Bovendien vreet het energie. Vermits oogyoga uitnodigt om weer balans te vinden, daag ik mezelf regelmatig uit om bewust een synthese te maken, bewust overzicht te houden of bewust stil te staan bij de belangrijkste punten.

Misschien ook een actiepunt voor jou?

Maar terug naar de belangrijkste 3 lessen 😉

Les 1: Stress – en met name de ‘freeze’ reactie – ligt aan de basis van zowat alle oogproblemen.

Rode draad tijdens het congres was de invloed van stress op het functioneren van ogen.
Als we het over stress hebben dan denken we in de eerste plaats aan ‘vechten of vluchten’, maar er is ook een 3de respons op een stresssituatie mogelijk nl. bevriezen.

Als een zebra aangevallen wordt door een leeuw, kiest het arme beest niet om te vechten omdat het weet dat dit een verloren zaak is. Wanneer – in bepaalde omstandigheden – ook vluchten geen optie is dan kiest de zebra om er bij te gaan liggen alsof het dood is omdat het weet dat leeuwen geen dode dieren opeten.
Pas op, die zebra’s zijn slimmer dan dat je denkt 😉 Wat een puike overlevingsstrategie!

Wist je trouwens dat een zebra nadat het gevaar geweken is ongeveer 3 uur – ja, drie uur! – staat te bibberen om de adrenaline uit zijn of haar lijf te krijgen?
Het is dus van cruciaal belang om na een stressvolle situatie voldoende ruimte te laten om de ont-stressen.

Maar doen wij dat anno 21ste eeuw nog?
En wat als we vanwege onveilige omstandigheden – wat die ook moge zijn! – de stress niet van ons kunnen afschudden?

Op zich is niet de stress situatie hét probleem, maar wel wanneer het lichaam zich niet kan ontdoen van de ‘restenergie’ die er n.a.v. een stress situatie nog is. Als deze energie in het zenuwstelsel gevangen blijft zitten, kan ze een vernietigend effect hebben op het lichaam en de organen. Ook op onze ogen!

Wat doen je ogen als je in paniek bent of onder enorme stress komt te staan?
Juist, je krijgt een laserfocus die je helpt je hachje te redden door te gaan vechten of vluchten.

Of toch niet… altijd?

Want wat als je je in een situatie bevindt waarin je niet kan vechten of vluchten? Dan ga je bevriezen. Je ogen ‘bevriezen’ en gaan staren. Het gevolg van het staren is dat er ergens in het blikveld waas optreedt. Men ziet de bedreigende buitenwereld niet meer zo scherp waardoor de persoon in kwestie in zijn binnenwereld toch een gevoel van (valse) veiligheid creëert. Het is een overlevingsstrategie als een ander.

Wanneer dit zich niet normaliseert, blijf je staren. Dr. Bates ontdekte eind vorige eeuw al dat staren aan de basis van oogproblemen ligt. Ogen die staren, bewegen niet meer zoals ze dat van nature doen waardoor een deel van de periferie wegvalt. Daarom dat hij – met succes – zijn patiënten activiteiten liet doen om zoveel als mogelijk enerzijds relaxatie te bevorderen en anderzijds beweging te stimuleren.

Oogyoga to the rescue!

Les 2: Het belang van het perifeer zicht.

Wie staart, boet in aan perifeer zicht. Dat hebben we uit les 1 🙂 Nochtans is dat perifere zicht heel belangrijk. In de periferie vang je hoofdzakelijk beweging op en kan je indien nodig razendsnel reageren. Het is dan ook een belangrijk element van je veilig voelen.

Daarnaast leven we in tijden die het gebruik van het centrale zicht aanmoedigen. Denk maar aan computers en smartphones.
Hoeveel notie van je omgeving heb je nog als je met je smartphone of pc bezig bent?
Juist… Ik vrees er voor 🙁

Brillen zijn wat dat betreft ook geen cadeau want ze stimuleren een laserfocus en bijgevolg staren. Het montuur op zich belemmert op de koop toe het perifeer zicht. Dit eenzijdig gebruik van je ogen is trouwens zeer vermoeiend.

Er werden dan ook tijdens de workshops heel veel activiteiten gedaan om de periferie te stimuleren. Ik deel hier graag mijn favoriet.

Dit heb je nodig:
– een lang rechthoekig stukje zwart papier
– tape
– een tennisbal of een ander voorwerp waarmee je kan gooien.

Hou de zwarte strook verticaal voor je neus en mond en plak hem met tape bovenaan op je voorhoofd en onderaan op je kin vast. Je lijkt wel een middeleeuwse ridder 😉 – zie foto
Hiermee heb je je centrale zicht gedeeltelijk uitgeschakeld.
Gooi nu de bal van links naar rechts en omgekeerd.
Ja, de bal verdwijnt even uit je gezichtsveld, maar komt vrij vlug weer tevoorschijn.
Kan je hem gemakkelijk opvangen? Het was daar trouwens in Edinburgh een hele actieve bedoening. De ballen kwamen letterlijk van overal – zie foto.

Wanneer je de zwarte strook na 5 minuutjes spelen verwijdert, zal je merken dat je behoorlijk scherper en helderder ziet. Echt top!

Het is trouwens ook een goed idee om jezelf gedurende de dag te herinneren om bewust de periferie op te merken als je bv. door het raam naar buiten kijkt. Wat zie je allemaal in de rand van je beeld?
Of door – zoals ik – bewust jezelf uit te nodigen om in een situatie naar het geheel te kijken of een synthese te maken.

Les 3: Omring jezelf met mensen die in jou en in je ogen geloven!

Dit is misschien wel de allerbelangrijkste les. En ik mocht ze door scha en schande – nou ja 😉 – ervaren. Een kleine anekdote…

Het begon al enkele dagen voor mijn vertrek… angstaanvalletjes, stress, als een kip zonder kop rondhossen, stress eten en zo meer. Ken je dat? Natuurlijk vond ik dat niet leuk, maar ik viel onherroepelijk ten prooi aan stress en kreeg het met de beste wil van de wereld niet onder controle.

Donderdagmorgen kon ik dan ook niet anders dan mijn straffe bril bovenhalen om de reis naar Edinburgh te maken. Ja, soms lukt het gewoon niet en doen kan je daar beter niet flauw over doen.

Maar dan!

Na amper een bad van 4 dagen onder gelijkgestemden ben ik zonder bril en vol vertrouwen terug naar huis gekomen. Wat een wereld van verschil!
Amazing, isn’t it?

Wil jij je ook omringen met mensen die in jou en in je ogen geloven? Sluit dan aan bij onze besloten Facebookgroep. HIER kan je je gratis lidmaatschap aanvragen.
Ik zie je er graag 😉

Volgende ‘International Holistic Vision Conferencen’ -afspraak in Frankfurt in 2019. Maar wie zo lang niet kan wachten, kan volgend jaar naar the 4th AVE Conference – the Association of Vision Educators Conference – in Portland, Oregon in de USA. Meer info vind je HIER