Jaaa, het is weer ‘efkes’ geleden dat ik een nieuwsbrief of blogbericht schreef. Excuses genoeg. Maar de belangrijkste reden is dat ik ‘het’ niet voelde. En als ik ‘het’ niet voel, dan doe ik ‘het’ niet (meer). En dat blijkt een goeie houding te zijn op mijn pad naar helderder zicht.

Want als er iets is wat mijn pad naar helderder zicht me leerde of liet inzien, dan is het dat het systematisch dingen doen uit plichtsbewustzijn – en dus eigenluck systematisch tegen mijn intuïtie en ware natuur ingaan – super nefast voor goed zicht is.

Ik was zelfs zo goed in dingen doen uit plichtsbewustzijn – die me verder totaal niet boeiden – dat het me behoorluck wat tijd en ’verstilling’ kostte om zicht te krijgen op wat ik dan eigenluck echt graag deed. Vanuit een onvervalste interesse. Vanuit spontaan mezelf zijn.

‘Wat brengt me echte onvervalste vreugde? En wat niet?’ That’s the question 🙂

Spontane aandacht versus willekeurige aandacht

Wat je echte onvervalste vreugde brengt, hangt nauw samen met waar je aandacht van nature naartoe getrokken wordt. In zijn boek ‘The Art of Seeing’ brengt Aldous Huxley het verschil in aandacht onder de aandacht – haha.

Hij heeft het over spontane en willekeurige aandacht. De eerste is ongedwongen, natuurlucke aandacht die mensen en dieren hebben voor dingen die ze zien. De laatste is aandacht die onder bewuste controle staat.

Huxley legt het verschil in aandacht uit met een voorbeeld. Hij schrijft:

‘Een kleine jongen die met sommen bezig is, heeft willekeurige aandacht; dat wil zeggen, als hij al aandacht heeft. Als dezelfde jongen een spel speelt, heeft hij spontane aandacht. Bij willekeurige aandacht komt altijd ‘werk’ kijken en dit leidt in meer of mindere mate tot vermoeidheid.’

Door onszelf te dwingen, om welke reden ook, om de aandacht te richten op iets waar we geen interesse in hebben, saboteren we het natuurlucke waarnemingsproces.

Het is een vorm van mis-bruik. Wanneer dit mis-bruik een gewoonte wordt en blijft duren, schaadt het onze ogen en resulteert het onvermijdeluck in een verminderd gezichtsvermogen. Goed zien hangt m.a.w. af van de bewegingsvrijheid van de aandacht en van de ogen. Spontane aandacht is de sleutel.

Kan je zien hoe een bril dit mis-bruik in stand houdt en zelfs beloont? En hoe een bril je eigenluck systematisch leert je spontane aandacht te onderdrukken ten voordele van willekeurige aandacht? Tot het een onbewust patroon wordt…

Totaal het noorden kwijt op mijn pad naar helderder zicht

Toen ik aanvankeluck – na meer dan 30 jaar brillen – mijn zware bril afzette, was ik totaal maar dan ook totaal in de war. Ik had geen flauw idee meer wat me werkeluck echte diepe vreugde bracht.

Het bleef iets waar ik tijdens mijn pad naar helderder zicht regelmatig over struikelde…

Nu bleek de afgelopen tijd willens nillens een ‘ideale’ tijd om een niveau dieper te gaan in het uitvissen waar ik precies echt vroluck van werd/word. Het was een tijd die niemand onberoerd liet en die mij uitnodigde nog meer – zo niet alles – in vraag te trekken en te onderzoeken, maar vooral ook te verstillen.

Zo onderzocht ik ook of ‘oogleraar zijn’ wel echt bij me paste en nam ik van de ‘bizarre buitenwereld situatie’ gebruik om de ‘Natural Vision Teacher Training’ bij Greg Marsh te volgen.

Daaruit ontstonden de afgelopen tijd spontaan online 1 op 1 lessen en coachings en offline kregen de 1 op 1 ‘vision walks’ vanzelf vorm. En wonder boven wonder brachten deze 1 op 1 sessies me onvervalste diepe vreugde.

Ja! Ik mag me ondertussen gecertificeerd natuurluck zien leraar volgens de dr. Batesmethode noemen! Jeuj 🙂

Waar worden jouw ogen spontaan heel erg vroluck van? Waar kijken jouw ogen graag naar? Wat doe jij uit plichtsbewustzijn? Deel het in de ‘comments’ hieronder. We horen het graag!

Heb je interesse in een ‘vision walk’ of een online 1 op 1 sessie? Mail me op eyeloveseeing@gmail.com. Tot kijks 😉